میهمان برنامه یک روحانی ریش‌سفید است. صحبت‌هایش را با نام خدا و یاد حضرت بقیه‌الله(عج)، امام راحل(ره) و مقام معظم رهبری و مردم ایران و مسلمین جهان آغاز می‌کند. مجری جوان اما خطاب به روحانی ریش‌سفید که احتمالا جای پدر او هست و در انتهای صحبت‌هایش اسم برنامه را اشتباه گفته، می‌گوید: «حاج‌آقا انقدر صحبت کردید یک مطالعه کوچک هم درباره برنامه می‌کردید!» بعد هم با لحنی همراه با کنایه می‌گوید: «5‌دقیقه از وقت برنامه‌مون هم رفت، بریم سر اصل مطلب...». این برشی از برنامه «سلام صبح بخیر» شبکه سوم سیماست که هر چند قدیمی است اما بتازگی در فضای مجازی در حال چرخیدن و بازنشر است. فارغ از اینکه دلیل انتشار این ویدئوی قدیمی در زمان فعلی چیست اما نکته اصلی لحن زشت و زننده مجری در تعامل با میهمانی است که گذشته از حضورش در قامت یک روحانی، سن و سالی برابر با پدر او دارد. عجیب آنکه بسیاری از مردم حتی در معاشرت‌های عادی خود نیز اینگونه در مواجهه با یک بزرگ‌تر رفتار نمی‌کنند اما مجری تلویزیون روی آنتن زنده و در مقابل چشم میلیون‌ها مخاطب آداب معاشرتی را که در زندگی عادی افراد جریان دارد زیر پا می‌گذارد. آنچنان که گویی اساسا چیزی به عنوان ادب حضور در برابر دوربین و دیدگان مخاطب وجود ندارد. ضمن اینکه عبارت «5 دقیقه‌مون هم رفت» که در واقع اشاره به اتلاف وقت دارد، در حالی از سوی مجری ادا می‌شود که میهمان روحانی به امام زمان(عج) ادای احترام می‌کند. عدم فهم این مطلب از سوی مجری بیش از بی‌ادبی وی قابل نقد است. گذشته از حاشیه‌آفرینی‌های گاه و بیگاه این مجری در آنتن زنده تلویزیون، مسأله اصلی اما توجه به شأن و جایگاه اجرا در تلویزیون و گره خوردن ماهیت اجرا در برابر دیدگان مردم با رعایت ادب است. تلویزیونی که قرار بوده دانشگاه عمومی جامعه باشد، بیش از همه باید به این ظرافت‌‌ها توجه کند؛ ظرافت‌هایی که به «رسانه ملی جمهوری اسلامی ایران» هویت و جایگاهی متناسب با نامی که دارد، می‌دهد.