بعد از اینکه نیم ساعت از بازی اسپانیا و انگلیس در استادیوم بنیتو ویامارین گذشت، هواداران انگلیس که تیم‌شان 3 بر صفر از میزبان پیش افتاده بود شروع کردند به خواندن این سرود: «آیا شما اسکاتلند زیر نقابید؟!» البته که پاسخ منفی بود. این اسکاتلند نبود اما تیمی که شاهد بازی‌اش در شهر سویل بودیم هیچ شباهتی هم با اسپانیای احیا شده توسط لوئیس انریکه نداشت. خود انریکه این هفته تلاش کرده بود سر و صدای مقایسه تیمش با تیمی را که بین سال‌های 2008 تا 2012 دو جام ملت‌های اروپا و یک جام‌جهانی برد، ساکت کند. اگر واقع‌بینانه در نظر بگیریم انتظار رسیدن تیم انریکه به آن مقطع رویایی هم نیست اما آیا انتظار زیادی است که این تیم در بالاترین سطح فوتبال دنیا رقابت کند؟ اسپانیا بعد از جام‌جهانی کابوس‌وارش 3 بازی پیاپی را به رهبری انریکه برده و 12 گل در این بازی‌ها زده بود. شاید بتوان شکست خانگی مقابل انگلیس را یکی از آن بازی‌ها در نظر گرفت که برای هر تیمی ممکن است رخ دهد. نمایش نیمه دوم اسپانیا نشانی از قدرت این تیم داشت اما در هر صورت بخشی از خوش‌بینی‌ای که برای هواداران لاروخا در ماه‌های اخیر رخ نموده بود، زیر باران سویل شسته شد و رفت. بازیکنان اسپانیا در نیمه اول بازی، وقتی با 2 گل رحیم استرلینگ و یک گل مارکوس رشفورد، با کمک 2 پاس گل هری کین، از تیم گرت ساوتگیت عقب افتادند گمگشته به نظر می‌آمدند. اصلا قرار نبود چنین اتفاقی رخ دهد. اسپانیا 28 بازی بدون باخت را پشت سر گذاشته بود (آنها در جام‌جهانی بدون شکست حذف شدند) و آخرین باری که در خانه در یک بازی رسمی زانو زده بود به سال 2003 و مقابل یونان بازمی‌گشت. آخرین باری هم که انگلیس در خاک اسپانیا به گل رسیده بود به سال 1987 برمی‌گشت، وقتی گری لینکر 4 بار دروازه لاروخا را در پیروزی 2-4 تیمش باز کرد. اسپانیا بازی را اتفاقا خوب شروع کرد و 2 فرصت گلزنی عالی هم داشت و یکی از آنها با سیو عجیب جردن پیکفورد از روی خط دروازه برگشت. تیاگو آلکانتارا مرکز زمین را در دست داشت و ایاگو آسپاس و مارکو آسنسیو ترکیبی خطرناک برای حریف از خودشان ساخته بودند اما به یک‌باره بعد از گل اول انگلیس که روی یک ضدحمله سریع و دقیق به دست آمد کل تیم اسپانیا از هم پاشید. در نیمه دوم شاگردان انریکه به بازی بازگشتند. 2 تعویض او، دنی سبایوس و پاکو آلکاسر تاثیری مستقیم روی برتری پیدا کردن آنها در جریان بازی داشت. آلکاسر، آقای گل بوندس‌لیگا، با اینکه هنوز یک بار هم در ترکیب اصلی بوروسیا دورتموند قرار نگرفته، با نخستین‌ ضربه‌اش به توپ گل اول تیمش را زد. در ادامه پیکفورد روی اشتباه وحشتناکش مجبور شد برای حفظ دروازه‌اش رودریگو را از پشت بکشد و بعد با تکلی توپ را به بیرون بزند؛ حرکتی که از نظر داور بازی خطای پنالتی نبود. حتی بدون اتکا به این پنالتی هم اسپانیا می‌توانست بازی را به تساوی بکشد. آلکاسر 2 فرصت دیگر داشت که یکی از ضرباتش به تیاگو برخورد کرد و دیگری از بالای دروازه به بیرون رفت. آسنسیو و مارکوس آلونسو هم بخت خودشان را با زدن شوت‌های از راه دور امتحان کردند. در نهایت این سرخیو راموس بود که باز هم در «راموس تایم» با یک ضربه سر گلزنی کرد؛ گلی که اختلاف را به یک رساند اما آخرین ضربه بازی هم بود و دیگر زمانی برای گل تساوی باقی نمانده بود.
اسپانیا چگونه صعود می‌کند؟
تنها یک بازی برای هر 2 تیم‌ملی فوتبال انگلیس و اسپانیا در مرحله گروهی رقابت‌های لیگ ملت‌های اروپا باقی مانده است و اسپانیا صدرنشین گروه است. بعد از شکست ۳ بر ۲ اسپانیا مقابل انگلیس در دیدار دوشنبه‌شب در خانه، این تیم حالا ۶ امتیاز از ۳ بازی کسب کرده و انگلیس از همین تعداد بازی ۴ امتیاز. حالت‌های صعود برای 2 تیم انگلیس و اسپانیا به این ترتیب است:
اگر اسپانیا، کرواسی را شکست دهد؛ اگر تیم انریکه در بازی پایانی به برد برسد از نظر امتیازات و آمار به دور بعد می‌رود. هیچ اهمیتی هم ندارد که انگلیس در بازی بعد چه نتیجه‌ای خواهد گرفت. اگر اسپانیا با کرواسی مساوی کند؛ نتیجه تساوی باعث ۷ امتیازی شدن و صدرنشینی تیم اسپانیا می‌شود. در صورتی که انگلیس هم بتواند در بازی بعد برنده شود امتیازات برابر می‌شود. در این شرایط مقایسه رودررو ملاک است. در این حالت انگلیس که در خانه مقابل اسپانیا ۲ بر یک شکست خورده و در بازی خارج از خانه ۳ بر ۲ پیروز شده، برتری دارد. اگر اسپانیا مقابل کرواسی شکست بخورد؛ لاروخا حتی با شکست در زاگرب هم شانس صعود دارد اما این اتفاق فقط در شرایطی می‌افتد که انگلیس در دیدار آخر یا شکست بخورد یا مساوی کند تا اسپانیا به دور بعد برسد.