رئیس‌جمهور ایالات متحده در نخستین جلسه کابینه خود در سال جدید میلادی تنها دستاورد آمریکا در سوریه را «خاک و مرگ» دانست و بار دیگر تاکید کرد خروج نظامیان این کشور از سوریه حتمی است، اگرچه زمان‌‌‌بندی این عقب‌نشینی از شامات را مشخص نکرد.
همزمان «مایک پنس» معاون او اعلام کرد که رئیسش در حال ارزیابی جنگ افغانستان است و با تکذیب نکردن فرمان کاخ سفید درباره خروج نیمی از نیروهای آمریکایی از افغانستان، بر این خبر صحه گذاشت.
دونالد ترامپ کمتر از 2 هفته پس از آنکه در تماسی تلفنی با همتای ترکیه‌ای‌‌‌‌‌اش، رجب طیب‌اردوغان به او تلویحا تعارف کرد که «ما از سوریه می‌رویم، همه‌‌‌‌اش برای شما»، در سخنان چهارشنبه پیش در کاخ سفید نیز لفظا سوریه را تقدیم ایران کرد. او در اظهاراتی که مجری شبکه حامی‌‌‌‌اش یعنی فاکس‌نیوز نیز هنگام پخش آن نتوانست شگفتی خود را نسبت به آن پنهان کند، گفت: «بگذارید [ایرانی‌ها] هر کاری می‌خواهند در سوریه بکنند! اما واقعا دارند افرادشان را بیرون می‌کشند. دارند آدم‌های‌شان را از یمن هم بیرون می‌کشند. ایران الان در فکر جان به در بردن است!»
ترامپ در نشست کابینه خود در کاخ سفید، رو به خبرنگاران حاضر مدعی شد که هرگز برنامه‌ای «چهارماهه» برای خروج ۲۰۰۰ نیروی کشورش از سوریه ارائه نداده است. او با رد جزئیاتی درباره زمان‌‌‌بندی خروج آمریکا از سوریه که هفته پیش لیندسی گراهام، سناتور جمهوری‌خواه پس از دیدارش به رسانه‌ها اعلام کرده بود، گفت: «ما [از سوریه] بیرون می‌آییم و هوشمندانه بیرون می‌آییم اما من هیچ‌وقت نگفتم همین فردا بیرون می‌آییم. ما به آرامی سربازان‌مان را به خانه می‌فرستیم تا با خانواده‌های‌شان باشند در حالی که همزمان با بقایای داعش می‌جنگیم». همان‌طور که بسیاری از رسانه‌های آمریکایی نیز اشاره کردند هدف اصلی ترامپ از موضوع خروج نظامی از سوریه جلب مجدد آرای شرکت‌کنندگان در انتخابات 2020 است که 2 سال پیش به‌خاطر زیر سوال بردن مواضع جنگ‌طلبانه دولت‌‌های پیشین آمریکاتوسط او به شعار «آمریکا اولویت دارد» او روی آورده بودند اما ترامپ به این خیال در یکی از بی‌نظیرترین گاف‌‌های سیاست خارجی در حالی که تلاش داشت موقعیت متناقض نظامی آمریکا در سوریه را تشریح کند، جملاتی ضد و نقیض بر زبان آورد.
رئیس‌جمهوری آمریکا در آن نشست موضوع قول خود به متحدش در ناتو یعنی ترکیه برای ایجاد منطقه حائل میان نیروهای کرد و ارتش ترکیه در شمال سوریه را پیش کشید و در حالی که به شکلی متناقض تلاش داشت همزمان سنگ کردهایی را که رها کرده به سینه بزند، یک موقعیت طنز‌آمیز دیگر در دیپلماسی خارجی واشنگتن آفرید. او ابتدا با ابراز ناخشنودی از مناسبات کردها با ایران گفت: «از اینکه آنها نفت‌شان را به ایران می‌فروشند اصلا خوشم نمی‌آید و از آنها خواسته‌ایم این کار را نکنند». اما بعد انگار یادش افتاد که کردها هم مثل دشمنان ترکیه‌ای‌شان متحد آمریکا محسوب می‌شوند، پس حرفش را چنین اصلاح کرد: «با این حال می‌خواهیم از کردها محافظت کنیم». اما بلافاصله حرف‌‌های قبلی‌‌‌‌اش را تکرار کرد و گفت: «اما من نمی‌خواهم تا ابد در سوریه بمانم. آنجا فقط خاک هست و مرگ».