نیک ایمز: برای موریسیو پوچتینو کدام آزاردهنده‌تر است؛ حذف از جام حذفی یا نظراتی که بعد از این شکست درباره او به عنوان یک بازنده سریالی مطرح می‌شود.
4 روز پیش این نظرات موضوعیت چندانی نداشت؛ تاتنهام در حالی که بازی رفت نیمه‌نهایی جام اتحادیه را با یک گل از چلسی برده بود، امید زیادی به نتیجه گرفتن در بازی برگشت داشت. بعد از این بازی هم کریستال‌پالاس در دور چهارم جام حذفی انتظار اسپرز را می‌کشید، رقیبی که چندان دردسرساز به نظر نمی‌رسید اما شاگردان پوچتینو در استمفوردبریج در ضربات پنالتی شکست خوردند تا از رسیدن به فینال محروم شوند و مقابل پالاس هم با نتیجه 2 بر صفر زانو زدند؛ بازی‌ای که تیم روی هاجسون کاملا لایق پیروزی بود.
با توجه به این 2 شکست حالا دیگر بسیار بعید به نظر می‌رسد که اسپرز این فصل هم بتواند به طلسم جام نگرفتنش پایان بدهد. در جریان شکست تاتنهام برابر پالاس که با 2 گل کانر ویکام و اندروس تاونزند رقم خورد، حرف‌های پوچتینو قبل از بازی مبنی بر اینکه تنها فتح لیگ برتر یا چمپیونزلیگ است که باعث پیشرفت واقعی آنها و یک قدم جلوتر گذاشتن‌شان می‌شود، مدام به گوش می‌رسید.
پوچتینو هرگز ارزش نه چندانی را که «اف‌ای کاپ» برایش دارد پنهان نکرده است. او برابر پالاس 7 تغییر در ترکیب تیمش نسبت به بازی مقابل چلسی ایجاد کرد و در حالی که هری کین و دله علی و سون هیونگ مین را هم در اختیار نداشت، از کریستین اریکسن هم استفاده نکرد تا تاتنهام عملا بدون هیچ‌کدام از نیروهای تهاجمی اصلی‌اش به زمین برود.
بعد از پایان بازی، پوچتینو همچنان روی نظری که قبل از آن داشت پا برجا ماند: «شما می‌خواهید بحثی را ایجاد کنید که بردن یک جام به پیشرفت یک باشگاه کمک می‌کند اما من با این نظر موافق نیستم. بردن صرفا هر جامی فقط خودشیفتگی بازیکنان را بالا می‌برد. مهم‌ترین دستاورد حضور مداوم در جمع 4 تیم بالای جدول لیگ و شرکت در چمپیونز لیگ است. این به باشگاه کمک می‌کند که قدم بعدی در راه پیشرفتش را بردارد».
این بحثی پیچیده است. پیش از این اگر مربی‌ای بردن یک جام، آن هم جامی به این معروفی را چنین بی‌اهمیت جلوه می‌داد با واکنش‌های تندی مواجه می‌شد اما نگاه پوچتینو همیشه به آینده تاتنهام بوده و برایش تا وقتی جایگاه تیمش بین 4 تیم اول لیگ مستحکم نشده، هیچ میانبری به سوی موفقیت وجود نداشته است. رویکرد پوچتینو کاملا با واقعیت دنیای مدرن فوتبال همخوانی دارد؛ جایی که درآمد حاصل از حضور در چمپیونزلیگ کمک مالی بسیار بیشتری به باشگاه‌ها می‌کند تا فتح یک جام داخلی. این رویکرد اما نیاز هواداران فوتبال به شور و هیجان یک قهرمانی را در نظر نمی‌گیرد، تماشاگرانی که دوست دارند حس بالاتر بودن از بقیه را تجربه کنند، حالا در هر تورنمنتی که می‌خواهد باشد.
هر دو دیدگاه قابل درک است و هیچ‌کدام غلط نیست. خود هاجسون پیش از بازی با تاتنهام در دفاع از کارنامه پوچتینو اعتراف کرد فوتبال در یک کلام تغییر کرده است. اما این رویکرد پوچتینو حالا فشار بیشتری برای رسیدن به اهداف باقیمانده تاتنهام ایجاد می‌کند. اسپرز در لیگ 9 امتیاز کمتر از لیورپول صدرنشین دارد و منچسترسیتی را هم بالای سرش و چلسی و آرسنال و منچستریونایتد احیا شده را هم با فاصله کمی در تعقیب خودش می‌بیند. پوچ و شاگردانش در چمپیونزلیگ، در دور یک‌هشتم نهایی، باید مقابل بروسیا دورتموندی قرار بگیرند که این فصل فوق‌العاده بوده است. حتی با احتمال صعود از این دور، در ادامه راهی سخت‌تر هم انتظار اسپرز را خواهد کشید.
توان تیم اسپرز و مصدومیت کین و علی را که تا یک ماه و نیم دیگر قادر به بازی نخواهند بود هم در نظر بگیرید. در بازی با پالاس ژرژ کوین انکوندو و لوکاس مورا نشان دادند هنوز فاصله زیادی با اریکسن و علی دارند. اگر کین هم در زمین بود احتمال گل کردن پنالتی‌ای که کیران تریپیر از دست داد خیلی بیشتر می‌شد و شاید اسپرز به بازی برمی‌گشت.
تاتنهام چهارشنبه در لیگ مقابل واتفورد قرار می‌گیرد. این هفدهمین بازی آنها در 2 ماه اخیر خواهد بود. این تعداد بازی در برخی کشورها عملا نیمی از کل فصل است. تازه فراموش نکنیم رفتن موسا دمبله هم گزینه‌های پوچتینو در میانه زمین را کمتر از قبل کرده است. یان فرتونگن و اریک دایر و تریپیر هم که همه مقابل پالاس بازی کردند عملا هیچ فرصتی برای استراحت تابستانی نداشته‌اند. بالاخره مجموع این عوامل تاثیر خودش را روی یک تیم خواهد گذاشت.