امید رامز: یکی از خیانت‌های جریان غربگرا پس از روی کار آمدن دونالد ترامپ و روبه‌رو شدن با خباثت‌های دولت جمهوری‌خواه ایالات‌متحده، تفکیک ترامپ از مجموعه نظام سیاسی این کشور است. مروری بر تلاش‌های 2 سال اخیر این جریان به رهبری برخی اصلاح‌طلبان رادیکال و پراگماتیست‌های اعتدال و عملیات رسانه‌ای گسترده، نشان می‌دهد این جریان سعی دارند دشمنی 40ساله همه دولت‌های [دموکرات و جمهوری‌خواه] آمریکا را صرفا به جنون ترامپ تقلیل دهند و «ترامپ‌ستیزی» را جایگزین «استکبارستیزی» و «آمریکاستیزی» کنند. اگر هم این روزها صحبت از لزوم اتحاد ملی علیه آمریکا را به میان آورده‌اند، که دغدغه دائمی مقام معظم رهبری و جریان انقلابی بوده است، نه ناشی از عبرت‌گیری تاریخی از خباثت‌های آمریکا، بلکه بیشتر ناشی از اتخاذ یک راهبرد موقت برای عبور مقطعی از مشکلات و به خیال خود دولت ترامپ است، چه؛ با وجود تاکید رهبری بر عدم مذاکره با آمریکا و موکدا دولت فعلی این کشور، اعلام آمادگی برخی دولتمردان برای مذاکره با آمریکا را شاهد بوده‌ایم. فارغ از نحوه مواجهه با آمریکا، آنچه در این میان نباید مغفول بماند، ضعف‌های کلیدی تیم دیپلماسی و خروجی عملکرد آنها در توافقنامه برجام است که با دیدگاه «هر توافقی بهتر از توافق نکردن است» پشت میز مذاکره نشستند و حاصل آن توافقنامه‌ای است که با توجه به بند 37 آن، ایران حتی جرات طرح شکایت از بدعهدی طرف مقابل را نیز ندارد و برای احقاق حق خود درباره تخلف آمریکا در برجام، نه بر اساس خود توافق برجام که بر اساس عهدنامه مودت طرح شکایت می‌کند.
با این حال ابراز امیدواری از سوی دولتمردان و جریان حامی آن برای روی کار آمدن دموکرات‌ها در شرایطی مطرح می‌شود که در انتخابات میاندوره‌ای مجلس آمریکا نیز جمهوری‌خواهان توانستند اکثریت خود را در سنا حفظ کنند و در مجلس نمایندگان نیز در حالی دموکرات‌ها حایز اکثریت خفیف آرا شدند که برای تاثیرگذاری بر سیاست‌های ترامپ، حداقل به دوسوم آرای هر 2 مجلس نیاز دارند. این نتایج نشان می‌دهد انتظارات دولت روحانی برای روی کار آمدن دموکرات‌ها جهت تغییر در سیاست‌ها کاملا بی‌جا بوده است.
از این گذشته نگاهی منطقی و عقلانی به عملکرد دولت‌های آمریکا به‌خصوص در قبال ایران در 40 سال گذشته، بخوبی نشان می‌دهد برخلاف تلقی عمومی و آنچه از طریق ساختار رسانه‌ای نومحافظه‌کاران پمپاژ می‌شود، سیاست‌های الاغ‌ها(دموکرات‌ها) به هیچ وجه تعدیل‌یافته‌تر از فیل‌ها(جمهوری‌خواهان) نبوده است. پایگاه خبری اسپوتنیک روسیه طی گزارشی درباره جنگ‌طلبی 2 جریان سیاسی غالب آمریکا می‌نویسد: از ابتدای قرن بیستم، جمهوری‌خواهان آمریکا 35 درگیری و دموکرات‌ها 23 درگیری نظامی را فرماندهی کرده‌اند. تا همین جا مشخص می‌شود گزاره «دموکرات‌ها جنگ‌طلب نیستند» فقط یک توهم است. در ادامه گزارش آمده: از 20 رئیس‌جمهوری که از ابتدای قرن بیستم در آمریکا بر سر کار بوده‌اند، 12 رئیس‌جمهور، جمهوری‌خواه بوده‌اند که 10 نفر آنها در درگیری نظامی شرکت داشته‌اند اما همه 8 رئیس‌جمهور دموکرات آمریکا درگیر حداقل یک جنگ نظامی بوده‌اند. یعنی 83 درصد جمهوری‌خواهان و 100 درصد دموکرات‌ها! نمونه‌های اخیر جنگ‌های نظامی دموکرات‌ها شامل آغاز جنگ کره، آغاز جنگ ویتنام، جنگ بوسنی و بمباران یوگسلاوی و ادامه 8 ساله جنگ در عراق و افغانستان است.
علاوه بر این، به صورت اختصاصی نحوه مواجهه دولت‌های آمریکا با ایران نیز حاوی نکات مهمی است. آمریکا از آغاز انقلاب 35 بار ایران را تحریم کرده است که 24 مورد در زمان دموکرات‌ها و 11 بار در زمان جمهوری‌خواهان بوده است. اوباما با 11 تحریم، رکورددار تحریم علیه ایران است که در واقع شدیدترین تحریم‌های تاریخ علیه یک کشور بوده است. اندیشکده‌ها، مشاوران و رؤسای‌جمهوری دموکرات آمریکا بارها از راهبرد «تغییر نظام» سخن به میان آورده‌اند که یکی از مهم‌ترین اسناد آن طرح «Which Path to Persia» بوده است که در زمان «اوبامای مؤدب» توسط اندیشکده بروکینگز وابسته به حزب دموکرات این کشور به عنوان نقشه راه قرار گرفت و 9 راهبرد کلان از جمله حمله نظامی، کودتا و تحریم علیه ایران به کاخ سفید پیشنهاد شد. سال 2016 نیز در زمان ریاست‌جمهوری اوباما، انستیتو واشنگتن، اندیشکده فراحزبی آمریکایی که در خصوص مسائل غرب آسیا به کاخ سفید مشاوره می‌دهد، طی مقاله‌ای با عنوان
«Preparing for Regime Change in Iran» از طرح تغییر نظام ایران پرده برداشت. ضمن اینکه نتایج رای‌گیری درباره طرح‌های ضدایرانی و رای‌دهی اکثریت مطلق نمایندگان هر دو حزب (نزدیک به 100 درصد) در مجلس نمایندگان و سنا نیز بخوبی اتحاد دستگاه قانونگذاری ایالات‌متحده علیه جمهوری اسلامی را نشان می‌دهد. به علاوه آذرماه سال 95 بود که «سرگئی بارسقیان» از روزنامه‌نگاران حوزه تاریخ هم‏جناح با دولت طی یادداشتی با عنوان «جمهوری‌خواه‌طلبی ایرانیان» می‌نویسد: «سال 83 در حاشیه نشست خبری حسن روحانی، دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی، از او پرسیدم به نظر شما انتخاب نامزد دموکرات‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا به نفع ایران است یا نامزد جمهوری‌خواه؟» ایشان پاسخ داد: «ایران از دموکرات‌ها زیان بیشتری دیده است... ما ترجیح نمی‌دهیم دموکرات‌ها برنده شوند. آنها به طور تاریخی بیش از جمهوری‌خواهان به ایران صدمه زده‌اند...».
بنابراین با توجه به این فکت‌ها، بهتر است جریان حامی دولت به جای تقلیل دشمنی آمریکا به دیوانگی ترامپ، به مردم آدرس غلط ندهد و به جای امید به دموکرات‌ها، نگاه‌ها را به داخل کشور معطوف دارد.