دانش پورشفیعی: بررسی گزارش مرکز آمار ایران از وضعیت بازار کار کشور در تابستان 1397 نشان می‌دهد در این فصل جمعیت شاغلان ١٠ ساله و بیشتر ٢٣ میلیون و ٩٥٦ هزار نفر بوده که نسبت به تابستان 1396 بالغ ‌بر ١٥٨ هزار نفر افزایش داشته، در حالی که تعداد شاغلان در تابستان 1396 نسبت به تابستان 1395 بالغ ‌بر 766 هزار نفر افزایش داشته و این نشان از افزایش میزان اشتغالزایی در سال گذشته دارد. به گزارش «وطن‌امروز»، بررسی اشتغال در بخش‌های عمده اقتصادی نشان می‌دهد در تابستان 97 بخش خدمات با 5/49 درصد بیشترین سهم اشتغال را به خود اختصاص داده و در ادامه بخش‌های صنعت با 6/31 درصد و کشاورزی با 9/18 درصد قرار دارند.
همچنین بررسی میزان اشتغال زنان و مردان در تابستان 97 در مقایسه با تابستان 1396 بیانگر آن است که نرخ بیکاری زنان 2/0 و نرخ بیکاری مردان 8/0 درصد افزایش داشته است. بنا بر این گزارش، از 3/3 میلیون نفر بیکار در کشور، 5/39 درصد فارغ‌التحصیل موسسات آموزش عالی بوده‌ علاوه ‌بر اینکه حدود 7/27 درصد از مردان بیکار و 2/64 درصد از زنان بیکار نیز فارغ‌التحصیل موسسات آموزش عالی بوده‌اند؛ در حالی که فقط 8/23 درصد از کل شاغلان مدارک تحصیلی عالی داشته‌اند.
این گزارش نشان می‌دهد نرخ مشارکت اقتصادی در استان تهران 9/39 درصد بوده که نسبت به تابستان 1396 بالغ ‌بر 6/0 درصد کاهش داشته است. بر این اساس از کل جمعیت 10 ساله به بالا، 6/34 درصد شاغل بوده‌اند. نرخ بیکاری تابستان در این استان 3/13 درصد بوده که نسبت به تابستان 1396 بالغ ‌بر 6/0 درصد افزایش داشته است. چنانچه فاصله نرخ بیکاری استان‌ها در ۶ سال گذشته مورد بررسی قرار گیرد، کمترین شکاف بیکاری استان‌ها مربوط به سال 1393 به میزان 8/8 درصد و بیشترین شکاف مربوط به سال 1395 با نرخ 7/14 درصد است. به این ترتیب در سال 95 بالاترین نرخ بیکاری با ۲۲ درصد مربوط به استان کرمانشاه و پایین‌ترین نرخ بیکاری مربوط به استان مرکزی با نرخ 3/7 درصد بود، بنابراین شکاف مطلق نرخ بیکاری در این سال معادل 7/14 درصد بود.
همچنین کمترین شکاف نرخ بیکاری در 6‌سال گذشته مربوط به سال ۹۳ است که در آن استان کرمانشاه در صدر بیکارترین استان کشور با نرخ 7/15 درصد نرخ بیکاری قرار داشت و استان کرمان با نرخ بیکاری 7 درصد کمترین بیکار کشور را به خود اختصاص داده بود که این اختلاف شکاف بیکاری را در این سال به 8/8 درصد رساند.
سیر نرخ بیکاری در سال‌های مورد بررسی نشان می‌دهد، از ابتدای دهه ۹۰ نرخ بیکاری ایران در سال ۹۵ با 4/12 درصد بالاترین میزان را به خود اختصاص داده به‌طوری ‌که در این سال ۴۲‌درصد استان‌ها معادل ۱۳ استان نرخ بیکاری بالاتر از میانگین کشوری دارند. در سال ۱۳۹۴ نیز ۶۱ درصد استان‌های کشور نرخ بیکاری بالاتر از میانگین نرخ بیکاری کل کشور داشته‌‌‌اند. بر این اساس، کمترین نرخ بیکاری در سال‌‌های مورد بررسی مربوط به سال ۹۲ به میزان 4/10 درصد بوده که در این سال، ۴۸ درصد از استان‌ها دارای نرخ بیکاری بالاتر از نرخ بیکاری کشور بوده‌اند.
مقایسه وضع اشتغال در نقاط شهری و روستایی نشان می‌‌دهد نرخ بیکاری در شهرها با شاخص 8/13 درصد حدود 2 برابر نرخ بیکاری روستاها با عدد 6/7 درصد است.