ویلیزار یاکیموف: «واقعا غیرممکن است پا به پای رونالدو تمرین کردن. او قبل از ما سر تمرین میرسد و بعد از ما زمین را ترک میکند. تا به حال در عمرم چنین بازیکنی ندیده بودم». این توصیف داگلاس کاستا از نخستین تجربههایش به عنوان همتیمی کریستیانو رونالدو بود. درباره رفتار حرفهای و سطح تلاش و تمرکز رونالدو روی فوتبالش هرگز شک و تردیدی وجود نداشته، رفتاری که مشخصا بعد از پیوستن او به یوونتوس هم هیچ تغییری نکرده است. این انتقال بزرگ برای بیانکونری معنای جنگیدن برای فتح سومین چمپیونزلیگ و ادامه دادن سلطنت مطلقهشان در سری آ بعد از فتح 7 اسکودتوی پیاپی دارد. از منظر شخصی اما شاید هدف اول رونالدو اثبات خودش در یک لیگ دیگر است. شماره 7 سابق منچستریونایتد و رئالمادرید حالا قصد دارد افتخارآفرینیهایش در لیگ برتر و لالیگا را در سری آ هم ادامه دهد و از همین حالا در فکر کسب عنوان کاپوکانونیره (آقای گل سری آ) است، هدفی که البته رسیدن به آن چندان هم آسان نخواهد بود. سری آ در فصول گذشته تغییرات زیادی کرده و دیگر افسانه کاتناچو و بازیهای دفاعی بدون گل را پشتسر گذاشته است. با این حال سری آ همچنان لالیگا نیست و یوونتوس با تمام قوای هجومیای که دارد نمیتواند به سبک رئالمادرید بازی کند. بسیاری از تیمهای ایتالیایی همچنان در مقایسه با اسپانیاییها فوتبال دفاعیتری بازی میکنند و رونالدو برای نزدیک شدن به آمار بینظیرش در لالیگا باید در ابتدا خودش را با این محیط جدید تطبیق دهد. عامل دیگر در راه آقای گل شدن رونالدو به تیم و مربی خودش بازمیگردد. مکس آلگری همیشه عادت به استراحت دادن به بازیکنان بزرگش بویژه ستارههایی که پا به سن گذاشتهاند، در بازیهای سادهتر لیگ داشته. رونالدو با تمام آمادگی و شوری که برای حضور در تمام مسابقات دارد، به اندازه کافی باهوش است که بداند چنین روندی نه به سود خودش خواهد بود و نه به سود تیم جدیدش، بنابراین شاید دقیقا در بازیهایی که فرصتی عالی برای گلزنیهای پیاپی او پدید میآورند شاهد غیبت رونالدو در زمین و آماده شدنش برای جدالهای چمپیونزلیگ باشیم. اما رونالدو برای آقای گلی سری آ رقبایی جدی را هم پیش رو میبیند. اینتر این فصل با خریدهای تابستانیاش پیشرفت کرده و بازیکنان خلاقی که در بعد هجومی به این تیم اضافه شدهاند فرصتهای بیشتری برای مائورو ایکاردی برای ادامه دادن به روند گلزنیهایش با پیراهن نراتزوری پدید خواهند آورد. نکته مهم درباره اینتر این است که باید ببینیم لوچانو اسپالتی چطور تیمش را برای بازگشت به چمپیونزلیگ و تقسیم و مدیریت انرژی بازیکنانش برای جدال در هر دو جبهه آماده کرده است. دریس مرتنز دیگر رقیب رونالدو برای کسب عنوان کاپوکانونیره است. مرتنز طی 2 فصل اخیر با تغییر پستش توسط مائوریتزیو ساری بدل به یکی از خطرناکترین مهاجمان سری آ شد اما شاید نظام جدید ناپولی به رهبری کارلو آنچلوتی که ترجیح میدهد از مهاجمانی کلاسیک در خط حمله استفاده کند، تاثیری منفی روی فرصتهای گلزنی ستاره بلژیکی پارتنوپی داشته باشد. شهر رم هم در این میان 2 رقیب جدی برای رونالدو دارد. در یکسو چیرو ایموبیله که فصلی عالی را با لاتزیو سپری کرد آماده خیز بلند دیگری به سوی آقای گل شدن است و در سوی دیگر ادین ژکوی رم قصد دارد روند عالیاش در 2 فصل اخیر را ادامه دهد. هر 2 مهاجم بیانکوچلستی و جالوروسی میتوانند از حضور همتیمیهای جوان و خلاق جدیدشان برای رقابت با رونالدو بهره ببرند، بویژه خواکین کوریا در لاتزیو و البته چطور میتوانیم گونزالو ایگوآین را فراموش کنیم؟ رکورددار بیشترین گل در یک فصل سری آ با پیراهن ناپولی، بعد از 2 فصل حضور در جمع بیانکونری، با ورود رونالدو مجبور به ترک یوونتوس شد و از این منظر انگیزه بسیار بالایی برای انتقام از تیم سابقش خواهد داشت. ایگوآین در 30 سالگی همچنان یکی از زهردارترین مهاجمان اروپا به حساب میآید و جا افتادنش در ترکیب میلان میتواند فصل درخشان دیگری برایش در سری آ رقم بزند.
جدا از این گزینههای واضح همیشه امکان شگفتیهایی از جنس داریو هوبنر و کریستیانو لوکارلی هم وجود دارد.
اما در نهایت با وجود تمام این موانع رونالدو هنوز رونالدو است، برنده 5 توپ طلای اروپا و یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال. اگر کاپیتان تیمملی پرتغال بتواند خودش را با ایدههای تاکتیکی و سیستم چرخشی آلگری تطبیق دهد، همچنان کاندیدای اول آقای گلی این فصل فوتبال ایتالیا خواهد بود.