ریک شارما: بارسلونا یک بار دیگر به این موفقیت نائل شد! واقعا غیرممکن به نظر می‌رسد؛ برای دومین سال پیاپی بارسلونا پیروزی با اختلاف 3 گل در بازی رفت را در دور حذفی چمپیونزلیگ از دست داد. این بار حتی بدتر هم بود. شاید بخشی از شکست 3 بر صفر در «استادیو الیمپیکو» مقابل رم را بتوان به پای انتظار نداشتن شاگردان ارنستو والورده از نمایش جالوروسی گذاشت اما این بار دیگر هیچ بهانه‌ای در کار نبود و بارسایی‌ها دقیقا می‌دانستند چه شبی در آنفیلد منتظرشان است. با این حال پیروزی 3 بر صفر قهرمان لالیگا در بازی رفت، در بازی برگشت دود شد و به هوا رفت تا بارسلونا باز هم از رسیدن به فینال چمپیونزلیگ محروم بماند. گل چهارم لیورپول که تکلیف کار را در همان ۹۰ دقیقه یکسره کرد، چکیده‌ای بود از وضعیت بازیکنان بارسلونا در این شب؛ وقتی خط دفاعی این تیم به خوابی سنگین فرو رفت تا ترکیب ترنت الکساندر آرنولد و دیووک اوریگی روی یک ضربه کرنر دروازه مارک آندره تراشتگن را فرو بریزند. اما اشتباهات بارسایی‌ها تنها محدود به این صحنه نمی‌شد و در سراسر زمین و در بیشتر دقایق بازی به چشم می‌آمد. والورده هم در این میان بی‌تقصیر نبود. در روزهای آینده تصمیمات او در این بازی زیر سوال و پرسش‌‌های بسیار می‌رود و شاید تبعات شدیدی برایش به بار آورد. لیورپول بازی را همان طور که انتظار می‌رفت شروع کرد؛ با نهایت سرعت و انرژی و پرسی بالا و پرفشار. بعد از گل اول اوریگی که روی اشتباه جوردی آلبا به دست آمد، به نظر می‌رسید بارسایی‌ها از توفان اولیه میزبان قرمزپوش خودشان جان سالم به در برده‌اند و این جدال را به وضعیتی برابر کشیده‌اند. حتی بارسا در ادامه نیمه اول فرصت‌های گلزنی مناسبی را توسط لیونل مسی و فیلیپه کوتینیو از دست داد. با این وجود نتیجه یک بر صفر هم برای‌شان قابل قبول بود و حسی از امنیت و امید به صعود به فینال را با خودش داشت. راه بارسا در نیمه دوم هم مشخص بود: مقاومت کردن مقابل فشار بالای ابتدایی لیورپول با انرژی دوباره‌ای که بعد از ۱۵ دقیقه استراحت گرفته بودند. استقامت در دقایق اول نیمه دوم می‌توانست راه صعود به فینال مادرید را کاملا هموار کند. بالا بردن جام قهرمانی اروپا در پایتخت اسپانیا، خانه قدیمی‌ترین رقیب بارسا که 3 فصل پیاپی این افتخار را به دست آورده بود، می‌توانست رویایی‌ترین پایان‌بندی را برای این فصل فراموش‌نشدنی رقم بزند و سومین سه‌گانه تاریخ باشگاه را به ثبت برساند اما 2 گل از جورجینو واینالدوم در کمتر از 3 دقیقه قلب بارسایی‌ها را به دهان‌شان فرستاد و از خواب و رویا بیدارشان کرد. کاتالان‌ها قول داده بودند امسال دیگر مرتکب اشتباه سال گذشته نشوند و خودشان را در بازی برگشت تحقیر نکنند اما فاجعه دوباره رخ داد و این بار شکست 4 بر صفر، در یک قدمی فینال آنها را حذف کرد؛ شکستی که باز هم روی دوگانه داخلی‌شان (به احتمال زیاد با توجه به فینال کوپا دل‌ری برابر والنسیا) سایه‌ای سنگین خواهد افکند. در این شب مسی هم دور از جادوی همیشگی‌اش بود و یاد همان مسی سال گذشته در رم را زنده کرد. هیچ‌کدام از حرکات او درست از آب درنمی‌آمد؛ انگار ابرستاره آرژانتینی بارسلونا تحت تاثیر جو فوق‌العاده پرشور آنفیلد قرار گرفته بود و از سرعت بالای بازی، نسبت به رقابت‌های لالیگا جا خورده بود.