مهدی طاهرخانی: غیرفوتبالی‌ها و اصولا آنهایی که فوتبال را با ریاضیات و اعداد از راه دور دنبال می‌کنند، از الان پرسپولیس را قهرمان تقریبی لیگ هجدهم می‌دانند، لیگی که یکی از فشرده‌‌‌‌‌ترین و صدالبته جذاب‌‌‌‌‌ترین در همه ادوار تاریخ لیگ برتر از آب درآمد.
اردیبهشت نحس برای برانکو و تیم خسته‌اش و شاید عنوان بهتر؛ خستهکنندهاش، کماکان ادامه دارد. 6 بازی در لیگ و آسیا که با 2 شکست و 4 تساوی متوالی همراه بوده است. اگر یک نفر، یک ماه قبل، چنین نتایجی را پیش‌بینی می‌کرد قطعا خود برانکو هم امیدی به کسب سهمیه لیگ قهرمانان سال بعد نداشت، دیگر جام و صدرنشینی و قهرمانی جای خود. البته برخلاف لیگ خودمان، حریفان آسیایی پرسپولیس را به ته جدول فرستادند و یک هفته زودتر حذفش کردند تا قرمزها بفهمند لزوما رقبا همیشه مهربان نیستند. اما رقبای ایرانی نه‌تنها مجازاتی برای قرمزها در نظر نگرفتند که اگر معجزه سپاهان در مشهد نبود شاید پرسپولیس با چهارمین مساوی متوالی، حتی جام را هم یک هفته زودتر بالا می‌برد. درست در دقایقی که بازی پرسپولیس و ماشین‌‌سازی با تساوی یک- یک در حال پایان بود، چندصد کیلومتر آن‌طرف‌تر، جایی در شرقی‌‌‌‌‌ترین قسمت کشور، پدیده چنان حملاتی را روی دروازه سپاهان پی‌‌ریزی می‌کرد که گل نشدن آن توپ‌ها دست کمی از معجزه فوتبالی نداشت. پیام نیازمند به گونه‌ای مانع باخت سنگین تیمش شد که امیر قلعه‌نویی در پایان بازی اعتراف کرد؛ حق تیمش باخت 4 گله بود نه تساوی یک- یک. حالا زنگ خطر به صورت جدی برای برانکو و بازیکنان خستهکنندهاش به صدا درآمده و خوش‌باورانه است که آنها معجزه مشهد را فقط یک اتفاق قلمداد کنند و به تصور کسب یک امتیاز ساده پا به شهر جم بگذارند برای بردن جام.
شرافت جمی‌ها در میان است
آنچه در مشهد و تهران رخ داد یعنی قرار نیست پرسپولیس به‌سادگی جامی را بالا ببرد. شاید اسم فوتبالی و علمی‌‌‌‌اش استرس بیش از حد بازیکنان پدیده بود که نمی‌توانستند از فاصله چند متری دروازه نیازمند را باز کنند اما همین استرس طبیعتا هفته بعد سراغ ساق قرمزهای تهران می‌‌‌‌‌‌‌‌آید و شاید آنها خاطره نحس 18 سال قبل استقلال در انزلی را به گونه‌ای دیگر زنده کنند. پس خوش‌باورانه است که کسی تصور کند پرسپولیس فقط یک امتیاز می‌خواهد و این یک امتیاز در جم روی سینی طلا به آنها داده می‌شود. شاید مربی و مجموعه مدیریتی پارس‌جنوبی به اندازه ماشین‌‌سازی و زنوزی برای متوقف کردن پرسپولیس انگیزه شخصی نداشته باشند اما پای شرافت‌شان در میان است و نمی‌خواهند قدمی کوتاه بگذارند.
