راوی نهضت تبلیغات اسلامی

منتها هنوز همایش برگزار نشده بود که مخالفت‌ها و انتقادات بسیاری به وجود آمد که این شخص، الگوی جریانات تکفیری است و باتوجه به همزمانی فعالیت‌های داعش و سایر جریانات تکفیری در منطقه، برجسته کردن چنین شخصی اصلا به مصلحت نیست. زمان گذشت و با حمایت اشخاص و مجموعه‌های مختلفی مثل نهاد رهبری دانشگاه‌ها این همایش در اواخر بهمن سال ۹۳ در دانشگاه تهران برگزار شد. یکی از سخنرانانی که برای آن همایش دعوت کرده بودیم، استاد خسروشاهی بود که به دلیل کسالت بسیاری که در آن زمان داشتند، احتمال خیلی کمی می‌دادیم بتوانند حضور پیدا کنند. اما گویا این حساسیت‌ها -که برای برگزاری این همایش به وجود آمده بود- به گوش‌شان رسیده بود و همین، دلیلی شده بود که با آن کسالتی که داشتند، خودشان را حتما به همایش برسانند و حتما سخنرانی کنند. یادم هست ایشان که به جلسه رسید، در سخنرانی‌اش دقیقا به همه این حساسیت‌ها و نقدها جواب‌های محکم داد: «تعریض سید قطب به تشیع مطلقاً صحت ندارد. در کنفرانسی که در مصر برگزار شد و سید قطب دبیر آن بود از حجت‌الاسلام نواب‌صفوی دعوت کرده بود. سید‌قطب به آیه ۵۵ سوره غافر اشاره می‌کند و می‌گوید حسین‌ابن علی از یک‌سو با آن شکل بزرگ و سترگ شهید می‌شود و این سوال را مطرح می‌کند که آیا چنین شهادتی پیروزی است یا شکست؟ بعد پاسخ می‌دهد چنین شهادتی با معیار بزرگ الهی پیروزی است، زیرا چه مسلمان شیعی و چه غیر شیعی از حرکت حسین به جوش و خروش درمی‌آیند». پس از آقای خسروشاهی، آقای رحیم‌پورازغدی سخنران بعدی جلسه بود که در ابتدای صحبت‌هایش گفت: «امروز برچسب‌های زیادی به افرادی مثل سید قطب زده می‌شود که در تلاش برای نظریه‌پردازی در جهان اسلام بوده‌اند. اگر به تعداد انگشت دست افرادی را بخواهیم نام ببریم که در بنیانگذاری اسلام‌گرایی انقلابی نقش داشتند،‌ یکی از آنها سید قطب است». دیگر مسیر جلسه تغییر پیدا کرد و اثری از هیچ‌کدام از منتقدان و مخالفان قبلی همایش نبود.

آن همایش، یکی از پرشورترین همایش‌های «آنان که می‌اندیشند» کانون اندیشه جوان بود که در دانشگاه تهران برگزار شد. پس از آن شخصیت‌های دیگری چون هانری کربن، دکتر  شریعتی و امام موسی صدر نیز در این همایش‌ها موضوع بحث و نظر قرار گرفتند که البته در دوران فعالیت من در این مجموعه نبود و من فقط به عنوان یک شرکت‌کننده از محتوای این جلسات استفاده کردم. پس از خاطره: دیگر پس از آن همایش، توفیق دیدار ایشان را پیدا نکردم، با این حال همواره از آثار و نوشته‌ها و مقالات‌شان در نشریات و کتاب‌هایی که چاپ شده بود بهره می‌جستم و استفاده می‌کردم. روز پنجشنبه که خبر درگذشت ایشان را از رسانه‌ها متوجه شدم، بسیار افسوس خوردم که چه چهره ارزشمند و عزیزی از میان‌مان رفت و قدرش را به درستی ندانستیم. دانشمند بزرگی که تمام عمر خود را خالصانه برای پژوهش درباره جریان‌های فکری جهان معاصر اسلام و ترویج اندیشه شیعه در جهان اسلام وقف کرد و در این میان، همواره از مکارم اخلاق و آداب اجتماعی اسلام دور نبود.  یادش همیشه بزرگ!