سیدبهزاد اخلاقی: پلیس فرانسه با حضور 7000 نیروی امنیتی در آماده‌باش کامل قرار دارد اما خشونت‌های خیابانی در روز اول ماه مه ‌که روز جهانی کارگر است، فضای شهرهای فرانسه از جمله پاریس را متشنج کرد. تصاویر متعددی از خشونت افسارگسیخته پلیس و نیروهای امنیتی علیه تظاهر‌کنندگان در رسانه‌ها مخابره شده که تنها گوشه کوچکی از آن چیزی است که پلیس برای کنترل اوضاع انجام می‌دهد. استفاده از فلش‌بال و گازهای اشک‌آور در کنار ضربات سهمگین سلاح‌های سرد نیروهای ضدشورش فرانسوی عملا نمایانگر خشونت سرمایه‌داری علیه اعتراضات مدنی است  که 6 ماه است دست‌کم جامعه فرانسه، بلژیک و هلند و حتی لوکزامبورگ را علیه حاکمیت سرمایه‌داری متحد کرده است. اعتراضات روز اول مه ‌محدود به پاریس نبود و آنطور که گزارش‌ها نشان می‌دهد بحران آرام کردن اعتراضات با حضور نیروهای امنیتی عمیق‌تر شده است، چرا که حضور این نیروها با سلاح‌ سرد و گاز اشک‌آور، خشونت‌ها را به جهت دفاع معترضان از خود گسترش داده است.  پلیس فرانسه در اطلاعیه خود می‌گوید در تظاهرات روز اول مه ‌تنها در پاریس 165 تن را بازداشت کرده است. در گزارش پلیس از خشونت ماموران چیزی به میان نیامده است؛ مامورانی که در پاریس چیزی حدود 3 هزار یورو از وزارت کشور فرانسه حقوق می‌گیرند و احتمالا تشویقی و اضافه‌کاری خوبی هم برای خشونت‌آفرینی روز اول مه ‌در فیش آخر ماه‌شان دریافت خواهند کرد. رئیس‌جمهور فرانسه در وضعیت پیچیده‌ای قرار دارد، طی سال‌های پس از ژاک شیراک، رئیس‌جمهور راست‌گرای فرانسه تاکنون هیچ‌کدام از رهبران فرانسه در وضعیتی به وخامت مکرون قرار نداشته‌اند، حتی سارکوزی و اولاند هم چنین خشم عمومی‌ای را علیه خود تحمل نمی‌کردند. حالا امانوئل مکرون قصد دارد با کاهش مالیات‌های طبقه متوسط فرانسوی آنها را آرام کند. گروه‌های رسانه‌ای و تحلیلگران می‌گویند مکرون  کسری بودجه ناشی از این کاهش مالیات‌ها را از بخشی از بودجه باز‌سازی کلیسای نوتردام تامین می‌کند که این خود مساله‌ساز خواهد شد. جامعه فرانسوی تاکنون نتوانسته به مکرون اعتماد کند و سیاست تمرکز بر مسائل اتحادیه اروپایی از آنجایی نشأت می‌گیرد که امانوئل جوان می‌داند دیگر در میان فرانسوی‌ها جایی ندارد و برای بقای خود تا برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری آینده فرانسه که آوریل سال 2022 برگزار می‌شود، باید سعی کند حداقل در فضای اتحادیه اروپایی به عنوان یک رئیس‌جمهور مقتدر ایفای نقش کند. مکرون را فرانسوی‌ها باید تا 13 مه ‌سال 2022 بر مسند قدرت ببینند، مگر آنکه فضای داخلی فرانسه به قدری متشنج شود که مکرون مجبور شود از قدرت کناره‌گیری کند. کناره‌گیری مکرون از قدرت یعنی شکست طبقه یک درصدی در فرانسه در مقابل جامعه متوسط فرانسوی که خود نشان از چالش‌های طبقاتی در این کشور دارد. فرانسه پس از خروج انگلیس از اتحادیه اروپایی در این امید که می‌تواند جای خالی استعمار پیر را پر کند، خیال‌بافی‌های متعددی داشت اما پس از بریگزیت عملا شاهد به لرزه افتادن یکی دیگر از وزنه‌های اتحادیه اروپایی هستیم. کشوری که خود را مهد دموکراسی می‌داند با فلش‌‌بال چشم معترضان را کور می‌کند و با ضربات سنگین سلاح‌های سرد با دستان و صورت‌های خونی آنها را روانه زندان می‌کند. بنا به گزارش‌های رسانه‌ای، بیش از 2000 پلیس ضدشورش موتورسوار در خیابان‌های پاریس در تردد بودند و از ساعت 11 صبح روز چهارشنبه که تظاهرات به راه افتاد بیش از 9000 بازرسی در سطح خیابان‌های فرانسه در میان معترضان رخ داد که در ساعات اولیه منجر به دستگیری 35 و پس از آن 88 تن شد و در آخر هم 165 نفر را راهی زندان کرد. 30 ایستگاه متروی پاریس هم در پی ناآرامی‌های دیروز، تعطیل شد. پلیس ضدشورش فرانسه از هواپیماهای بدون سرنشین مجهز به دوربین استفاده کرد که بتواند هویت تک‌تک معترضان را شناسایی کند تا آنها را در بزنگاه‌های بعدی دستگیر کند. این اقدام توسط پلیس فرانسه پیش از این نیز رخ داده بود که با شناسایی افراد شاخص در اعتراضات، آنها را با استفاده از خشونت لجام‌گسیخته‌ از گود خارج کرده بود اما روش مکرون برای آرام کردن اعتراضات رو به زوال است، چرا که با گذشت بیش از 6 ماه از اعتراضات عمومی و با وجود همراهی رسانه‌ها با حاکمیت، شاکله‌های دموکراسی فرانسه زیر سوال رفته‌ است.