نه با لوپتگی، نه با سولاری و نه حالا با زیدان؛ هیچکدام از این مربیان نتوانستند علاج دردی که از ابتدای فصل به جان رئالمادرید افتاده را پیدا کنند و تونلی به سمت روشنایی برای این تیم بیابند. حالا بعد از 3 شوکی که باشگاه از طریق تغییر مربیانش ایجاد کرد و البته جواب هم نگرفت، نگاهها به سمت بازیکنان رئال دوخته شده است و انتظار میرود شوک بعدی بر پیکره بازیکنان تیم باشد و نه کادر فنی سفیدها. زینالدین زیدان که تقریباً با ۸۰ درصد از این بازیکنان کار کرده و با آنها به قهرمانی اروپا رسیده هم نتوانسته هیچ چارهای برای فرار از بحران پیدا کند و شکست اخیر مقابل رایو وایکانو نیز چیزی در حد فاجعه بود.
وضعیت زیزو اصلاً بهتر از لوپتگی و سولاری، 2 مربی قبلی رئال نیست، چون او بعد از 8 بازی لیگ فقط در 50 درصد بازیها توانسته به پیروزی برسد. لوپتگی در ۱۰ بازی به 40 درصد پیروزی رسید و سولاری در ۱۷ بازی توانست 70 درصد برد را تجربه کند. زیدان البته در بحرانیترین شرایط هدایت رئالمادرید را برعهده گرفت و به همین دلیل قطعاً فصل آینده نیز روی نیمکت این تیم خواهد نشست. رئالمادرید در حال حاضر مثل یک کشتی به گل نشسته و غرق شده است که بازیکنان این تیم هم هیچ نشانی از تغییر و پیشرفت را در عملکرد خود نشان نمیدهند.
سرمربی فرانسوی تیم در انتهای فصلی که رئال در آن با همه جامها خداحافظی کرده، وظیفه مهم ارزشگذاری بازیکنان را برعهده دارد تا مشخص کند کدام بازیکن به درد رئالمادرید میخورد و کدام بازیکن نه. رئال، زیدان را آورد تا تحولی در تیم ایجاد کند اما این اتفاق تا اینجا نیفتاده و حالا به نظر میرسد انقلابی که در این تیم در راه است بسیار بزرگتر از آن چیزی است که پیشبینی میشد.
لوپتگی و سولاری به این متهم بودند که نمیتوانند از پتانسیل بازیکنان بدرستی استفاده کنند و حتی بابت نیمکتنشین کردن بعضی بازیکنان نیز متهم شدند اما زیدان هم که آمد درست با همان بازیکنان به مشکل خورده و هرچند از آنها هیچوقت انتقاد صریح نکرده اما هرچه کرده نتوانسته آنها را به شرایط ایدهآل بازگرداند و وضعیت مثل سابق باقی مانده است. تمام شواهد و قرائن حاکی از آن است که رئالمادرید باید حضوری توفانی در فصل نقلوانتقالات داشته باشد و مسؤولان این تیم بیش از آنچه چند ماه پیش برنامهریزی کردهاند، باید پول خرج کنند تا رئالمادرید دوباره به تیمی کهکشانی تبدیل شود.