تیم ملی والیبال موفق شد برای دومین‌بار متوالی در عرض یک هفته تیم ‌ملی چین را به‌راحتی شکست دهد تا برای دومین‌بار در تاریخ به المپیک راه یابد. یک برد راحت دیگر مقابل تیم چین و صعود بی‌دردسر؛ تیمی که کمتر به خاطر می‌آوریم خون به دل‌مان کرده باشد. این در حالی است که قرار گرفتن در جمع 12 تیم برتر دنیا در میدانی مثل المپیک شاید روزی برای والیبال ایران تنها یک رؤیا بود اما اگر کمی خوش‌شانس بودیم حالا سومین حضور متوالی این نسل را می‌توانستیم در چین جشن بگیریم. نسل پرقدرتی که در قاموسش هیچ کاری نشدنی نیست و به هر چه می‌خواهد در تمام رده‌های سنی دست می‌یابد. نسلی که دیگر آسیا  عرصه کوچکی برای بروز استعدادش به نظر می‌رسد و در عین ‌حال در رقابت‌های فراآسیایی می‌تواند گلیمش را از آب بیرون بکشد و با شایستگی سرش را بالا بگیرد. درواقع شاید اگر آن باخت کذایی مقابل استرالیا نبود، امروز در صعود به المپیک و جمع 12 تیم برتر دنیا هت‌تریک کرده بودیم و این یعنی دستاورد به معنای واقعی کلمه. این روزها برخلاف دنیای پرحاشیه فوتبال که تمامی هم ندارد، والیبالی‌ها با کمترین دغدغه ممکن به مهم‌ترین تورنمنت دنیا راه پیدا می‌کنند و در این بازه زمانی اگر آنها را بهترین و شایسته‌ترین تیم ملی، طی دهه گذشته بنامیم احتمالا ادعای گزافی نکرده‌ایم. امروز با تمام مشکلات و حاشیه‌های خسته‌کننده‌ای که رشته پرطرفدار فوتبال بدان دچار است، تیم‌های بسکتبال و والیبال‌مان با کمترین سروصدای ممکن المپیکی می‌شوند و این افتخار انصافاً دست‌مریزاد دارد. البته ممکن است صعود باارزش والیبال به المپیک تا حدی تحت تأثیر شکست تیم فوتبال امید ایران مقابل کره قرار گرفته باشد اما هرگز باعث نمی‌شود کار بزرگ این تیم نادیده گرفته شود و این صعود عین افتخار است. والیبال ایران مقابل چین در خاک کشورش به ‌نوعی راه رفت و برد تا ثابت کند ظرفیت والیبال ایران از قاره کهن پایش را فراتر نهاده و قطاری که از 2 دهه پیش به راه افتاده توقف‌ناپذیر است؛ چه یزدانی خرم باشد چه داورزنی فرقی ندارد، چرا که سیستم با کمترین نقص ممکن بنا شده است. آنچه مسلم است و بخوبی می‌دانیم اینکه تنها صعود به المپیک این بچه‌ها را راضی نمی‌کند و برای‌شان کافی نیست و قطعاً آنها استحقاق فکر کردن به فتح سکوهای المپیک را خواهند داشت که اگر این امر محقق شود، در تاریخ رشته‌های گروهی در ورزش ایران بی‌سابقه خواهد بود. ممکن است نحوه صعود والیبالیست‌ها این را در ذهن‌مان القا کند که راهیابی به المپیک و حضور مداوم در جمع بزرگان دنیا کار ساده‌ای باشد اما این افتخارات محال بود بدون برنامه‌ریزی مدون و تلاش بی‌وقفه، آن‌ هم در تمام رده‌های سنی به دست آید. حالا با جرأت می‌توانیم بگوییم والیبال پایش را فراتر از آسیا گذاشته و راهیابی به المپیک تنها مقدمه‌ای برای درخشش و کسب مقام است. از حالا برای آغاز رژه کاروان ایران و حضور در ورزشگاه المپیک توکیو لحظه‌شماری می‌کنیم، جایی که برای اولین مرتبه در تاریخ ورزش ایران کاروان والیبال و بسکتبال در آن با هم رژه خواهند رفت و قطعاً قابی ماندگار را به نام خودشان ثبت خواهند کرد.