حسن رضایی: بارها از منابع متعدد شنیده و خوانده‌ایم که ارتباطات شخصی آقای رئیس‌جمهور بسیار محدود است. باری شنیدم که ارتباط معمول ایشان محدود به 2 الی 3 نفر از مقامات ارشد دولت است ولاغیر. متعدد دیده‌ایم که وزرای آقای روحانی و نمایندگان مجلس از این حلقه بسته اطرافیان گلایه کرده‌اند، حتی در همان دولت یازدهم، کار به نگارش نامه سرگشاده وزرا به آقای روحانی کشید! نمایندگان مجلس از این می‌گویند که در 6 سال گذشته یک بار هم نتوانسته‌اند رئیس‌جمهور را ملاقات کنند و امر برای معاونان رئیس‌جمهور هم ظاهرا بر همین منوال است. یادم هست شهیندخت مولاوردی زمانی که از معاونت امور زنان ریاست‌جمهوری رفت، گفته بود «طی سال‌های گذشته تنها یک بار توانسته رئیس‌جمهور را ملاقات کند».
روز گذشته هم عزت‌الله ضرغامی گفت: درباره استعفای وزیر آموزش‌و‌پرورش «اگر رئیس‌جمهور فقط 10 دقیقه به او وقت می‌داد تا چند موضوع مهم وزارتخانه‌اش را حل کند، او اکنون به خدمت خود ادامه می‌داد».
اینکه چنین وضعیتی چه تبعاتی برای کشور دارد، چندان مبهم نیست. تبعات چنین ارتباط گلخانه‌ای و کنترل‌شده‌ای اما برای آقای رئیس‌جمهور بدتر است.
طبیعی‌ترین واکنش فردی که در چنین فضایی زندگی می‌کند، مواجه شدن با واقعیات دنیای بیرون از دفتر ریاست‌جمهوری با سلاح «انکار» و «تکذیب» است. طی سال‌های گذشته خصوصا در دولت دوازدهم، مکرر دیده‌ایم که آقای روحانی سخنانی می‌گوید که نه‌تنها با واقعیات اقتصادی- اجتماعی کف جامعه، بلکه با آمار رسمی دستگاه‌های دولتی در آن زمینه خاص هم کاملا در تضاد است. دوستان پرکار معاونت حقوقی ریاست‌جمهوری خوب است قبل از تنظیم شکوائیه پیرامون جمله قبلی، خود یک جست‌وجوی کوتاه اینترنتی در این زمینه انجام دهند تا وقت ما و خودشان را بیهوده تلف نکنند! کشور و مردم که فدای سر دولت، رئیس‌جمهور اما روزانه حرف‌هایی می‌زند که برای خودش هم خوب نیست. اگر آقای روحانی نمی‌داند همزمان با دادن ضرب‌الاجل 60 روزه به اروپا، رئیس دولت نباید در بوق همه‌پرسی با تعریض به مساله هسته‌ای بدمد، چون مصداق تف سر بالاست، این را که حداقل باید بداند که از داخل ماشین نمی‌شود نظرسنجی کرد!
حلقه محدود اطرافیان و یک مساله پرتکرار و غیرقابل طرح دیگر اما ظاهرا ایشان را بسیار فراموشکار و کم‌حافظه کرده است! پیش از این کارگردان فیلم تبلیغاتی آقای روحانی در سال 92 طی مصاحبه‌ای، برخی جملات مصنوعی داخل فیلم مذکور را افشا و اظهار کرده بود اینها را من به آقای روحانی پیشنهاد کرده بودم. از آن جمله، این بود: «من سال‌هاست وقتی بین منزل و اداره تردد می‌کنم و مردم را می‌بینم و چهره‌ها را مطالعه می‌کنم می‌بینم چقدر گرفته و چقدر عبوس است و خنده در چهره‌ها نیست». حالا آقای رئیس‌جمهور در جمع اصحاب رسانه و در پاسخ به برخی انتقاد‌ها مبنی بر اینکه او از شرایط جامعه خبر ندارد، گفته است: «من خودم بارها گفته‌ام، روزانه نظرسنجی می‌کنم، یعنی توی خیابان با ماشین که می‌روم تمام چهره‌های مردم را نگاه می‌کنم، چند نفر لبخند دارند، چند نفر عصبانی هستند، چند نفر چهره‌شان گرفته است؟ به هر شهر و جمعیتی که می‌روم خودم نظرسنجی می‌کنم».
