حضور خوانندگان لس‌آنجلسی در جشنواره طنطوره و خواندن برای مراسمی که به بهانه سالروز تولد شاه سعودی برگزار شد، تناقض‌های تازه‌ای از سلطنت‌طلبان را برای ایرانیان آشکار کرد. به گزارش «وطن امروز»، «خودکشی حرفه‌ای»، عنوانی است که پیروز ارجمند، آهنگساز و کارشناس موسیقی درباره رفتار خوانندگان لس‌آنجلسی و حضورشان در عربستان سعودی به کار می‌برد. به گزارش «وطن امروز»، پیروز ارجمند در گفت‌وگویی با مهر، در توضیح این گزاره می‌گوید: این خوانندگان «خودکشی حرفه‌ای» کردند و بدون توجه به خواست و نظر همین گروه از مخاطبان، در کشوری موسیقی اجرا کردند که به دلایل زیادی مورد نقد اکثریت ایرانیان است. خارج از اختلاف‌های سیاسی دولت‌های ایران و عربستان، مردم ایران، در طول تاریخ متعرض سیاست‌های فرهنگ ایران‌ستیزی حکام عربستان بوده‌اند. طبیعی است حکومت عربستان هیچ‌گاه فرهنگ و تمدن ایران را ارج نگذاشته و به نوعی حتی سعی در نفوذ فرهنگی هم داشته است. از سویی نام جعلی برای خلیج عربی به کار می‌برد و از سوی دیگر حاکمیت قانونی ایران بر جزایر سه‌گانه را نمی‌پذیرد و در رفتارهایی که با ایرانیان در عربستان داشته کرامت و شأن هموطنان‌مان را رعایت نمی‌کند. این کارشناس موسیقی تاکید می‌کند: عربستان همچنین از نظر رعایت موارد مربوط به نقض قوانین حقوق‌بشری و جنگ‌افروزی‌هایی که در سال‌های طولانی داشته، تصویری منفی از خودش در ذهن مردم ایران ایجاد کرده است. چگونه خواننده‌ای که ترانه «خلیج فارس» را خوانده، در کشور عربستان و برای کسانی می‌خواند که اساساً نام خلیج‌فارس را به رسمیت نمی‌شاسند. شادمهر عقیلی خواننده ترانه «رویایی دارم» که به جنگ اعتراض دارد، در کشوری اجرا می‌کند که جنگ‌افروزی کرده است. خوانندگانی که ظاهراً پیام آنها صلح و مهربانی ست، بدون توجه به آنچه مانیفست خودشان بوده، در یک روش پارادوکسیکال، در عربستان و در حالی که مخاطبان ایرانی امکان حضور نداشتند، در سالن‌های نسبتاً خالی برنامه اجرا کردند. این تناقض مورد توجه و نقد طرفداران این خوانندگان قرار گرفته است. وی تاکید کرد: دعوت ولیعهد عربستان از خوانندگان لس‌آنجلسی برای حضور در جشنواره طنطوره و فرستادن یک هواپیمای اختصاصی و اجرا در سالنی که تماشاگر ایرانی کمی در آن حضور دارد، نشان‌دهنده حمایت از موسیقی ایرانی نیست. اینها و نوع رفتاری که با هنرمندان حاضر در این فستیوال شده، نشان می‌دهد مساله دیگری در کار است و آن نفوذ فرهنگی و استمرار بر مقابله با فرهنگ و تمدن ایران است که دولت عربستان در این چند سال به دنبال آن بوده است. این کارشناس موسیقی در پایان تأکید کرد: به اعتقاد من حتی حضور خوانندگانی که به این کشور سفر کردند و با در نظر گرفتن ترانه‌ها و مضامین برخی آثارشان نوعی پارادوکس را بین طیف زیادی از طرفداران و شنوندگان‌شان ایجاد کردند، می‌تواند زنگ خطری برای ادامه فعالیت‌های‌شان و ریزش جدی مخاطبان‌شان باشد. شاید مخاطبان این خوانندگان، از این پس در انتخاب خود برای طرفداری از یک خواننده تجدیدنظر هم کنند، زیرا تاریخ نشان داده وقتی هنرمندان از مردم دور شدند، در بسیاری از موارد توان بازگشت به آغوش آنها و پذیرش عام را دیگر نداشتند.