چند روز پیش، در قطعنامه‌ای که با 14 رای مثبت تصویب شد، شورای امنیت با تصمیم دبیرکل سازمان ملل مبنی بر به خانه بازگرداندن یک جوخه نظامی یا واحد سازمانی مانند پلیس در جایی که شواهد معتبری دال بر بهره‌کشی یا سوءاستفاده گسترده و سیستماتیک جنسی وجود دارد، موافقت کرد. قطعنامه  2272 که اخیرا در مقر سازمان ملل با 14 رای مثبت شورای امنیت (در غیبت مصر) تصویب شد، در حقیقت واکنشی است به رسوایی گزنده صلحبانان همین سازمان  بویژه در هائیتی و آفریقای مرکزی. قطعنامه‌ای که صریحا بر اساس گزارش‌های رسیده درباره بهره‌کشی و سوءاستفاده جنسی مستمر و شدید نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در کشورهایی بحران‌زده مثل جمهوری آفریقای مرکزی و هائیتی صادر شده است. رسوایی کلاه‌آبی‌های سازمان ملل در این ماموریت‌ها به قدری ننگین بوده است که منتقدان این سازمان به کنایه آن را برنامه «تجاوز در برابر صلح» نامیده‌اند، چرا که ماموران سازمان ملل در ازای خدماتی اندک به زنان و کودکان تجاوز می‌کرده‌اند. از سال 1996 بود که نخستین افشاگری‌ها درباره نقش نیروهای حافظ صلح سازمان ملل و ناتو در اشاعه روسپی‌گری در مناطق ماموریت‌شان چون کامبوج، موزامبیک، بوسنی و کوزوو انجام شد. در سال‌های ۲۰۰۴ و 2010 به ترتیب در هائیتی پساکودتا و پسازلزله، گزارش‌های تکان‌دهنده‌ای از بهره‌کشی جنسی سیستماتیک صلحبانان اروگوئه‌ای و نپالی از زنان و کودکان و حتی مردان این جزیره بحران‌زده منتشر شد. کمیساریای عالی حقوق بشر تنها در سال 2004 بیش از 2000 مورد آزار جنسی کودکان توسط نیروهای حافظ صلح در هائیتی را گزارش کرده است. در قطعنامه 2272 نیز به این معضل اشاره شده که مشکل سازمان ملل این است که صلحبانانش همان اعمالی را انجام می‌دهند که ارتش‌های سرکوبگر یا متخاصم با مردم انجام می‌دهند.