گروه بین الملل: در روزهای گذشته انتشار فیلم تیراندازی سربازان رژیم کودک‌‌کش اسرائیل به یک جوان فلسطینی در رسانه‌های خبری دنیا خبرساز شد. به گزارش «وطن امروز»، ماجرا از این قرار بود که مصطفی درویش، جوان فلسطینی که از بیماری صرع رنج می‌برد، برای پیگیری درمان به بیمارستان تل هشومیر در فلسطین اشغالی رفته بود. اشغالگران به علت آنکه این جوان ماسک نزده بود او را از ماشین پیاده و جلوی چشمان مادرش تیرباران کردند. تلاش‌ها برای احیای وی نتیجه نداشت و وی مقابل چشمان مادرش جان داد.

فیلم منتشرشده از این جنایت صهیونیست‌ها آنقدر تکان‌دهنده است که در روزهای گذشته به صورت فراوان میان فعالان فضای مجازی دست به دست شده است. در کارنامه پر از نحوست اسرائیل جنایات اینچنینی کم نیست اما جنایت اخیر آن هم در روز روشن و جلوی چشمان دوربین‌ها بر عمق فاجعه می‌افزاید. 

همزمان در فضای مجازی «یوم النکبه»؛ کلیدواژه ضدصهیونیستی، ترند سوم جهان شد. در هفتادودومین سالگرد تاسیس رژیم جعلی صهیونیستی، «یوم النکبه» امسال برای صهیونیست‌ها در فضای مجازی هم روز نکبت بود. کاربران ضد صهیونیستی و طرفداران مقاومت فلسطین در سراسر دنیا در اقدامی، هماهنگ کلیدواژه covid1948# را در توئیتر سومین ترند برتر دنیا کردند. کاربران ایرانی هم موفق شدند این کلیدواژه را ترند نخست توئیتر فارسی کنند. این کلیدواژه با توجه به سالروز تاسیس رژیم جعلی اسرائیل در سال ١٩٤٨ میلادی، این غده سرطانی را به ویروس منحوس و کشنده کرونا یا همان «کویید-١٩» تشبیه کرده است. این اقدام عصبانیت صهیونیست‌ها را به دنبال داشته است.

حال که چند روز بیشتر تا روز جهانی قدس نمانده، به این بهانه مناسب است نگاهی به یکی از فجیع‌ترین جنایات اسرائیل علیه مردم مظلوم فلسطین بپردازیم. 

یکی از مهم‌ترین جنایات اسرائیل در تاریخ، که حتی صهیونیست‌ها خود نیز نتوانسته‌اند آن را توجیه کنند، داستان پرماجرای صبرا و شتیلا است. 

17 سپتامبر سال 1982 آوارگان اردوگاه‌های صبرا و شتیلا شاهد یکی از بزرگ‌ترین جنایات تاریخ بشر بودند. این کشتار به دست آریل شارون، وزیر جنگ وقت اسرائیل انجام شد. رژیم صهیونیستی در این روز اقدام به کشتار غیرنظامیان و شهروندان و بویژه زنان و کودکان کرد. شکم زن‌های باردار در این حملات از هم‌ دریده شد و زنان زیادی مورد تجاوز فردی یا دسته‌جمعی مهاجمان قرار گرفتند.

48 ساعت کشتار مستمر و خونریزی وحشیانه در این منطقه ادامه پیدا کرد، هر کس به دنبال فرار بود، راهی جز مرگ پیش روی خود نداشت و ماندن در این اردوگاه نیز چیزی جز مرگ برای آنها رقم نمی‌زد. صهیونیست‌ها هنگامی اجازه ورود خبرنگاران و خبرگزاری‌های مختلف به نوار غزه را صادر کردند که کشتار فالانژ‌ها در 18 سپتامبر به پایان رسیده بود و بولدوزر‌های رژیم صهیونیستی با قرار دادن کشته‌ها در گورهای دسته‌جمعی و پاکسازی مناطق، بسیاری از آثار جرم را پاک کرده بودند. به همین علت است که هیچ آمار دقیقی از میزان تلفات و کشته‌شدگان این حملات وجود ندارد. این رقم اما تا بیش از 3 هزار جنازه نیز برآورد شده است. بدن‌های بی‌سر و مثله‌شده زنان و کودکان و مردان به وفور در این منطقه یافت می‌شد.