سید لو: مساله تنها بر سر جدایی رونالدو نیست، به هر حال این اتفاق می‌افتاد. حالا همه توجه‌ها به جام‌جهانی است و انگار اتفاق دیگری در فوتبال نمی‌افتد. این جام‌جهانی است، بزرگ‌ترین رقابت تاریخ فوتبال. باید احترام این مسابقات را نگه داشت. جام‌جهانی بسیار مهم‌تر از هر اتفاق دیگری است اما نکته ناراحت‌کننده این بود که تیتر روزنامه‌های اسپانیا، اخیرا این بوده که لوکا مودریچ یا آنتوان گریزمان فاتح توپ طلا خواهند شد اما نه! آنها برای قهرمانی جام‌جهانی می‌جنگند، جام‌جهانی؛ نقطه اوج فوتبال، نه مسیری برای فتح توپ طلا. در این جام‌جهانی، کار تیمی بسیار مهم‌تر از کار انفرادی بوده است. جام‌جهانی یعنی تیم‌های ملی، نه باشگاهی. جام‌جهانی به معنای رقابت لیگ برتر و لالیگا نیست، هر چند که آن را به این شکل نشان داده‌اند. حتی در داخل اسپانیا هم می‌گویند لالیگا یعنی نبرد بارسلونا و اتلتیکو مادرید، چیزی که باعث می‌شود انسان بخواهد فریاد بزند!
تیم اسپانیا در مرحله یک‌هشتم نهایی جام‌جهانی حذف شد و هیچ تاثیر خاصی بر جام نگذاشت. آندرس اینیستا برای همیشه از تیم‌ملی رفت. روز قبل از حذف اسپانیا، مسی و رونالدو هم حذف شده بودند؛ آنها این بار هم در یک روز و با هم حذف شدند. آنها در 31 و 33 سالگی هستند و احتمالا این آخرین فرصت قهرمانی جام‌جهانی برای این دو بود. به این ترتیب عصر جدیدی رقم خورده است و عصر مسی و رونالدو دارد به سر می‌رسد. این کمی ناراحت‌کننده است. آیا فوتبال دارد از اسپانیا نقل مکان می‌کند؟ چه اتفاقاتی در آینده انتظار ما را می‌کشد؟ این دو فوق‌ستاره اسپانیایی نیستند اما تونی کروس، دیگر بازیکن غیراسپانیایی لیگ اسپانیا و زننده گل زیبای آلمان برابر سوئد هم از جام حذف شد. زمانی که نیمه‌نهایی از راه رسید، یکی از رسانه‌های اسپانیایی با ناراحتی نوشت: این «لیگ برتری‌ترین جام‌جهانی» از نظر سبک و از نظر آمار است. در واقع 40 بازیکن از جمع 4 تیم پایانی جام در لیگ برتر بازی می‌کردند، 44 گل جام را بازیکنان لیگ برتر زدند و 2 گلزن برتر هم از لیگ برتر آمده بودند اما بازیکنی که در آن هنگام توجه همه را جلب کرده بود، کیلیان امباپه از فرانسه بود که فصل گذشته پیشنهاد رئال‌مادرید را رد کرد. 2 روز بعد، یک رسانه دیگر تیتر زد: «لالیگا به لیگ برتر غلبه کرد». در فاصله 2 روز چه اتفاقاتی افتاده بود! نوبت به بازی فینال رسید. این فینال اسپانیایی نبود، هر چقدر هم که رسانه‌ها تلاش کردند آن را اسپانیایی جلوه دهند اما در هر حال باید در نظر داشت که لالیگا در فینال جام‌جهانی بیشتر از هر لیگ دیگری نماینده داشت: 11 بازیکن. این در حالی است که لیگ فرانسه 9، سری آ 7، لیگ برتر 6، بوندس‌لیگا 5، لیگ کرواسی 2 و لیگ‌های بلژیک، اتریش، ترکیه، روسیه و اوکراین هم یک نماینده در فینال داشتند. درست است که پل پوگبا، امباپه و انگولو کانته در فهرست بسیاری از افراد به‌عنوان بازیکن برتر جام حضور دارند اما مردم به گریزمان، لوکا مودریچ، ایوان راکیتیچ، ساموئل اومتیتی و رافائل واران هم توجه دارند. همچنین ممکن است برخی بگویند بهترین بازیکن جام دیگو گودین، فیلیپه کوتینیو یا دنیس چریشف بوده است که تیم‌های‌شان پیش‌تر حذف شده‌اند.
به این ترتیب می‌توان گفت زندگی پس از مسی و رونالدو هم ادامه دارد. البته مسی همچنان در لالیگا حضور خواهد داشت اما بازیکنان دیگری هم در لالیگا هستند که تماشای بازی‌شان ارزش داشته باشد. تازه باید انتقالات را هم در نظر گرفت، چون از حالا تا آخر پنجره نقل و انتقالات، مادرید و بارسلونا کارهای بسیاری انجام خواهند داد و دست روی بازیکنان بزرگی گذاشته‌اند. ادن آزار، هری کین، نیمار، امباپه و خامس رودریگس؛ دست کم یکی از این نفرات در فصل پیش رو در لالیگا بازی خواهد کرد. تباس می‌گوید: «کریستیانو رفته ولی بقیه می‌آیند.» آنهایی که همین حالا هم در لالیگا هستند، یک گام به پیش نهاده‌اند. جام‌جهانی باعث شده افراد دیگری بیایند و انحصار این دو نفر را بشکنند. گریزمان در تابستان سرانجام تصمیمش را درباره آینده‌اش گرفت. او به بارسلونا نرفت و در اتلتیکو ماند، تیمی که در فصل پیش بالاتر از رئال‌مادرید قرار گرفت. این اقدام او نمادی است از رشد و مقاومت اتلتیکو، باشگاهی که توانسته شکل فوتبال اسپانیا را تغییر دهد؛ تیمی که فینالیست در جام‌جهانی دارد. تیمی که مانند بارسلونا و مادرید، بی‌تردید یک قهرمان جام‌جهانی خواهد داشت، چرا که 4 بازیکن حاضر در فینال در این تیم بازی می‌کنند.
بحث درباره 2 فوق‌ستاره نیست. بحث دیگر درباره 2 باشگاه هم نیست. در حال حاضر که کسی درباره این دو باشگاه حرف نمی‌زند. اکنون صحبت‌ها درباره فینال جام‌جهانی است و حالا که جام‌جهانی به پایان رسیده، فوتبال باشگاهی به اسپانیا بازخواهد گشت. البته بدون رونالدو اما در هر حال همانند گذشته جذاب و خوب خواهد بود.