نجف دریابندری، نویسنده، ویراستار و مترجم در ۹۱ سالگی درگذشت. به گزارش «وطن امروز»، دریابندری مترجم، ویراستار، نویسنده و عضو افتخاری انجمن صنفی مترجمان ایران بود. او از مترجمانی بود که با گذشت 70 سال از عمر کاری خود، کارنامه‌ای پربار از ترجمه و تألیف داشت. دریابندری کار ترجمه را از 18 ‌سالگی با آثار کوتاه ویلیام فاکنر آغاز کرد. وی که سال ۱۳۰۸ در آبادان متولد شد در سال سوم دبیرستان تحصیل را رها کرد و به دنبال کار رفت. حضور انگلیسی‌ها در تأسیسات نفتی شهر آبادان و تردد آنان در سطح شهر و کاربرد آن زبان، وی را به یادگیری زبان انگلیسی علاقه‌مند کرد و به ‌طور خودآموز به فراگیری این زبان پرداخت. او سال ۱۳۳۲ اولین اثر خود را که ترجمه کتاب معروف «وداع با اسلحه» نوشته ارنست همینگوی بود، برای چاپ به تهران فرستاد. همزمان با چاپ این کتاب در سال ۱۳۳۳، به دلیل فعالیت‌های سیاسی در آبادان به زندان افتاد و بعد از یک سال به زندان تهران منتقل شد. در زندان به مسائل فلسفی علاقه‌مند شد و در مدت حبس، کتاب «تاریخ فلسفه غرب» اثر برتراند راسل را ترجمه کرد که بعدها توسط انتشارات سخن به چاپ رسید. وی پس از تحمل 4 سال حبس، در سال ۱۳۳۷ از زندان آزاد شد و به کارهای مختلفی روی آورد. دریابندری در نهایت به عنوان سردبیر در انتشارات فرانکلین مشغول به کار شد. در آنجا به ترجمه آثار ادبی رمان‌نویسان و نمایشنامه‌نویسان معروف آمریکایی پرداخت و کتاب‌هایی همچون «پیرمرد و دریا» اثر ارنست همینگوی و «هاکلبری فین» اثر مارک تواین را ترجمه کرد. وی مدت ۱۷ سال با مؤسسه فرانکلین همکاری کرد و حدود سال ۱۳۵۴ همکاری خود را با این مؤسسه قطع کرد. دریابندری پس از انقلاب به‌ طور جدی به ترجمه و تألیف پرداخت. از جمله آثار وی می‌توان به ترجمه کتاب‌های «یک گل سرخ برای امیلی» و «گور به گور» نوشته ویلیام فاکنر، «رگتایم و بیلی باتگیت» اثر دکتروف، «معنی هنر» از هربرت رید و «پیامبر و دیوانه» نوشته جبران‌خلیل‌جبران اشاره کرد. او همچنین نویسنده کتاب‌هایی از جمله کتاب مستطاب آشپزی، به عبارت دیگر (مجموعه مقاله‌ها)، در عین حال (مجموعه مقاله‌ها)، «درد بی‌خویشتنی: بررسی مفهوم الیناسیون در فلسفه غرب» بود. سال ۹۶ نام این نویسنده و مترجم به ‌عنوان گنجینه زنده بشری در میراث خوراک در فهرست حاملان میراث ناملموس به ‌ثبت رسید.