زهره فلاح‌زاده: هفته بیست و نهم لیگ برتر می‌توانست قهرمان لیگ برتر را مشخص کند اما نه تنها این امر محقق نشد، بلکه اشتباهات داوری باعث شد نه تیمی مثل پرسپولیس قهرمانی‌اش مسجل شود و نه تیمی مثل استقلال در کورس قهرمانی باقی بماند؛ اشتباهاتی تأثیرگذار که صدای تیم‌های بالای جدولی را درآورد و هرکدام حق تیم‌شان را تضییع شده می‌دانند؛ از پنالتی اشتباه به ضرر سپاهان تا گل سالم استقلال که به غلط مردود اعلام شد. اما سوای این اشتباهات دلیل اینکه مدعیان لیگ نتوانستند خود را به پرسپولیسی که ۴ هفته است رنگ برد را به خود ندیده برسانند، چیست؟
پرسپولیس از ۱۲ امتیاز ۴ هفته پایانی تنها ۴ امتیاز کسب کرده که کمتر از تیم برانکو چنین عملکرد ضعیفی را سراغ داشته‌ایم. پرسپولیس در نیم فصل دوم عملکرد چندان موفقی نداشته و بارها صدرنشینی را به سپاهان و استقلال تعارف زده اما این دو تیم هم مثل یک قهرمان عمل نکرده‌اند و هر بار هدیه پرسپولیس را باز نکرده پس فرستاده‌اند.
از سپاهانی که پرنوسان ظاهر شد و از تراکتوری که خودش و مدیرش تیشه به ریشه تیم‌شان زدند تا جایی که ۵ هفته است نمی‌تواند پیروز شود بگذریم، به استقلالی می‌رسیم که یک فصل عجیب را سپری کرد.
بارها درباره استقلال نوشتیم که اسیر اشتباهات درون باشگاه شد و در واقع با خودزنی‌های گاه و بی‌گاه، به خود و هوادارانش صدمه زد؛ صدمه‌ای به اندازه از دست دادن همه جام‌های این فصل!
به هرحال اگر کمی واقع‌بینانه به این فصل استقلال نگاهی بیندازیم، این تیم بارها فرصت این را داشت که خودش را به صدر جدول برساند اما هر دفعه یک تصمیم غلط، یک اشتباه در ارنج و یک حاشیه منجر به از دست رفتن امتیازات لازم و حیاتی شد. درست است که استقلال با اشتباه نابخشودنی داور در بازی با صنعت نفت ۲ امتیاز حساس را از دست داد و حق این باشگاه است تا از کمیته داوران گله و شکایت داشته باشد اما آیا استقلال در صورت برد در این دیدار قهرمان می‌شد؟
چرا آبی‌های پایتخت باید کارشان به فرداها و اما و اگر بیفتد که سهم‌شان از لیگ امسال در نهایت یک سهمیه آسیایی احتمالی باشد که سر آن هم چند تیم با هم دعوا دارند؟
در داربی ۸۹ پایتخت چه اتفاقی افتاد؟ یک تصمیم اشتباه در انتخاب پنالتی زن و از دست رفتن موقعیت صد درصدی گل؛ مسببش چه کسی بود؟
یا بازی با سایپا که استقلال در صورت برد باز هم می‌توانست بعد از باخت در داربی شانسش را برای قهرمانی امتحان کند اما توان گلزنی و باز کردن دروازه تیم دایی را نداشت و این در حالی بود که هم پرسپولیس و هم سپاهان- دو تیم مدعی- با تعداد گل بالا دروازه سایپا را باز کردند. مقصر تساوی برابر سایپا و زیاد شدن اختلاف با صدر جدول کیست؟ بازی با پدیده را چطور، یادتان است؟
ترکیب تیم در آخرین لحظات پیش از بازی تغییر کرد و بازیکنان در پست‌های غیرتخصصی به بازی گرفته شدند و همان بازی بد هم منجر به تغییر سرمربی شد. مقصر باخت در مشهد چه کسی است؟
غیر از اینها، استقلال یک مربی بزرگ که بتواند خودش را در مواقع حساس کنترل کند و همسو با هواداران افراطی‌اش نشود، ندارد. فرهاد مجیدی در سومین تجربه سرمربی‌گری‌اش از کنار زمین در نخستین اشتباه تأثیرگذار داور مسابقه اخراج شد و ماجرا تنها به اینجا ختم نشد. فرهاد دست‌بردار نبود و پس از اعتراض‌های شدید در کنفرانس خبری، در فضای مجازی هم چنان پیازداغش را زیاد کرد که حتی مجبور به پاک کردن پست خود و تغییر دادن مواضعش شد. این در حالی است که مجیدی می‌توانست در کمال آرامش نامه اعتراض باشگاه را به دست کمیته داوران برساند، چرا که با شلوغ کردن فضای مجازی برای آنکه باب دل هواداران باشد، 2 امتیاز از دست رفته استقلال را به حسابش واریز نمی‌کنند.
به هر حال از فرهاد و فرهادهایی که خیلی زود به جرگه مربیان می‌پیوندند و هدایت تیم‌های بزرگی مثل استقلال را به عهده می‌گیرند، انتظار می‌رود رفتار حرفه‌ای‌تری از خود نشان دهند. انتظار می‌رود حالا که این دست مربیان در خود این را دیده‌اند که می‌توانند سرمربی تیم‌های بزرگی باشند، زود از کوره درنروند و حرف‌هایی را که یک ساعت هم تاریخ انقضا ندارد نزنند.
استقلال می‌توانست با برد مقابل صنعت نفت آبادان حداقل به عنوان یکی از شانس‌های قهرمانی، هوادارانش را در هفته پایانی دلخوش نگه دارد و ادعا کند تیمش این فصل تا آخرین لحظه برای قهرمانی جنگید اما بهتر است این نکته را در نظر بگیریم که استقلال قهرمانی را هفته‌ها پیش، اول مقابل پرسپولیس، دوم برابر سایپا و سوم در مصاف با پدیده از دست داد؛ دیدارهایی که نه اشتباهات داوری در آن نقشی داشت و نه دست و پای آبی‌ها را بسته بودند که نتوانند پیروز میدان شوند.
در واقع استقلال به جای اینکه بیشتر برای خودش بازی کند، برای پرسپولیس صدرنشین بازی کرد تا تیمی که هفته‌ها خوب بازی نمی‌کند و نمی‌برد، همچنان در صدر جدول و در یک قدمی گرفتن سومین جام پیاپی‌اش باشد.