دکتر محمدرضا محبوبفر*:«البرز» سوخت تا زاگرس نسوزد. البرز زارعی، ورزشکار جوان کوهنوردی بود که چندی پیش همراه 3 دوستدار محیطزیست برای خاموش کردن آتش با دست خالی راهی جنگلهای دیل زاگرس شد. آنها در حال اطفای حریق جنگل در محاصره آتش قرار گرفتند که البرز در این حادثه دچار سوختگی ۶۰ درصد و پس از چند روز در بیمارستان، روح این دوستدار طبیعت آسمانی شد. این جوان داوطلب حامی محیطزیست در حالی حاضر شد خود را به آب و آتش زند تا درختان جنگل استوار بمانند که مدیران سازمان محیطزیست صیانت و حفاظت از جنگلها، این سرمایههای ملی را در اولویت قرار نمیدهند.
درگذشت البرز زارعی در دامن طبیعت، حاصل نبود اراده سیاسی مدیران اجرایی و کوتاهی آنها در تامین و تجهیز ابزار و اسباب مهار آتش در جنگلهاست که البته این اتفاق فقط مربوط البرز زارعی نبوده است، بلکه محیطبانان و نیروهای خودجوش دوستدار طبیعت فراوانی با آتش گرفتن جنگلها داوطلبانه برای مهار این پدیده شوم راهی کوه و دمن شدند. امروز البرز به عنوان نماد ملی کمکهای مردمی در اطفای حریق جنگلها نزد ایران و ایرانیان بسیار عزیز شده است. البته جبران قصور دولت و مدیران استانی و... در حفظ جنگلها، محیطزیست و منابع طبیعی این روزها تا حدی بر گردن مردم محلی و نهادهای غیردولتی دوستدار طبیعت افتاده است، چرا که دولت توجه آنچنانی به این میراث گرانبها ندارد. مدیران نهتنها توجه جدی به حفظ محیطزیست ندارند بلکه آمارهای غیرموثقی نیز اعلام میکنند. به طور مثال در آتشسوزیهای گچساران برخلاف واقعیتها اعلام شد که 950 هکتار تخریب و طعمه حریق شده است در حالی که عکسهای ماهوارهای و گزارشات موثق موجود حکایتی دیگر از این واقعه شوم دارد؛ نابودی 9 هزار و 500 هکتار جنگل بکر در طبیعت گچساران و حوالی آن.
زمانی که آقای کلانتری، رئیس سازمان محیطزیست کشور اعلام میکند آتشسوزی جنگلها بالاخره خود به خود مهار میشود، البرزها به چنین اظهارات پوچ و غیرکارشناسانهای واکنش نشان داده و بخوبی میدانند دولت تمایل یا توان آنچنانی برای حفاظت از محیطزیست یا نجات آن در شرایط سخت آتشسوزی و... ندارد.
آنها دل میسوزانند و جانفشانی میکنند تا طبیعت نمیرد، درختان جنگلها زغال نشود و گیاهان و جانوران از وقوع حوادث در امان مانند.
قدردانی از حافظان سلامت جنگلها بسیار ضروری است؛ چه از سوی مردم، چه از سوی دستگاههای دولتی و...، چرا که داوطلبان حامی طبیعت برای مهار آتش جان خود را به خطر میاندازند.
یکی از اولویتهای مهم دولت باید رسیدگی به محیطزیست باشد و زمانی که میبیند خیلیها خودجوش برای حمایت از محیطزیست جانفشانی میکنند مورد حمایت جدی قرار دهد و قدردان آنها و خانوادههایشان باشد، چرا که اینها عاشق سرزمینشان بودهاند.
* عضو انجمن مخاطرات محیطی و توسعه پایدار ایران