ورزشکاران ایران درحالی خود را برای حضور در المپیک یا کسب سهمیه آماده می‌کنند که مسؤولان وزارت ورزش با علم به وضعیت فنی کاروان، اظهار‌نظرهای دو‌پهلویی را درباره پیش بینی نتایج پایانی داشته‌اند. صحبت‌هایی که رئیس کمیته ملی المپیک و دیگر مسؤولان مرتبط با کاروان اعزامی به المپیک توکیو در جمع برخی اعضای این کاروان داشتند، این ذهنیت را القا می‌کند که آنها از حالا زمینه را برای هر نتیجه‌ای در المپیک توکیو و تبعات احتمالی آن فراهم می‌کنند و حتی به نوعی «فرار به جلو» هم دارند. این صحبت‌ها روز سه‌شنبه در محل کمیته ملی المپیک و در جریان مراسمی که ویژه ۲۹ ورزشکار صاحب سهمیه المپیک و تقدیر از آنها برگزار شد، انجام شد. در این مراسم صحبت‌هایی مطرح شد که با آرمان‌گرایی همیشگی مسؤولان و مطالبات عمومی از جامعه ورزش فاصله زیادی داشت و همین مسأله ابهاماتی را ایجاد کرد. اولین ابهام زمانی شکل گرفت که نصرالله سجادی، سرپرست کاروان ورزش ایران تاکید کرد «حضور در المپیک خود یک افتخار است». البته که بر این گفته سجادی و درستی آن انتقادی وارد نیست بویژه که دیدگاه کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) هم حضور حداکثری کشورها و ورزشکاران‌شان در المپیک است، حتی بدون توجه به رقابت؛ با این حال از کنار این حرف و آینده‌نگری ای که در دل دارد، نمی‌توان گذشت، بویژه با توجه به دیگر صحبت‌هایی که در همین مراسم و توسط رئیس کمیته ملی المپیک مطرح شد. صالحی‌امیری در جمع افرادی که باید دغدغه اول و آخر این روزهای‌شان موفقیت و نتیجه‌گیری در المپیک باشد، گفت «از نظر من شما از الان پیروز هستید، چه در توکیو روی سکو بروید و چه نروید» و جالب‌تر اینکه تاکید داشت «از شما ورزشکاران می‌خواهم انتظار ایجاد نکنید، ما هم این کار را نمی‌کنیم!». طرح اینگونه صحبت‌ها از طرف مسؤولی که مدعی است هفتگی به سازمان برنامه و بودجه می‌رود و برای رفع نیاز ورزشکاران تلاش حداکثری دارد، نمی‌تواند بدون دلیل باشد. قاعدتا همین صحبت‌ها و تکرار آنها، خیلی از ذهنیت‌ها را نسبت به المپیک و نتیجه‌گیری در آن تغییر می‌دهد اما آیا غیر از این است که صرف حضور در المپیک به اندازه نتیجه‌گیری در این رویداد ماندگار نخواهد بود؟ با این اوصاف چرا باید صالحی‌امیری بگوید «من واقعا به نتیجه فکر نمی‌کنم»؟! درست است که انتظار نتیجه‌گیری از برخی ورزشکاران در المپیک دور از واقعیت و حتی انصاف است اما آیا این نوع نگاه شامل همه رشته‌ها و نمایندگان‌شان می‌شود؟ درست است که کاروان ایران هر چه گسترده‌تر راهی المپیک شود، بیانگر توسعه ورزش در کشورمان خواهد بود و گام‌هایی که برای آن برداشته شده اما آیا غیر از این است که آنچه در نهایت در تاریخ ورزش ایران و جهان ثبت می‌شود، نتیجه‌گیری و مدال‌آوری در این رویداد است؟ قدر مسلم اینکه برای مدیران ورزش مدال‌آوری در المپیک بیشتر از هر فرد خاص و عام دیگری اهمیت دارد، چون تعیین‌کننده سطح مدیریتی‌شان و نمره آنها است، بنابراین به نظر می‌رسد طرح چنین صحبت‌هایی صرفا برای مهیا کردن شرایط و آماده کردن ذهنیت‌هاست برای هر گونه نتیجه در توکیو؛ که اگر نتیجه‌ای حاصل نشد- که دور از ذهن هم نیست- اکتفا کنند به صحبت‌های امروزشان و اگر هم غیر از این شد تاکید داشته باشند به حمایت حداکثری وزارت ورزش و کمیته از ورزشکاران؛ موضوعی که بارها به آن اشاره شده است. البته که کاهش فشار روانی از روی ورزشکار هم می‌تواند دلیل دیگری باشد از طرح اینگونه حرف‌ها تا بویژه ورزشکارانی که امید مدال‌آوری کاروان ایران هستند بدون دغدغه روند آماده‌سازی را دنبال کنند اما انصافا با این ذهنیت نباید نتیجه‌گیری را به خدا واگذار کرد.