میثم عرب سرخی*: بعد از عملیات کماندویی رژیم صهیونیستی در شامگاه بیستم آبان‌ماه که منجر به کشته شدن «نورالدین برکه» فرمانده ارشد گردان عزالدین قسام شد، جنگ کوتاه 2 روزه‌ای بین این رژیم و جنبش حماس شکل گرفت که با تبادل آتش شدید 2 طرف، روز سه‌شنبه با آتش‌بسی نانوشته خاتمه یافت. اگرچه نوار غزه در محاصره همه‌جانبه و تحریم‌های گسترده است اما ایمان، اراده و خلاقیت مجاهدین بر محدودیت‌ها فائق آمده و بویژه توانمندی‌های نظامی و امنیتی آنها طی سال‌های اخیر افزایش قابل ملاحظه‌ای پیدا کرده است.
در این راستا باید توجه داشت که ساختار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی اسرائیل در مقابل تهدیدات مستمر و متنوع مقاومت بسیار آسیب‌پذیر است. حملات موشکی گروه‌های مقاومت طی 24 ساعت، از روز دوشنبه 21 آبان (12نوامبر) تا روز سه‌شنبه 22 آبان (13 نوامبر)، بعد از مدت‌ها سبب به صدا درآمدن مستمر آژیر خطر در مناطق جنوبی اسرائیل شد و همین موضوع باعث شد شهرک‌نشین‌های مناطق جنوبی اسرائیل (مجاور با نوار غزه) تا حدود زیادی امنیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی خود را از دست رفته ببینند.
کمی بعد از آتش‌بس، «آویگدور لیبرمن» وزیر دفاع این رژیم به منظور اعلام مخالفت خود با پیمان آتش‌بس مذکور از سمت خود کناره‌گیری کرد. این کناره‌گیری باعث شد در سال پایانی کابینه نتانیاهو، احتمال ناتمام ماندن این کابینه بشدت افزایش یابد. این استعفا لرزش بزرگی  بر اندام دولت صهیونیستی انداخت که شاید بتوان آن را ناشی از انفجار 400 راکت رهگیری‌نشده فلسطینی‌ها دانست. لیبرمن که خود رئیس حزب «اسرائیل خانه ما» و شریک نتانیاهو در تشکیل دولت ائتلافی بود، با ارسال استعفای خود در روز پنجشنبه 24 آبان به دفتر نتانیاهو آغازگر این لرزش بود. وی روز چهارشنبه در کنفرانس خبری دلیل استعفای خود را نپذیرفتن آتش‌بس با حماس دانست و تأکید کرد این آتش‌بس چیزی جز «تسلیم شدن در برابر ترور» نیست. در پی این استعفا «سوفا لاندور» وزیر مهاجرت رژیم صهیونیستی از حزب «اسرائیل خانه ما» هم به تبعیت از لیبرمن از سمت خود استعفا کرد.    
نتانیاهو هر چند امید داشت بتواند با خارج شدن حزب لیبرمن از دولت، کابینه خود را حفظ کند اما 2 تن از وزیران و هم‌ائتلافی‌هایش یعنی «موشه کحلون» وزیر دارایی و رئیس حزب «کولنو» و «ربی آریه درعی» وزیر کشور و رئیس حزب «شاس»، همصدا شده و از بنیامین نتانیاهو خواستند با برگزاری انتخابات زودهنگام دولت جدید را تشکیل دهد.    
این در حالی است که «نفتالی بنت» رهبر حزب راستگرای «خانه یهودی» و رقیب سرسخت لیبرمن در تصاحب تصدی وزارت دفاع، از نتانیاهو خواست این پست را به او واگذار کند تا اسرائیل را در مسیر پیروزی قرار دهد. آخرین اخبار واصله از دیدار بنت و نتانیاهو در روز جمعه 25 آبان‌ماه حکایت از آن دارد که نتانیاهو و بنت با یکدیگر به توافق نرسیده‌اند اما کمی بعد اخباری درباره صرف‌نظر کردن بنت از تصاحب وزارت دفاع منتشر شد.
به گفته روزنامه عبری‌زبان والا، نتانیاهو درباره تصدی این پست اعلام کرده است با توجه به اوضاع کنونی این رژیم بهتر است خود تصدی این سمت را بر عهده بگیرد ولی با رد درخواست بنت در واقع کابینه نتانیاهو باید خود را آماده برگزاری انتخابات زودهنگام کند، زیرا بنت تهدید کرده بود اگر با درخواست وی موافقت نشود از کابینه فعلی خارج می‌شود تا دولت کنونی از رسمیت افتاده و مجبور به انحلال دولت شوند.
