ماجرای «23 نفر» از آن دست اتفاقات مهم تاریخ بود که با وجود ظرفیت دراماتیک بالا و توانایی‌اش برای تبدیل به یک اثر سینمایی، بیش از 3 دهه طول کشید تا به چشم اهالی سینما بیاید. قصه‌ بیش از 20 رزمنده نوجوان دفاع‌مقدس که همین ویژگی‌ نوجوانی آنها را در دوران اسارت به یک ماجرای عجیب گره زد؛ ماجرایی که روایت آن محور قصه فیلم سینمایی «23 نفر» است. مهدی جعفری که بسیاری او را به‌واسطه سال‌ها فعالیت در قامت یک فیلمبردار حرفه‌ای در سینمای ایران می‌شناسند، در دومین تجربه فیلمسازی خود با همکاری مجتبی فرآورده به عنوان تهیه‌کننده و با حمایت سازمان هنری- رسانه‌ای اوج، قصه این نوجوانان را در قالب فیلم سینمایی «23 نفر» روانه پرده سینماها کرده است؛ اثری که نمایش آن در سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان و منتقدان سخت‌پسندی همچون مسعود فراستی همراه و در نهایت برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه ملی جشنواره فجر سال گذشته شد. فیلم سینمایی «23 نفر» یک نمونه موفق از آثاری است که در سینمای جهان از آن به عنوان «آثار اقتباسی» یاد می‌شود. موفقیت این اثر در جشنواره فجر سال گذشته و همچنین آغاز اکران عمومی آن در چند روز گذشته بهانه‌ای شد تا در پرونده‌ای کامل به ابعاد مختلف ساخت این فیلم بپردازیم؛ اینکه چرا «23 نفر» ساخته شد و اینکه ساخت آثار اقتباسی بویژه با استفاده از قصه‌های مربوط به سال‌های دفاع‌مقدس چه کمکی به رشد سینمای ایران خواهد کرد.