حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای رهبر حکیم انقلاب در پاسخ به نامه‌ حجت‌الاسلام والمسلمین محسن قرائتی در ارتباط با اهمیت قرآن و ضرورت کار برای ترویج و تفسیر آن مرقوم داشتند: «بعدالسلام؛ خداوند به جنابعالی توفیق عطا فرموده است و امیدواریم آن را افزایش دهد. حقیر با کار برای ترویج قرآن و تفسیر کاملاً موافقم». به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی khamenei.ir بخش فقه و معارف این پایگاه همزمان با فرارسیدن ماه مبارک رمضان، متن پاسخ رهبر انقلاب و نامه‌ حجت‌‌الاسلام والمسلمین محسن قرائتی را منتشر کرد. حجت‌الاسلام قرائتی در این نامه به موارد مهمی پیرامون ترویج و تفسیر قرآن اشاره کرده است. در بخشی از این نامه آمده است: اساس همه‌ حوزه‌های علمیه یک توبیخ قرآنی است که فرمود: «فلولا نفر من کل فرقه...» (توبه، ۱۲۲) در حالی که تدبر در قرآن با دو توبیخ مطرح شده است: الف) «أ فلا یتدبرون القرآن» ب) «أم على قلوب أقفالها» (محمد، ۲۴). مشکل حوزه‌های علمیه این است که با اینکه خوش‌بینانه 10 درصد طلاب فقیه می‌شوند ولی عمده‌ مغزهای حوزوی برای تربیت این 10 درصد زحمت می‌کشند که البته این زحمت لازم است، زیرا شاید ما به تعداد فرمانداری‌ها فقیه نداشته باشیم و برای 90 درصدی که قدرت اجتهاد ندارند، برنامه‌ چشمگیری نظیر شیوه‌ پاسخ به سؤالات، شیوه‌ کلاس‌داری، شیوه‌ بیان تفسیر و حدیث، شیوه‌ جذب جوانان به نماز و... وجود ندارد. اگرچه در این سال‌ها تخصص‌هایی به راه افتاده است ولی خروجی آنها چشمگیر نیست و جای بعضی تخصص‌ها خالی است. این نامه می‌افزاید: ‌ای کاش همان‌گونه که پیامبر فرمود نباید بین کتاب الله و عترت جدایی باشد «لن یفترقا»، ما باید تعداد جلسات قرآن را به تعداد جلسات عزاداری محرم و جشن‌های نیمه شعبان برسانیم.

حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی در بخش دیگری از نامه خود پیرامون موضوع تفسیر خطاب به رهبر انقلاب می‌آورند: جنابعالی قبل از انقلاب درس تفسیر داشتید و امروز هزاران روحانی در دانشگاه‌ها و پادگان‌ها و قوای مسلح و ائمه جمعه وجود دارند که بعضی گاهی تفسیر می‌گویند ولی هنوز در حوزه، دانشگاه و منابر رنگ سخنان مخلوق بیش از سخنان خالق است. این معلم تفسیر قرآن ادامه می‌دهد: ماشین‌هایی که هوا گرفته است، در سرازیری با هل دادن روشن می‌شود، سرازیری قرآن ماه رمضان است و نیاز به سفارشی است حداقل به روحانیونی که در دستگاه‌های دولتی و در ادارات و قوای سه‌گانه و امور مساجد و ائمه‌ جمعه و حوزه‌های علمیه مشغول به کار هستند. باید همتی جدی باشد، چرا که اگر ما قرآن را به پا نداریم، از خداوند بدترین لقب را که پوچی است، دریافت خواهیم کرد. «قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لَسْتُمْ عَلَى شَیْءٍ حَتَّى تُقِیمُوا التَّوْرَاهَ وَالْإِنجِیلَ وَ مَا أُنزِل» (مائده، ۶۸). حجت‌الاسلام قرائتی در بخش پایانی نامه خود می‌آورد: توجه به قرآن و سفارش به تفسیر و تدبر توسط حضرت‌عالی با اراده خداوند راهگشاست و بری است که باید همه در این بر مشارکت کنند. به امید روزی که تمام حوزه‌ها و تمام مدرسین برای تفسیر، سهم و جایگاهی در شأن کتاب آسمانی قرار دهند و همان‌گونه که سایر کتب محوریت دارد، تفسیر قرآن هم محور باشد».