نوید مؤمن: نخستوزیر انگلیس به محل استقرار خود در خانه شماره 10 داونینگ استریت بازگشته است! بوریس جانسون پس از هفتهها دستوپنجه نرم کردن با ویروس «کووید-19» که در مراحل نهایی به بستری شدن وی در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستانی در شهر لندن انجامید، دوباره در جلسات کابینه حضور یافته و برای اعضای دولت و متعاقبا جمعیت 56 میلیون نفری انگلیس تعیینتکلیف میکند! مظلومنمایی جانسون پس از رهایی از بند کرونا بسی جالب توجه است. وی در مصاحبه با «سان آن ساندی» میگوید: «پزشکان برای اعلام خبر مرگ من آماده بودند! آنها برای اینکه بدانند اگر وضعیت من بدتر شد چه کار کنند، انواع و اقسام تمهیدات را اندیشیده بودند. واقعا لحظه بسیار سختی بود و من منکر آن نیستم. پزشکان برای تعامل با موضوع مرگ احتمالی من راهکاری شبیه سناریویی که برای مرگ استالین به کار رفته بود، در دست داشتند».
رسانههای وابسته به حزب محافظهکار انگلیس، با افتخار کامل این سخنان را پوشش داده و از اینکه جانسون دوباره سلامت خود را به دست آورده، در پوست خود نمیگنجند! اما در زیر پوست انگلیس اتفاقات دیگری رخ داده و میدهد که هیچ انسان آزادهای نمیتواند چشمان خود را روی آنها ببندد! واقعیت امر این است که «بوریس جانسون» نهتنها نماد مقابله با کرونا نیست، بلکه بانی و عامل قتل هزاران شهروند انگلیسی است. این موضوع، نه یک «ادعای احساسی» بلکه یک «گزاره استنباطی حقوقی» است. این گزاره حقوقی و اتهام جانسون درباره قتل شهروندان انگلیسی، کاملا مستند و بر پایه مواضع اعلامی و دستورات خاصی بوده که وی در هفتههای ابتدایی شیوع کرونا در کشورش صادر کرده است.
جانسون طی هفتههای نخست شیوع کرونا، بر استراتژی «ایمنی گلهای» در کشورش پافشاری کرد. شبکه بیبیسی که وظیفه ذاتی توجیه و تزیین سیاستها و رفتارهای احمقانه و خطرناک سران انگلیسی را در طول دهههای گذشته و اخیر بر عهده داشته، 25 اسفند 98 در دفاع غیرمستقیم از این استراتژی خطرناک نوشت: «در حالی که سیستم درمانی بسیاری از کشورهای دنیا زیر باری که ویروس کرونا به آنها تحمیل کرده کمر خم کردهاند، صحبت از سیاست جدیدی برای مقابله با این ویروس مطرح شده است. ایمنی جمعی یا گلهای که بر اساس آن میلیونها نفر از جمعیت کشورها باید به این ویروس مبتلا شوند تا سرعت شیوع بیماری کنترل شود».
جانسون معتقد بود اگر 70 درصد جامعه انگلیس به کرونا آلوده شود، در این صورت کل جامعه از این ویروس مصون خواهد ماند!
او مدعی بود «ایمنی جمعی» بهترین استراتژی در مواجهه با «کووید-19» محسوب میشود، حتی اگر دهها هزار نفر سالمند انگلیسی در این مسیر، ناجوانمردانه قربانی شوند. نخستوزیر انگلیس حتی هشدار متخصصان مبنی بر «ناشناخته بودن ویروس کرونا» را نادیده انگاشت و مانند حامی اصلی خود در واشنگتن (دونالد ترامپ)، با سادهانگاری مطلق به بحران نگریست! حتی جانسون ابایی از دست دادن با بیماران کرونایی و ترویج رفتوآمد آزادانه در کشورش در دوران شیوع کرونا نداشت. با این حال افزایش تصاعدی و نگرانکننده مبتلایان و قربانیان کرونا در انگلیس و درگیر شدن کل کشور با این ویروس، جایی برای استمرار استراتژی مرگبار جانسون باقی نگذاشت. جانسون زمانی به خود آمد که هزاران نفر از سالمندان انگلیسی، به سبب اصرار وی بر «ایمنی جمعی»، جان خود را در خانههای سالمندان و به دور از هر گونه مراقبت اولیهای از دست داده بودند! البته هزاران نفر دیگر هم در بیمارستانها جان باخته بودند. کمبود امکانات درمانی و پزشکی اولیه در بیمارستانهای انگلیس، به وضوح ثابت کرد «تخیلات جانسون» چه قیمت و هزینه جانی و درمانی گزافی را بر شهروندان این کشور تحمیل کرده است.
اگر اصرار جانسون بر استراتژی «ایمنی گلهای» نبود، امروز تعداد بیشتری از سالمندان انگلیسی زنده بودند و بیمارستانهای سراسر این کشور نیز به سبب افزایش قابل محاسبه مبتلایان، قدرت و تمرکز بیشتری در قبال شهروندان آسیبدیده یا در معرض آسیب داشتند. در چنین شرایطی ژست جانسون بسیار زننده است! او دقیقا مشغول ایفای نقش یک نخستوزیر دلسوز است که خود نیز در مسیر مواجهه با کرونا به این ویروس مبتلا شده است! برخی رسانههای انگلیسی نیز مشغول تثبیت این «نقش خیالی» در ذهن شهروندان خود و حتی افکار عمومی دنیا هستند.
با این حال چهره واقعی جانسون بسیار کریه و زننده است! او اکنون حکم یک «قاتل» را دارد؛ قاتلی که باید پاسخگوی جان از دست رفته هزاران قربانی کرونا، بویژه قربانیان سالمند در کشورش باشد. جانسون باید پاسخ دهد چرا با وجود آگاهی درباره کمبود امکانات بیمارستانی و محدودیتها در خانههای سالمندان، دستور قتلعام افراد مسن را با تکیه بر استراتژی ایمنسازی جمعی صادر کرده است! آیا جانسون برای رها شدن از هزینههای جمعیت پیر انگلیس برای دولت، راهی بهتر از قربانی کردن آنها پای «کووید-19» پیدا نکرده بود؟!