بررسی 2 قهرمانی عجیب
نخستین‌بار که یک تیم، تنها و تنها به یک امتیاز احتیاج داشت تا اولین قهرمانی لیگ برتر را به نام خودش بزند، استقلال بود با هدایت منصور پورحیدری در انزلی. این‌سو در تهران پروین و شاگردانش با فجرسپاسی بازی داشتند و منتظر بودند اگر استقلال باخت آنها با برد مقابل فجر جشن قهرمانی برگزار کنند. روز میانه هفته بود. ورزشگاه آزادی به زور 30 هزار هوادار را در دل خود می‌دید و این یعنی هواداران پرسپولیس هم امیدی به کسب جام نداشتند. استقلال آن روز فریب این جمله از بیخ و بن غلط را که «کسب یک امتیاز مقابل تیم پایین جدولی کاری ندارد» خورد و کار برایش تمام شد. ملوان به مانند پارس‌جنوبی امروز هیچ انگیزه‌ای برای این بازی خانگی نداشت اما همه لیگ از آنها فوتبال پاک می‌خواستند و آنها آن روز نشان دادند چون امواج خزر قابل مهار نیستند. ملوان فقط کار خودش را کرد. کاری که آخر همین هفته قطعا پارس در جم انجامش می‌دهد. آن روز پرسپولیس با یک ضربه کرنر و ضربه سر ابراهیم اسدی برد و قهرمان شد و حالا سپاهان که با واکنش‌‌های باور نکردنی گلرش با یک امتیاز از مشهد به خانه بازگشته، کار بسیار ساده‌ای را در اصفهان مقابل استقلال خوزستان سقوط کرده پیش رو دارد. سپاهان با معجزه از مشهد زنده بازگشت و حالا می‌گوید چرا نباید منتظر معجزه دوم بمانم؟
تجربه شیرین سپاهان از این وضعیت
موضوع وقتی جالب می‌شود که بدانید آخرین‌بار سپاهان در میان ناباوری در شرایطی مشابه همین امروز قهرمان شد. در روز پایانی لیگ چهاردهم، دیگر قهرمانی دست سپاهان نبود. آنها هفته آخر مقابل سایپا بازی داشتند و مشابه امروز تنها باید می‌بردند اما باز هم برد برای قهرمان شدن‌شان کفایت نمی‌کرد، چرا که در اتفاقی تاریخی و عجیب 2 تیم دیگر بودند که هر دو 57 امتیاز داشتند که اگر هر یک می‌بردند با 60 امتیاز، بالاتر از سپاهان جام را از آن خود می‌کردند. اما موضوع وقتی به شکلی تاریخی دراماتیک می‌شود که بدانید آن دو تیم باید با هم بازی می‌کردند. شانس بزرگ سپاهان این بود که به جای نگرانی برای 2 بازی، تنها باید نگران یک بازی می شد و آرزو می کرد آن یک دیدار برنده نداشته باشد؛ تراکتورسازی و نفت تهران در تبریز رو در روی هم قرار گرفتند و در حالی که تراکتورسازی با نتیجه 3 بر یک پیش بود و تبریز خودش را گرم بالا بردن جام می‌کرد، در شبی عجیب و باورنکردنی بازی با تساوی 3-3 به پایان رسید و عجیب‌‌‌‌‌‌تر آنکه 2 تیم همزمان در 2 جای مختلف ایران جشن قهرمانی گرفتند! سپاهان که به‌درستی از تساوی بازی همزمان مطلع بود با پیروزی 2 بر صفر برابر سایپا جشن قهرمانی گرفت و تنها جای کره زمین که نتیجه بازی سپاهان را نمی‌دانست ساکنان ورزشگاه یادگار امام تبریز بودند. 30 دقیقه مربی پرتغالی خود را بالا انداختند و جشن گرفتند به خیال اینکه بازی سپاهان مساوی شده است. بزرگ‌ترین دروغ تاریخ فوتبال که 30 دقیقه با احساسات هواداران تراکتور بدترین بازی ممکن را کرد.
یادآوری برای قرمزها
آن روزها برانکو تازه سرمربی پرسپولیس شده بود و شاید هم تا امروز کسی برایش قصه آن 2 قهرمانی عجیب را تعریف نکرده باشد. اما هواداران و بازیکنان فعلی پرسپولیس دست‌کم سن‌شان به اتفاق دوم قد می‌دهد و می‌دانند اگر از حالا خودشان را صاحب پوست خرس شکارنشده بدانند، چه خودفریبی بزرگی را مرتکب شده‌اند.
اگر وضعیت پرسپولیس مشابه چند ماه قبل بود طبیعتا کمتر کسی احتمال باخت را به مخیله‌‌‌‌اش راه می‌داد اما این تیم در 21 روز سپری شده از اردیبهشت، 4 بار مساوی کرده و 2 بار خارج از خانه طعم شکست را چشیده است. پس این تیم هیچ شباهتی به تیم شکست‌ناپذیر چند ماه قبل و حتی سال‌‌های گذشته ندارد. به‌واسطه عملکرد وحشتناک ضعیف علیپور در خط حمله و خط میانی قرمزها، آنها حالا در شکننده‌ترین وضعیت ممکن به سر می‌برند. شاید برانکو فقط منتظر همین یک امتیاز باشد تا خانه‌تکانی بزرگی را در خط میانی و حمله تیمش انجام دهد اما مهم همان یک امتیازی است که پیش‌تر خیلی‌ها در حسرت صیدش سوختند. شاید نگاه بدبینانه و منفی‌بافانه‌ای به نظر برسد اما تیمی که در 6 بازی گذشته (لیگ و آسیا) روی هم رفته تنها 4 امتیاز کاسب بوده یعنی مجموعه‌ای که در حال سقوط است نه فتح جام.
پس فریب موقعیت و اعداد جدول را نخورید، تیمی که با معجزه از مشهد با یک امتیاز بازگشت، تنها یک نیمه عجیب‌‌‌‌‌ترین قهرمانی لیگ را برای خودش تداعی کرده، هنوز نیمه دوم آن مانده و اگر برانکو و تیمش همچنان به دنبال یک امتیاز در جم باشند آن وقت معجزه سپاهان تکمیل می‌شود.کام‌بک‌‌های هفته گذشته فوتبال اروپا را فراموش کنید، اینجا ثانیه‌ای غفلت قهرمان را عوض می‌کند نه تیم صعود‌کننده به فینال را.