گروه بین‌الملل: نخست‌وزیر انگلیس در حالی از مقام خود کنارهگیری کرد که واکنش‌ها نسبت به این استعفا در خارج از انگلیس بسیار سرد و ناامید‌کننده برای حزب محافظه‌کار بود. اصلی‌‌‌‌‌ترین شریک انگلیس در مسیر بریگزیت آلمان بود که حالا «آنگلا مرکل» می‌گوید: اهمیتی ندارد چه کسی در لندن حاکم باشد؛ ما با آنها درباره خروج انگلیس از اتحادیه اروپایی گفت‌وگو می‌کنیم و استعفای می از نخست‌وزیری تاثیری بر مکانیسم و روند خروج از اتحادیه اروپایی ندارد. ترزا می روز جمعه گفت 17 خرداد از مقام خود کنارهگیری خواهد کرد و این خروج به معنی انتخابات زودهنگام در انگلیس است، چرا که «جریمی هانت» وزیر خارجه انگلیس و «بوریس جانسون» شهردار سابق لندن که به نماد لمپنیسم سیاسی انگلیس شهرت دارند هیچ‌کدام قادر به تشکیل دولت اکثریت در انگلیس نیستند و این کشور پس از سفر دونالد ترامپ به لندن مجبور است انتخابات زودهنگامی برگزار کند، آن هم در شرایطی که حزب کارگر در وضعیت کنونی از شانس خوبی برای پیروزی در این انتخابات برخوردار است. از سوی دیگر فرانسه هم به عنوان یکی از ستون‌‌های اتحادیه اروپایی نسبت به استعفای نخست‌وزیر انگلیس بی‌تفاوت نشان داد. «امانوئل مکرون» رئیس‌جمهور فرانسه خواستار روشن شدن هر چه سریع‌تر وضعیت خروج بریتانیا از اتحادیه اروپایی (بریگزیت) شد. اتحادیه اروپایی هم اعلام کرد استعفای ترزا می هیچ چیز را در مذاکرات بریگزیت تغییر نمی‌دهد. حالا «جرمی کوربین» که برای خروج و استعفای ترزا می مدت‌ها بود برنامه‌‌ریزی می‌کرد، نخستین فردی است که از انتخابات زودهنگام سخن می‌گوید. جرمی کوربین، رئیس حزب مخالف کارگر انگلیس در واکنش به استعفای نخست‌وزیر این کشور گفت: سرانجام او چیزی را فهمید که همه کشور ماه‌ها پیش فهمیده بودند؛ او نمی‌تواند حکومت کند، نه بیشتر از حزبش که تقسیم شده و در حال فروپاشی کامل است. کوربین گفت: حزب محافظه‌کار به‌طور کامل قادر به تعامل با بریگزیت نیست؛ این حزب قادر به بهبود زندگی مردم یا مقابله با نیازهای فوری آنها نیست. جرمی کوربین افزود: پارلمان در بن‌بست قرار دارد و محافظه‌کاران هیچ راه‌حلی برای چالش‌‌های اصلی کشور ما ارائه نمی‌دهند. اما درباره جانشینی می خبرگزاری فرانسه می‌نویسد: می از روز ٧ ژوئن از رهبری حزب محافظه‌کار کنارهگیری خواهد کرد. سپس روند انتخاب جانشین وی آغاز خواهد شد که حداقل چند هفته‌ای طول خواهد کشید.
حالا نخست‌وزیر بعدی باید ابتدا به عنوان رهبر حزب محافظه‌کار انتخاب و سپس از سوی ملکه الیزابت رسماً به صدارت منصوب شود که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد خیلی دور از انتظار است دولت در اختیار حزب محافظه‌کار باقی بماند. بدین ترتیب، چشم‌انداز سیاسی در بریتانیا همچنان مبهم، بلاتکلیف و برای انگلیسی‌ها بسیار ملال‌آور است. فعلاً همان‌طور که اشاره شد جز وزیر خارجه کنونی انگلیس، از بوریس جانسون به عنوان جانشین احتمالی ترزا می نام برده می‌شود اما هنوز معلوم نیست احزاب سیاسی انگلیس برای بعد از استعفای می چه برنامه‌هایی دارند. پس از گذشت 3 سال از نخست‌وزیری ترزا می به عنوان دومین نخست‌وزیر زن انگلیس این کشور در یک وضعیت خاکستری قرار گرفته، چرا که کشوری بدون نخست‌وزیر، بدون روابط مشخص با اتحادیه اروپایی و بدون قواعد روشن بین‌المللی است. در واقع برای ارتباط با لندن در سال 2019 مشخص نیست مخاطب چه کسی است، چرا که ملکه قدرت اجرایی ندارد، خانواده سلطنتی مشغول نوه‌بازی و قدم نو رسیده است و کشور نخست‌وزیری ندارد که مسؤول باشد. ترزا می 3 سال پس از منازعات مربوط به خروج انگلیس از اتحادیه اروپایی، سرانجام از نخست‌وزیری انگلیس کنارهگیری کرد که این استعفا در آن سوی آتلانتیک هم واکنش‌‌هایی را از سوی رئیس‌جمهور توئتیری آمریکا در پی داشت. در آمریکا ترامپ در جمع خبرنگاران در کاخ سفید گفت: «برای ترزا می احساس بدی دارم. من به او بسیار علاقه دارم. او یک زن خوب است که سخت کار کرد. او خیلی قوی است». با این حال ترامپ طی ماه‌های اخیر بار‌ها از ترزا می به‌خاطر نحوه مدیریت بریگزیت انتقاد کرده بود. رئیس‌جمهور آمریکا قصد دارد ماه آینده به بریتانیا سفر کند و با می دیداری داشته باشد. انگلیس نخستین کشوری در اتحادیه اروپایی است که قصد دارد این ساختار را ترک کند. طی 3 سال گذشته و بعد از برگزاری همه‌پرسی حتی سوالاتی درباره همه‌پرسی جدید در انگلیس هم به راه افتاد اما به گفته صاحبنظران این اقدام توهین مستقیمی به آرای مردم و برخورد با دموکراسی است. «دیوید کامرون» نخست‌وزیر سابق بریتانیا و رهبر پیشین حزب محافظه‌کار، پیش از انتخابات سراسری سال ۲۰۱۵ به مردم این کشور وعده داد همه‌پرسی جدایی از اتحادیه اروپایی را برگزار خواهد کرد. در همه‌پرسی ماه ژوئن سال ۲۰۱۶ در بریتانیا، ۵۳ درصد از شرکت‌کنندگان انگلیسی رای به خروج داده بودند. از دیگر مسائل جالب بریگزیت شرکت اجباری انگلیس در انتخابات پارلمانی اتحادیه اروپایی است که شهروندان انگلیسی بر این باورند حضور آنها بی‌معنی و بعضا مسخره است، چرا که این نمایندگان با خروج انگلیس مجبور‌‌ند پارلمان اروپا را ترک کنند.