آقای روحانی ظاهرا توجه ندارند که اولا مسیر تردد روزانه ایشان در مناطق مرفه‌نشین شهر است، ثانیاً شیشه ماشین ایشان دودی است، ثالثاً سرعت بالای اتومبیل اسکورت رئیس‌جمهور فرصتی برای دیدن چهره افراد باقی نمی‌گذارد، رابعاً برپایی مراسم عزا یا عروسی در مسیر تردد، می‌تواند نتایج نظرسنجی را کن‌فیکون کند، خامساً وقتی ایشان به شهری می‌روند، آنها که ناراحتند، اساسا به استقبال رئیس‌جمهور نمی‌آیند تا ایشان بخواهد نظرسنجی‌شان کند! وقت و صفحات روزنامه محدود است، لذا دیگر ان‌قلت‌های وارد بر نظرسنجی پیشرفته رئیس‌جمهور را ذکر نخواهم کرد. شما هم به همین مقدار راضی باشید! پیشنهاد جایگزین برای آقای روحانی که دسترسی عالی به اطلاعات دارد اما این است که نتایج آن نظرسنجی که دوستانش می‌گویند طبق آن محبوبیت دولت به زیر 10 درصد رسیده است را هم نگاه مختصری بیندازند، به هر حال، آن هم حرفی هست برای خودش!
رسانه‌ها نماینده افکار عمومی محسوب می‌شوند و نوع تعامل یک فرد مسؤول با آنها، به واقع، نشان‌دهنده میزان احترام وی به مردم است. رئیس‌جمهور رفتار خوبی با رسانه‌ها ندارد، اگرچه کمتر به منتقدان فحاشی کرده و برچسب می‌زند، ولی تا یادم هست همواره معتقد بوده است: «رسانه‌ها خدمات دولت را خوب منعکس نمی‌کنند. اساتید دانشگاه خوب از برجام دفاع نمی‌کنند و فقط یک عده بیسواد حرف می‌زنند. انتقاد زیادش هم خوب نیست. گوینده خبر تلویزیون، خبرهای مربوط به دولت را با صدای بلند نمی‌خواند! دولت که رسانه ندارد!» این حرف‌ها را کسی می‌زند که دولتش در 300 روز گذشته اساسا سخنگو نداشته و شمار روزهایی که خودش هم نشست خبری برگزار نکرده، کم‌کم به عدد 500 روز می‌رسد! ماحصل این نوع ارتباط و تعامل با رسانه، چیزی جز خودمحوری، اشتباهات پی‌درپی و مکرر، برخورد چکشی با رسانه‌ها، عدم درک واقعیات جامعه و در نهایت پیدایش نوعی عقل مقاوم به فهم در برابر واقعیات کف کوچه و بازار نخواهد بود.
روزانه می‌بینیم که کارشناسان اقتصادی، راهکارهای متعددی برای حل معضلات جاری کشور ارائه می‌کنند، اقتصاددانان دلسوز حامی و منتقد دولت، چون دسترسی مستقیم به اتاق فکر اقتصادی دولت و آقای روحانی ندارند، بارها و بارها نامه‌هایی با امضاهای 38 نفره، 70، 50، 10، 85 نفره و کمتر و بیشتر برای رئیس‌جمهور ارسال کرده‌اند، صدها و هزاران پیشنهاد اجرایی متخصصان کشور برای حل معضلات جاری به دولت ارائه می‌شود، با این وجود اما آب از آب تکان نمی‌خورد و فرضا قیمت گوشت با اختصاص آن همه ارز رانتی برای وارداتش، اگر بالا برود، هیچ پایین نمی‌آید!
آقای روحانی! اگر ایران را دوست دارید، مدل نظرسنجی‌تان را عوض کنید، اینقدر در دل و زبان‌تان به دیگران بیسواد نگویید و فکر نکنید دانای کل هستید. از حلقه بسته اطراف‌تان خارج شوید تا واقعیات زندگی مردم را ببینید. به رسانه‌ها اعتماد کنید و به جای آنکه به تریج قبای‌تان بربخورد و باز از نویسنده و مدیر مسؤول «وطن‌امروز» شکایت کنید، از ما که صریح عیب‌تان را می‌گوییم، متشکر باشید. کسی در خیابان‌ها دیوار نمی‌کشد، شما دیوارهای دور خودتان را خراب کنید!