محمدجواد ایروانی: رفیق واژه گرانسنگی است که در فرهنگ ایرانی برای آن ارزش بالایی قائل هستند و گاهی عمق رفاقت به حدی می‌رسد که آن رفیق همچون برادر عزیز جان می‌شود و مقدسی برای من رفیقی همچون برادر بود.

در طول سال‌هایی که با هم کار کردیم هیچ وقت از معیارهای خود کوتاه نیامد و خوشایند دیگران را ملاک کار خود نکرد. فردی منضبط و حرفه‌ای بود که نظام پولی و مالی را عمیق و دقیق می‌شناخت.

صادق بود و امین. در کار کارشناسی اهل سیاسی‌کاری نبود. بحق فقدان آن مرحوم برای نظام پولی و بانکی خلأ ایجاد کرده که جبران آن نیازمند تربیت مردانی چون او است. نظام اداری ما به مردانی چون او نیازمند است که با صراحت و صداقت و عالمانه به نقد و بررسی موضوعات پرداخته و البته راهکاری عملی و عالمانه ارائه دهند و در مقام اظهار و بیان منصفانه و شجاعانه و بدون ملاحظات سیاسی اقدام کنند. اهل هیچ حزب و جناحی نبود و فقط به اسلام، اهل بیت(ع) و جمهوری اسلامی ایران و بویژه محرومان می‌اندیشید. بسیار متشرع بود و رعایت موازین شرعی در زندگی شخصی و کاری را اولویت اول می‌دانست و درگیر عناوین و مناصب هم نبود که ملاحظه این و آن را کند تا چند صباحی بیشتر در یک منصب بماند. آنقدر صادق و خیرخواه بود که زبان نقدش هر چند صریح بود، بر جان می‌نشست و کمتر کسی از آن آزرده‌خاطر می‌شد. احترام اشخاص را حفظ می‌کرد و در عین حال حرف خود را می‌زد. خدایش رحمت کند. استادی بزرگ، کارشناسی دقیق و رفیقی امین و شفیق بود.

مرحوم محمدرضا مقدسی در 40 ساله انقلاب اسلامی در مناصب مختلفی در نظام پولی و مالی کشور حضور داشت، اعم از 2 دهه سابقه عضویت موثر در شورای عالی بورس، عضو پرسابقه جامعه حسابداران رسمی کشور و مدیر شایسته بانک‌های بزرگ کشور و در 10 سال که همکار برجسته معاونت نظارت و حسابرسی دفتر مقام معظم رهبری بود با بهره‌گیری از تجارب طولانی خویش و علم روز، نگاهی خلاق، سیستمی و مبتنی بر حل مسأله داشت، بویژه برای مبارزه سیستمی با فساد همواره در عین مبارزه قاطع با مفسدان، راه‌های پیشگیرانه و قاعده‌مند را مطرح می‌کرد.