محمد حسین‌آبادی: «خون دلی که پدر پیرتان از این دسته متحجر خورده است هرگز از فشارها و سختی‌های دیگران نخورده است»؛ این بخشی از جمله معروف امام خمینی(ره) در ارتباط با متحجرین بود که در زمان مبارزات ایشان با رژیم پهلوی به شکل‌های مختلف عرصه مبارزه را برای انقلابیون تنگ‌تر می‌کردند؛ چهره‌هایی که به‌واسطه اتصال ظاهری آنها به نهادها و تشکل‌های مذهبی، تاثیر بسیاری بر برخی مردم می‌گذاشتند و در بسیاری موارد باعث دلسردی انقلابیون می‌شدند؛ جریاناتی که فرقه‌های متعددی بودند و هر بار به شیوه‌ و بهانه‌ای جدید وارد گود مواجهه منفی با چهره‌های مبارز و انقلابی می‌شدند؛ از انجمن حجتیه گرفته تا طرفداران آقای شریعتمداری و همچنین جریاناتی که خود را ولایتی می‌نامند.

«خون دل» جواد موگویی تفسیری مفصل بر منشور روحانیت امام است؛ منشوری که امام در آن به شکلی دقیق و با اشاراتی متعدد درد دل‌های خود را نسبت به هر کدام از این گروه‌ها مطرح کردند. راوی «خون دل» در واقع با بررسی این اشارات و مرور بخش‌های مختلف این نامه تاریخی و ماندگار به معرفی جزئی‌تر تفکرات هر کدام از این گروه‌ها پرداخته است.

بخش مهمی از «خون دل» به مواجهه منفی طرفداران آقای سیدکاظم شریعتمداری با امام خمینی(ره) و در ادامه با جریان انقلاب اسلامی اختصاص دارد. بررسی آرا و نظرات آقای شریعتمداری و اتفاقاتی که منجر به برکناری ایشان از جایگاه مرجعیت شد، بخشی مهم و البته پندآموز از این کتاب است. شیوه مواجهه امام با ایشان نیز از بخش‌های مهم و البته کمتر شنیده شده تاریخ معاصر است که قطعا آشنایی نسل جدید با آن می‌تواند مانع از برخی شبهات مطرح شده در فضای مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای شود.

اما یکی از خواندنی‌ترین بخش‌های «خون‌دل» مرور آرا و نظرات انجمن حجتیه، چگونگی شکل‌گیری و گسترش فعالیت‌های آن و مواجهه انقلاب اسلامی با این فرقه است. امام خمینی(ره) در بخشی از منشور معروف خود با اشاره به رفتارهای دوگانه و متناقض پیراون این تشکیلات در منشور روحانیت به صراحت می‌نویسند: «دیروز حجتیه‌ای‌ها مبارزه را حرام کرده بودند و در بحبوحه مبارزات تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانی نیمه شعبان را به نفع شاه بشکنند، امروز انقلابی‌تر از انقلابیون شده‌اند!» «خون دل» البته علاوه بر واکاوی جریان انحرافی انجمن حجتیه و خطر گسترش تفکر آنها در جامعه انقلابی و اسلامی ایران، تفکرات جریان موسوم به «ولایتی‌ها» را هم زیر ذره‌بین برده است. امام خمینی(ره) در بخشی از منشور روحانیت با اشاره به این جریان می‌نویسند: ««ولایتی»های دیروز که در سکوت و تحجر خود آبروی اسلام و مسلمین را ریخته‌اند و در عمل پشت پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت را شکسته‌اند و عنوان ولایت برای‌شان جز تکسب و تعیش نبوده است، امروز خود را بانی و وارث ولایت نموده و حسرت ولایت دوران شاه را می‌خورند!» تعبیری که موگویی در این کتاب سعی کرده به شکل مصداقی به بررسی آن بپردازد و از این بنویسد که چرا تفکر ولایتی‌ها سنخیتی با انقلاب اسلامی و تفکرات ناب شیعه ندارد.

نویسنده «خون دل» البته نگاهی هم به سایر جریانات مورد اشاره در منشور روحانیت امام نیز داشته؛ از جریان مجاهدین خلق گرفته تا ماجرای سلمان رشدی؛ تا کنکاش تاریخی نامه منشور روحانیت امام خمینی(ره) جامع‌تر و کامل‌تر باشد.

«خون دل» بیش از همه اثری مناسب برای نسل جوان است؛ نسلی که همه روزه با انبوهی از شبهات دینی و سیاسی روبه‌رو می‌شود و این کتاب قطعا حاوی بخشی مهم از پاسخ‌های درست به این شبهات است؛ کتابی که انتشارات شهید کاظمی آن را در آخرین روزهای سال 1398 منتشر کرد و تقارن زمان انتشار آن با اوج‌گیری بیماری کرونا باعث شد آنگونه که باید در فضای رسانه‌ای کشور دیده نشود؛ هر چند در نهایت قطعاً مخاطبان خود را پیدا خواهد کرد و بخشی از «خون دل‌»هایی را که روح بزرگ و آسمانی امام(ره) از دست این جریانات متحمل شد، برای مخاطبانش بازگو خواهد کرد.