چرا من فیلم 23 نفر را ساختم؟ قطعا اگر فیلم دیگری بود از پاسخ به این سوال سخت امتناع می‌کردم اما واقعیت آن است که 23 نفر برای من فراتر از عنوان یک فیلم یا مستند است. از همان 15 سال قبل که با جمع این دوستان آشنا شدم انس و الفتی با تک‌تک ایشان درگرفت. آنچه در همان بار اول دل‌های ما را به یکدیگر متصل کرد اخلاص و صفای باطن آنها بود. دوران طلایی دفاع‌مقدس برای این آب و خاک فرصت تاریخی بزرگی بود تا بزرگانی به یادگار تربیت شوند؛ چه آنها که رفتند و چه آنها که ماندند. 23 نفر نمادی گویا از این نسل ازخودگذشته است. داستان پیچیده این فیلم لایه‌های معنایی متعددی دارد که قطعا واکاوی آن کار من فیلمساز نیست و امیدوارم این لایه‌های معنایی بیش از آنکه در متن و گفتار منتقدان کشف شود، تاثیر خود را بر نهاد ناخودآگاه مخاطبان فیلم بگذارد. نکته آخر اینکه در جریان ساخت این فیلم و درباره حواشی آن شاید حرف‌های زیادی برای گفتن وجود داشته باشد اما همیشه ترجیح داده‌ام به جای غر زدن به وضع موجود یا به جای هیاهوی بی‌دلیل و موج‌سواری در حاشیه‌های سینما، گاهی اگر کاری از دست‌مان برمی‌آید یا فکر می‌کنیم به دلایلی مهم است تا درباره واقعیتی تاثیرگذار فیلمی ساخته شود، با تحمل همه مشکلات و موانع موجود، حتی اگر 8 سال هم به طول بینجامد برای به سرانجام رساندن آن فیلم مقاومت کنیم. این تنها یکی از آموخته‌های من از حکایت 23 نفر بود که اتفاقا برای ساخته شدن فیلم خودشان مورد استفاده واقع شد.