[حمله به حشد نتیجه خلأ دولت]

مصیب نعیمی*: حمله هوایی غیرمنتظره آمریکا به مواضع حشدالشعبی در شهر القائم در استان الانبار نشان داد آمریکایی‌ها در تحقق سناریوی فشار در عرصه سیاسی شکست خورده‌ و از این جهت به اقدامات نظامی مستقیم برای تضعیف حشدالشعبی مبادرت کرده‌اند. 

دولت آمریکا در پی تحولات اعتراضی مردم عراق به موضوع فساد اداری و اقتصادی قصد داشت با سوء‌استفاده از مطالبات مردمی، ساختارهای قانونی و نهادهای مدنی نظام سیاسی عراق را تغییر دهد. در این بین سازمان حشدالشعبی به عنوان یک نهاد قانونی و محبوب در جامعه عراق، مانع جدی در برابر آمریکا و متحدان منطقه‌ای آن برای ایجاد نا‌امنی و گسترش تروریسم در عراق است. از این رو آمریکایی‌ها پس از ناامیدی از مردم و مقامات سیاسی عراق در پشت کردن به حشد‌الشعبی، مستقیما وارد عمل شدند. در این میان آنچه قابل تصور است واکنش حتمی حشدالشعبی به این حمله است. اما اینطور نیست که این واکنش در سریع‌ترین زمان رخ دهد. از آنجا که این سازمان در روند تحولات عراق نشان داده‌ است که امنیت مردم و کشور در اولویت آن قرار دارد، تلاش خواهد کرد التهاب فعلی در فضای سیاسی عراق کاهش پیدا کند و با خویشتنداری هدفمند، در صدد این خواهد بود تا نخست‌وزیر جدید از سوی پارلمان معرفی شود. 

فرماندهان حشدالشعبی بخوبی واقفند که حمله آمریکا به مواضع آن ناشی از وضعیت خلأ دولت است، چرا که در حال حاضر شخصیت محوری سیاسی به عنوان مقام رسمی پاسخگو وجود ندارد که موضع رسمی دولت و حکومت عراق را اعلام کند. از این جهت است که آنها سعی می‌کنند به تنش‌های موجود دامن نزنند. نکته قابل توجهی که پس از این حمله مشخص شد وحدت نظر جریان‌های سیاسی حاضر در پارلمان بر حفظ حاکمیت ملی و لزوم مقابله با دخالت‌های خارجی در امور داخلی عراق است. علاوه بر اینکه این حمله از سوی عادل عبدالمهدی، رئیس دولت پیشبرد امور عراق و اکثر رهبران احزاب و جریان‌های سیاسی صرف‌نظر از رویکرد آنها به اوضاع  داخلی محکوم شده است، اقشار مختلف مردم نیز به اشکال مختلف مخالفت خود را با این اقدام آمریکایی‌ها ابراز کرده‌اند.  بدون شک آمریکا در عراق و لبنان به دنبال ایجاد خلأ قدرت و بی‌دولتی است و همین وضعیت هم سبب شد آنها جسارت حمله به مواضع حشدالشعبی را پیدا کنند. اما واکنش جمعی در عراق نسبت به محکوم کردن این حمله نشان داد که عراقی‌ها مضرات دخالت خارجی در امورشان را درک کرده‌اند. مردم عراق در یک دهه گذشته تجربیات زیادی در زمینه حکومت و نظام سیاسی کسب کرده‌اند و از این رو نسخه‌های آمریکایی مثل ایجاد یک حکومت نظامی در عراق یا احیای دیکتاتوری سرسپرده مثل صدام برای اجرای اوامر آمریکا در خاورمیانه را بر نمی‌تابند. این درست است که اختلافات درونی در عراق بین گروه‌های سیاسی زیاد است و امید به انتخاب نخست‌وزیر در آینده نزدیک چندان متصور نیست اما این سناریو که آمریکا خواهد توانست با ایجاد ناامنی در عراق نظر مردم را به معرفی یک دیکتاتور نظامی جلب کند خیال محالی است که جوانان عراقی به هیچ وجه اجازه تعقیب این سناریو را نخواهند داد.