استقبال از «روزی روزگاری هالیوود» که معلوم بود حسابی تارانتینو را بر سر ذوق آورده، باعث شد او پس از نمایش فیلمش در این جشنواره بگوید: «این فیلم را تقدیم می‌کنم به بازیگران فوق‌العاده‌ام، تهیه‌کنندگان و استودیویی که به من کمک کردند تا این فیلم را بسازم. ممنون برای اینکه چنین تماشاگران فوق‌العاده‌ای هستید». او البته در یک اظهارنظر دیگر در ارتباط با «روزی روزگاری هالیوود» آن را به نوعی یک فیلم شخصی دانست و گفت: «فیلم به لحاظ ساختار به پالپ فیکشن نزدیک است و احتمالا شخصی‌ترین فیلم من است. «روزی روزگاری در هالیوود» را به عنوان قسمتی از خاطراتم نگاه کردم. آلفونسو کوارون «رما» را ساخت که به مکزیک 1970 می‌پرداخت و من شهر لس‌آنجلس را در سال 1969 در فیلمم دارم. این من هستم و این سالی است که شخصیت من را شکل داد. سال 1969 شش سالم بود. «روزی روزگاری در هالیوود» دنیای من و نامه عاشقانه من به لس‌آنجلس است». پوسترهای منتشر شده برای این فیلم نیز حال و هوای پوسترهای هالیوودی طراحی شده برای فیلم‌های هالیوودی در سال 1969 را دارد. پوسترهایی که با دست کشیده و طراحی می‌شدند و بیشتر برای چاپ روی جلد روزنامه‌ها و مجلات بودند. ستاره این پوسترها شخصیت ریک دالتون با بازی لئوناردو دی‌کاپریو است که حضورش در این فیلم با تمجید منتقدان و عموم مردم روبه‌رو شد. به نظر می‌رسد با توجه به حجم بالای تمجید منتقدان، از همین حالا «روزی روزگاری هالیوود» و بازیگرانش را باید یکی از جدی‌ترین مدعیان درو کردن جوایز مراسم اسکار سال آینده دانست.