«دست یاری به دشتیاری» جوان‌ترین موسسه خیریه آموزشی از نوع دانشجویی است که می‌خواهد عدالتی آموزشی در محروم‌ترین منطقه آموزشی ایران برقرار کند. به گزارش تسنیم، سیستان‌وبلوچستان پایین‌ترین سرانه فضای آموزشی، کمترین معلم و بیشترین بازماندگان از تحصیل را دارد و منطقه «دشتیاری» این استان محروم‌ترین و بزرگ‌ترین منطقه آموزشی ایران محسوب می‌شود. علیرضا راشکی، مدیرکل توسعه، نوسازی و تجهیز مدارس سیستان‌وبلوچستان می‌گوید: از حدود 19 هزار کلاس درسی که هم‌اکنون در سیستان‌وبلوچستان وجود دارد، 10 هزار کلاس درس تخریبی و ناایمن است که از این تعداد 6 هزار کلاس درس کاملاً تخریبی و نیازمند تخریب کامل و بازسازی و حدود 4 هزار کلاس نیازمند مقام‌سازی است اما در بخش آموزش‌وپرورش دشتیاری، یکی از بزرگ‌ترین بخش‌های جمعیتی ایران با بیش از 150 هزار نفر جمعیت؛ بخشی که در قعر جدول سرانه فضای آموزشی نقاط جمعیتی سیستان‌وبلوچستان و بالطبع ایران جای گرفته است، عمده دانش‌آموزان در مدارس تخریبی و ناایمن و بدون انشعاب برق یا آب درس می‌خوانند. مدیر آموزش‌وپرورش دشتیاری می‌گوید: 29 هزار دانش‌آموز دشتیاری چابهار در نزدیک به 320 مدرسه این بخش به تحصیل مشغولند؛ از این تعداد 84 مدرسه فاقد انشعاب برق هستند و دانش‌آموزان در گرمای تا 50 درجه به تحصیل مشغولند. انور بادپا می‌افزاید: 29 هزار دانش‌آموز این بخش در شیفت‌های مخالف و در مدارس تخریبی، ناایمن و غیراستاندارد با کمترین بازدهی به تحصیل مشغول هستند. دشتیاری تنها نقطه آموزشی کشور است که به دلیل کمبود جدی معلم، معلمان آن نیز نظیر دانش‌آموزان در 2 شیفت به آموزش دانش‌آموزان می‌پردازند. اکنون جوان‌ترین موسسه خیریه آموزشی کشور تمرکزش را بر محروم‌ترین نقطه آموزشی کشور در محروم‌ترین استان آموزشی ایران گذاشته و مدرسه‌سازی، مدرسه‌داری، مدرسه‌یاری، اشتغال‌زایی مبتنی بر مدارس و توانمندسازی روستایی را میثاق خود در دشتیاری کرده است. حسین علیمرادی، بنیانگذار این موسسه می‌گوید: سال 92 در دانشگاه علامه قبول شدم و شروع به فعالیت خیری کردم. وی در گفت‌وگو با تسنیم می‌افزاید: دانشگاه علامه با آنکه یک دانشگاه جامع و مادر بود اما کانون خیریه نداشت؛ یک کانون خیریه در دانشگاه علامه ثبت و فعالیت‌های خیری خود را آغاز کردیم. یکی از طرح‌های اصلی ما برگزاری اردوهای جهادی علمی، فرهنگی و آموزشی در مناطق محروم بود و ما مبدع این طرح بودیم، یعنی دانشجویان بنا به تخصص و رشته تحصیلی‌شان در مناطق محروم خدمات آموزشی، علمی و طراحی و پایش ارائه دهند و ساخت‌وساز را با نظارت به نیروهای متخصص بومی واگذار کنند. علیمرادی می‌گوید: پس از تاسیس این کانون خیریه، به وسیله یکی از دانشجویان استعداد درخشان دانشگاه که خود اهل دشتیاری بود با منطقه دشتیاری چابهار آشنا شدیم و برای ما موجب شگفتی بود که یک منطقه تا این حد محروم، دانشجویان استعداد درخشان دارد. از سال 94 پویش «دست یاری به دشتیاری» را در کانون خیریه دانشگاه علامه طباطبایی آغاز کردیم. مبدع و گرداننده دست یاری به دشتیاری با بیان اینکه هم‌اکنون دانشجویان 5 دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، بهشتی، فرهنگیان و خوارزمی را در موسسه داریم، می‌گوید: ما در این موسسه خیریه قصد داریم در مدت 15 سال 330 مدرسه استاندارد در دشتیاری بسازیم یا تعمیر و نوسازی کنیم؛ فعالیت این موسسه در حوزه مدرسه‌سازی از سال 96 با ساخت نخستین مدرسه آغاز شد و تاکنون 3 پروژه شامل بازسازی 10 کلاس درس و ساخت 6 کلاس را با اعتباری بالغ بر510 میلیون تومان انجام داده‌ایم و در حال حاضر هم 2 مدرسه 6 و 3 کلاسه را در دست ساخت داریم. علیمرادی می‌گوید: بنا به برآوردهای سازمان نوسازی مدارس، اگر دشتیاری بخواهد به تخصیص اعتبارات دولتی فعلی دلخوش کند، تا 60 سال آینده به میانگین فعلی سرانه فضای آموزشی ایران می‌رسد، چه‌بسا در این 60 سال هم نرخ موالید بالاتر می‌رود و هم میانگین. وی تاکید می‌کند: در مدرسه‌سازی ما خودمان مدرسه نمی‌سازیم، ابتدا هر مدرسه را پایش و مطالعه می‌کنیم و بر مبنای آن پایش و مطالعه اقدام به تعمیر، بازسازی یا ساخت یک مدرسه خواهیم کرد. خود ما یا خیران ما هم مدرسه نمی‌سازند، بلکه ساخت‌وساز یا تعمیر مدرسه را به نیروهای متخصص بومی با نظارت خود واگذار می‌کنیم. وی با اشاره به اینکه تمام اعتبارات موسسه خیری است و خیران ما عمدتاً دانشجویان هستند، هر چند خیران مدرسه‌ساز هم به کمک آمده‌اند، ادامه می‌دهد: مردم عزیز هم می‌توانند در صورت تمایل از طریق شماره کارت بانکی موسسه 2433-0007-7070-6037 نزد بانک کشاورزی به نام «موسسه مردم‌نهاد دست یاری به دشتیاری» در پروژه‌های مدرسه‌سازی و توسعه کیفیت آموزشی منطقه مشارکت کنند.