بهروز افخمی، کارگردان سینمای ایران در نشست «سینما در گام دوم انقلاب اسلامی» که در دانشگاه صداوسیما برگزار شد، با بیان اینکه تأثیرگذاری سینمای دنیا نسبت به ۴۰ سال قبل کمتر از نصف شده و مرز بین هنر سینما با مخاطب در حال کمرنگ‌تر شدن است، گفت: بخشی از فیلم‌های سینمایی دیگر برای پرده‌های بزرگ ساخته نمی‌شود بلکه برای موبایل و فضای مجازی ساخته می‌شود. به گزارش «وطن‌امروز»، کارگردان فیلم «عروس» در این نشست اظهار داشت: مردم آمریکا پیش از دهه ۵۰ میلادی، در دوره پیش از فراگیر شدن تلویزیون و زمانی که جمعیت آمریکا کمتر از ۱۵۰ میلیون نفر بود، به طور متوسط «هفته‌ای» 3 مرتبه به سینما می‌رفتند اما اکنون در طول سال در سینمای آمریکا تنها یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون بلیت به فروش می‌رسد و این یعنی اینکه هر آمریکایی به صورت متوسط در سال تنها ۳ بار به سینما می‌رود. وی با اشاره به اینکه در حال حاضر در همه نقاط دنیا حدود ۸۰ درصد تماشاچیان را کودکان و نوجوانان زیر ۲۵ سال تشکیل می‌دهند و مابقی مخاطبان هم بیشتر برای دیدن کمدی به سینما می‌آیند، گفت: به نظر می‌رسد سینما از ابتدا تأثیر واقعی‌اش را روی کودکان می‌گذاشت اما این موضوع درست تحلیل نشده بود. کودکان نسبت به سابق، مخاطبان مهمی شده‌اند و مهم‌ترین و باارزش‌ترین تماشاچیان ما کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال هستند. اکنون این امر کشف شده و به آن اهمیت بیشتری داده می‌شود. این فیلمنامه‌‌‌‌‌‌‌‌نویس و کارگردان سینما در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه علت عدم توفیق فیلم‌های ایرانی در جهان اسلام چیست؟ عنوان کرد: یک عامل این است که فیلمساز باید داستان خوب داشته باشد و دوم آنکه به زبانی غیر از فارسی مسلط باشد. اشکال اساسی تعداد زیادی از فیلم‌ها و سریال‌های تاریخ اسلام این است که عربی نیست. درست این است به عربی و با بازیگران عرب ساخته و به فارسی دوبله شود. این کار در نقاط دیگر دنیا برای ساخت فیلم‌های تاریخی مرسوم است. مثلاً فرانسوی‌ها فیلم‌هایی با زبان انگیسی ساخته‌اند تا بتوانند بازار بزرگ‌تری از مخاطبان را در اختیار بگیرند. این کارگردان سینما درباره نقش منتقد در سینمای ایران عنوان کرد: منتقد باید با قاطعیت بگوید فلان فیلم‌ها مستهجن و غیرقابل تحمل هستند و فلان فیلم‌ها خوبند. اتفاقاً منتقد، طرف تماشاچی است و برای او کار می‌کند. کار منتقد قابل فهم کردن آثار هنری فاخر نیست. افخمی با تاکید بر اینکه سینما وقتی مؤثر می‌شود که با خودش صادق باشد، اظهار کرد: فیلم جدی در سینمای ایران کم ساخته می‌شود. برای ساخت فیلم جدی باید دلایل جدی داشته باشید. فیلم‌هایی که ژست جدی دارند ولی بی‌جهت تماشاچی را آزار می‌دهند از فیلم‌های کمدی هم نازل‌تر هستند. مثلاً فیلم فروشنده اصغر فرهادی، فیلم جدی نیست، می‌خواهد بگوید اخلاق پیچیده است؛ لذا شرایط مصنوعی‌ای را طراحی می‌کند که اگر در گوش کسی بزنی نامردی کردی، اگر نزنی بی‌غیرتی. در حالی که روندها و موقعیت‌های فیلم تا رسیدن به آن شرایط، تماماً ساختگی و غیرواقعی است. کارگردان قصد داشته ژست مرد اخلاق را بگیرد ولی نتوانسته است، لذا چنین فیلمی، تبدیل به کمدی ناخواسته می‌شود؛ فرهادی در این فیلم می‌خواسته مردم ایران را ناراحت و حتی تحقیر کند.