فیلم «خروج» آخرین ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا از آن دست کارهایی است که بسیار به جلوه‌های ویژه بصری وابسته است. بخش اعظمی از فیلم به جلوه‌های ویژه وابسته است که بدون رعایت کامل جزئیات، حاصل کار، فیلم ناقصی بود که جای بازگشت نداشت. به گفته منتقدان، این جلوه‌های ویژه آنقدر طبیعی بود که هیچ‌کس تا پایان فیلم و صحبت برادران، تصور کامپیوتری بودن آن تصاویر را نداشت. «محمد برادران» طراح جلوه‌های ویژه بصری این فیلم یکی از نامزدهای جدی دریافت سیمرغ جلوه‌های ویژه است که در گفت‌وگو‌ با «وطن امروز» از همکاری با حاتمی‌کیا می‌گوید. 

***

* چطور شد به پروژه «خروج» پیوستید و این همکاری چطور رقم خورد؟

مواجهه ابتدایی ما با فیلمنامه این فیلم که تقریبا در مراحل پیش‌تولید بود و مردادماه امسال اتفاق افتاد، حاکی از این بود که کار سنگینی در حوزه جلوه‌های ویژه پیش رو داریم. آقای حاتمی‌کیا نیاز به طراحی صحنه به شکل میدانی داشتند و در عین حال با توجه به رویداد فیلمنامه، مواردی همچون حجم زیادی پنبه، یک هلیکوپتر، قطار، سکانس جاده مرگ و از همه اینها مهم‌تر بحث سیلاب از جمله موضوعاتی بود که تیم ما را با یک چالش جدی روبه‌رو می‌کرد. نکته جالب اینکه کسانی که با آقای حاتمی‌کیا سابقه همکاری داشتند، اذعان می‌کردند این فیلم از نظر وابستگی فیلمنامه به تأمین صحنه‌هایی متکی به جلوه‌های ویژه میدانی و رایانه‌ای از همه تجارب قبلی او متفاوت‌تر است و در یک کلام باید بگویم این فیلم بدون جلوه‌های ویژه آن هم با رعایت کامل جزئیات چیز ناقصی از آب درمی‌آمد. حتی شنیده بودیم مثلاً در جریان فیلم «به وقت شام» بعضی از صحنه‌ها که جلوه‌های ویژه آن میسر نبود یا پس از اجرا چندان نظر کارگردان را تأمین نکرده بود، آقای حاتمی‌کیا به حذف پلان یا تغییر آن با پلان جایگزین مبادرت کرده بود اما درباره این کار همان‌طور که گفته شد چون اغلب پلان‌ها مورد استفاده بود لذا بازگشتی وجود نداشت و این فیلم دارای ویژوآل سنگینی بود که از همان ابتدا استرس را به تیم اجرایی آن منتقل می‌کرد.

 

* در چه مدت و با چه تعداد نیرو کار جلوه‌های ویژه این  فیلم به انجام رسید؟

از 15 آبان تا 5 بهمن کار در استودیویی با حضور 15 کارشناس که البته به این تعداد اضافه هم شدند به انجام رسید و ما به لطف خدا توانستیم با حجم بالای روزی 15 ساعت کار، تا حد زیادی به آن اندیشه‌ای که آقای حاتمی‌کیا در ذهن داشت برسیم. اما با همه این زحمت‌ها حالا خوشحالیم که تصاویری را خلق کرده‌ایم که همه فکر می‌کنند واقعی است.

 

* در اجرای این مرحله از چه سطحی از نرم‌افزارهای رایانه‌ای برای اجرای جلوه‌های ویژه استفاده کردید؟

از همه آنها و از جمله پیشرفته‌ترین آنها که خوشبختانه یا متأسفانه در ایران قابل دسترسی است، چرا که اغلب آنها آمریکایی و بعضاً اروپایی هستند. ما حتی در اجرای این مرحله که پلان‌ها اغلب 3D بودند و بعضاً کامپوزیت، تا 15 درصد مجبور به کدنویسی برای ایجاد ابزارهای جدید روی برنامه بودیم که به شکل پیش‌فرض روی نرم‌افزار وجود نداشت، لذا از نظر نرم‌افزاری مشکلی نداشتیم ولی اینکه نیرویی بتواند از همه قابلیت‌های آن استفاده کند معضل دیگری بود که ما مجبور شدیم حین کار، مباحث آموزشی به نیروهای خودمان را نیز داشته باشیم. 

 

* تا چه اندازه نظر کارگردان و گروه کارگردانی در کار شما دخیل بود؟

بسیار زیاد، چرا که کار ما زمانی معنا پیدا می‌کرد که بتوانیم نظر آنها را تأمین و خواست‌شان را برآورده کنیم. ما با حدود بالغ بر 480 پلان برای انجام جلوه‌های ویژه روبه‌رو بودیم که 70 درصد آنها 3D بود و تازه پس از انجام آن بر روی پلان ممکن بود مورد قبول کارگردان قرار نگیرد و مجبور شویم همه‌چیز را اصلاح یا اجرا کنیم. اما در این روند نظر آقای حاتمی‌کیا و بویژه دستیارشان آقای صالحی بسیار کارساز بود.

 

* و کلام آخر؟

ممنونم از آقای حاتمی‌کیا و گروه سازنده این فیلم که به ما اعتماد کردند. کار با او تجربه بزرگی برای ما بود، بویژه اینکه جزئیات و خطایی از چشم او دور نمی‌ماند و این موجب شد ما با حساسیت و دقت بیشتری این کار را به سرانجام برسانیم.