زهره فلاح زاده: ۴۸ روز از آخرین بازی تیم‌ملی فوتبال ایران با مربیگری کارلوس کی‌روش می‌گذرد. همین تعداد روزی که وقت داشتیم برای هر ساعتش یک گزینه حداقل در ذهن‌مان انتخاب و در موردش بحث و تبادل نظر کنیم. اما به جای آن فقط آمدیم از گزینه‌های دست‌نیافتنی مثل زیدان، کلیزمن، مورینیو و... حرف زدیم که مدتی آب‌ها از آسیاب بیفتد و چند روز مانده به تورنمنتی مهم مربی نه‌چندان بزرگ و البته باز هم گرانقیمت برای تیم ملی‌مان انتخاب کنیم.
البته مردان وزارت ورزش وقتی تریبون به دست می‌گیرند وعده‌‌های دست‌نیافتنی زیاد می‌دهند اما در عمل همیشه خلافش را ثابت می‌کنند. چه رئیس دولت باشد که هیچگاه حرف‌هایش با عملش نخوانده یا مازیار ناظمی که با توئیت‌هایش تنها حرف قشنگ می‌زند.
کی‌روش سرمربی کلمبیا شد و زیدان ترجیح داد به همان رئالی بازگردد که فلورنتینو پرس اول فصل به او بی‌اعتنایی کرده بود. اما وضعیت تیم‌ملی ما چگونه است؟!
طبق شنیده‌ها «اروه رنار» فرانسوی گزینه جدی و اصلی برای هدایت تیم‌ملی فوتبال ایران است. رنار
۵۰ ساله عمده فعالیتش در قاره آفریقا بوده و توانسته تنها مربی‌ای باشد که در جام ملت‌های آفریقا 2 بار تیم‌های تحت هدایتش به قهرمانی می رسد.
البته نخستین تجربه مربیگری این مربی در جام‌جهانی به همین آخرین دوره یعنی جام‌جهانی روسیه برمی‌گردد که با تیم مراکش رودروی ایران قرار گرفت و با وجود عملکرد خوب شاگردانش در دقایق آخر به تیم ما باخت. پیش از این هم به نظر می‌آمد تماشای بازی ایران و ژاپن در نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا توسط رنار بی‌دلیل نباشد و او در این مدت حتماً مذاکراتی با فدراسیون ایران داشته است. البته این مربی به همراه تیم مراکش آماده حضور در بازی‌های جام ملت‌های آفریقاست و قرارداد وی با فدراسیون مراکش تا پایان همین تورنمنت است.
اما با انتخاب احتمالی رنار به عنوان سرمربی تیم فوتبال ایران چند سؤال پیش می‌آید:
1- رنار فرانسوی که با تیم‌های آفریقایی نتایج نسبتاً خوبی گرفته، می‌تواند با یک تیم آسیایی هم به موفقیت‌هایی دست یابد؟
2- مربی‌ای که تجربه زیادی در جام‌جهانی ندارد، می‌تواند راه را برای سومین حضور پیاپی ایران در این تورنمنت بزرگ هموار کند؟
3- فدراسیون فوتبال ایران باز هم قرار است مربی اروپایی با دستمزد بالا به خدمت بگیرد و چشم روی نبود امکانات و تجهیزات لازم ببندد؟
4- حوزه اختیارات این مربی تا چه حد است؟
به هر حال از گزینه‌های خیالی مازیار ناظمی به اروه رنار رسیدیم که نه می‌توان گفت مربی خیلی بزرگی است و نه می‌توان او را کوچک شمرد. اما هرچه هست رنار در حد مورینیو و زیدان هم نیست و با این حال از اینکه حداقل مربی لیگ برتری هموطنش را به فدراسیون فوتبال ایران معرفی کند و بخواهد این وسط از آب گل‌آلود ماهی بگیرد، به نظر انتخاب رنار ارجح است. البته در این بین مبلغ دستمزد مربی فرانسوی حائز اهمیت است و اینکه باید دید اگر او با تیم مراکش قهرمان جام ملت‌های آفریقا شود، تعداد صفرهای قرارداد خود را بیشتر می‌کند یا خیر!
باید دید فوتبال ایران می‌تواند با نخستین مربی فرانسوی تاریخ خود به نتایج بهتری دست پیدا کند یا خیر!