کد خبر: 219825تاریخ: 1399/3/1 00:00
سکوت عجیب غلامرضا محمدی بعد از توفان دبیر
ماندن به چه قیمت؟
علی هنرمنش: اظهارات تند و صریح علیرضا دبیر درباره رفتار سرمربی تیم ملی کشتی آزاد همچنان از سوی غلامرضا محمدی بیپاسخ مانده تا ابهامات اتفاقات اخیر بیشتر از قبل شود. بیتردید غلامرضا محمدی، سرمربی تیم ملی کشتی آزاد بعد از قهر و ترک کردن جلسه بررسی چرخه انتخابی تیم ملی هیچگاه پیشبینی نمیکرد رئیس فدراسیون کشتی چند روز بعد، واکنش تندی به رفتارش نشان دهد. علیرضا دبیر که هفته گذشته میزبان اهالی رسانه بود تا به تشریح روند تدوین چرخه انتخابی تیمهای ملی بپردازد، فرصت را مغتنم دانست تا خط و نشانی هم برای سرمربی تیم ملی کشتی آزاد بکشد. رئیس فدراسیون کشتی در این نشست صراحتا اعلام کرد از رفتار غلامرضا محمدی بسیار گلهمند و ناراحت است و اگر قرار باشد این روند ادامه یابد، بیتردید به همکاری با سرمربی تیم ملی پایان خواهد داد. علیرضا دبیر در حالی با قاطعیت و صراحت از این موضوع سخن گفت که مشخص بود هیچ شک و تردیدی در اجرای تصمیماتش ندارد و به دنبال آن است برنامههای فدراسیون از جمله چرخه انتخابی را به هر نحو اجرایی کند. در این میان سکوت غلامرضا محمدی بر ابهامات اخیر افزود. سرمربی تیم ملی کشتی آزاد بنا به دلایل نامشخصی هنوز واکنشی به اظهارات تند و تیز علیرضا دبیر نشان نداده و سکوت پیشه کرده است. البته این سکوت و بیتفاوتی، میتواند 2 هدف و معنی داشته باشد؛ اول اینکه غلامرضا محمدی قصد دارد با سکوت و تحمل چنین اظهاراتی از سوی رئیس فدراسیون، آرامش از دست رفته را بازگرداند و شرایط ادامه همکاری خود با فدراسیون را دستخوش این اختلافات نکند اما دومین دلیل کاملا متفاوت است و هیچ بعید نیست سرمربی تیم ملی فعلا در حال تحمل وضعیت است و زمانی که ببیند مماشات و مدارا با سیاستهای فدراسیون فایدهای برای او ندارد، لب به سخن بگشاید و آتش اختلاف علنی خود با رئیس فدراسیون را شعلهورتر سازد. بر هیچکس پوشیده نیست غلامرضا محمدی تا قبل از شیوع ویروس کرونا و تعویق بازیهای المپیک توکیو، حاضر بود هر سختی و اختلافی با فدراسیون را تحمل کند تا بتواند در بزرگترین آوردگاه ورزشی جهان، به عنوان سرمربی حضور یابد؛ آرزویی که یکبار از دست غلامرضا محمدی رفت و او جای خود را در المپیک به رسول خادم داد و دیگر حاضر نیست به هیچ قیمتی آن را از دست رفته ببیند. اما حالا داستان کاملا با سال گذشته فرق دارد، چرا که تعویق بازیهای المپیک باعث ایجاد فاصله زمانی ۱۶ ماهه تا این رویداد شده و مطمئنا غلامرضا محمدی نمیتواند در این مدت طولانی، مدام با رئیس فدراسیون کشتی و برنامههایش جنگ و ستیز کند. تا زمانی که المپیک به تعویق نیفتاده بود، شاید میتوانستیم شانسی برای آقای سرمربی قائل شویم که میتواند بماند و بجنگد اما حالا که بیش از یک سال تا المپیک مانده، همکاری طولانیمدت محمدی در این فضای نامناسب با رئیس فدراسیون کشتی، چندان میسر و شدنی به نظر نمیرسد. آنچه مسلم است تا زمانی که غلامرضا محمدی سکوت را در این باره نشکسته نمیتوان هیچ تصمیمی را از سوی طرفین پیشبینی کرد و همچنان باید منتظر اظهارنظر شفاف و صریح آقای سرمربی درباره ادامه همکاری یا کنارهگیری احتمالی او از این مسؤولیت باشیم.