ای آنکه کلید طبل جنگت on است
ظلم و ستمت مثل کش تنبان است
برگشتن آن سمت خودت آسان است

عقلت زده جاده خاکی و ویلان است
این راه که می‏روی به ترکستان است

کفشت‌ که به طرز آشکاری سُم شد
مابین خریتت، تفکر گم شد
اول تو نفهمی، خودِ خر دوم شد

هرچند دلار، توی آن پالان است
این راه که می‌روی به ترکستان است

این «آل سقوط» ساقطت خواهد کرد
با بخت سیاه خود، set ات خواهد کرد
همراه خودش شِت و پِت ات خواهد کرد

پرونده‏تان روی خط بطلان است
این راه که می‏روی به ترکستان است

چندش! تو در این جهان نداری جایی
ای مسخره! وقتی به خودت می‏آیی
سوسکی شده‏ای به زیر یک دمپایی

له می‏شوی و لهیدن تو fun است
این راه که می‏روی به ترکستان است

افکار وِل و در به درت سیری چند؟
مغزِ فلج و گوش کرت سیری چند؟
منشور حقوق بشرت سیری چند؟

در کاخ سیاهِ تو بشر ارزان است
این راه که می‏روی به ترکستان است

هرچند که دست و پنجه‏ات خونین است
گفتی که چرا جهان به من بدبین است؟
الموت! بمیر!Die  !  جوابت این است

دوران تو رو به پستی و پایان است
این راه که می‏روی به ترکستان است