در حال حاضر با خروج لیبرمن و لاندرو از دولت، کابینه نتانیاهو با 61 کرسی هنوز با یک کرسی بیشتر، بیش از نیمی از کرسی‌های کنست را در اختیار دارد ولی با خروج بنت، کرسی‌های مورد حمایت وی به 53 کرسی تنزل پیدا خواهد کرد که موجب عدم صلاحیت و سقوط دولت صهیونیستی می‌شود. از این رو احتمال سقوط دولت نتانیاهو بشدت افزایش یافته، به همین دلیل دفتر نخست وزیر رژیم صهیونیستی طی بیانیه‌ای اعلام کرده امیدوار است در ایام باقیمانده بتواند مخالفان دولت را متقاعد کند که سقوط این کابینه یک اشتباه دیگر تاریخی است. اشتباهی که نتانیاهو از آن یاد کرده است، به حادثه تاریخی سقوط کابینه «اسحاق شامیر» اشاره دارد که بعد از آن قدرت به اسحاق رابین رسید که در پی این نقل‌وانتقال قدرت، یک سال بعد پیمان اسلو امضا شد که از نظر جناح‌های سیاسی راستگرا یک ننگ در تاریخ دولت جعلی صهیونیستی است.
در همین راستا شبکه 2 تلویزیون رژیم صهیونیستی در یک نظرسنجی که بعد از استعفای لیبرمن برگزار کرد، نشان داد حزب لیکود در انتخابات بعدی 24 کرسی از 120 کرسی کنست را به دست خواهد آورد. این نظرسنجی نشان داده است حزب «اسرائیل خانه ما» در انتخابات آینده حداکثر 7 کرسی به دست خواهد آورد که 2 کرسی بیشتر از دوره قبل خواهد بود.
در انتخابات آینده و تقسیم کرسی‌های کنست اگر 2 نفر از چهره‌های شناخته شده وارد عرصه سیاست شوند نقش بسزایی دارند؛ اول رئیس ستاد کل سابق ارتش اسرائیل، ژنرال بنی گانتز و دوم اورلی لوی، سیاستمدار و مدل محبوب اسرائیلی که اگر حزبی تازه تشکیل دهند، هرکدام به ترتیب 15 کرسی و دیگری 5 کرسی را به دست خواهند آورد که به دلیل نزدیکی گرایشات سیاسی این دو تن، ورود آنها به عرصه انتخابات به ضرر تمام احزاب حتی لیکود خواهد بود.    
لرزه دوم سیاسی را شاید بتوان به وزیر ارشد لیکودی منصوب کرد که با سخنان خود مردم جنوب را خشمگین کرد و باعث راهپیمایی گسترده اهالی جنوب اسرائیل شد که از ابتدای روی کار آمدن دولت نتانیاهو با ترس از موشک‌های مقاومت شب را به سر می‌بردند. این وزیر پرحاشیه در مصاحبه‌ای بعد از آتش‌بس اعلام کرد: «حملات اخیر مسأله‌ای حاشیه‌ای بود که شهرهای حاشیه جنوب را درگیر کرده و از اهمیت چندانی برخوردار نیست». سخنان این وزیر طوری بود که باعث شد تا نتانیاهو نسبت به آن موضع گرفته و این بیانات را ساده‌لوحانه بنامد. این پس‌لرزه‌ها نشان‌دهنده تنزل سیاسی رژیم صهیونیستی است. باید توجه داشته باشیم که دامنه اعتراضات به تصمیم بنیامین نتانیاهو درباره پذیرش آتش بس با حماس، تنها به اعضای کابینه رژیم صهیونیستی محدود نشده و شاهد اعتراضات صهیونیست‌ها در سطح جامعه صهیونیستی هم هستیم. تظاهرات اعتراض‌آمیز علیه آتش‌بس و نتانیاهو در تل‌آویو نیز انجام شده و معترضان خواستار استعفای او شدند که مجموع این متغیرها نشان از اوضاع وخیم سیاسی در داخل تل‌آویو دارد.
*پژوهشگر مسائل اسرائیل و منطقه