منوچهر محمدی: جنبش و قیام عظیمی که به دنبال قتل بی‌رحمانه جرج فلوید توسط پلیس مینیا‌پولیس شکل گرفت، همچون کبریتی بود که نه‌تنها به انبار باروت عقده‌های خفته در آمریکا، بلکه در همه نظام‌های سلطه‌جو و مستکبر غرب زده شد. مردم مظلوم و تحت ستمی که طی قرون متوالی بر اثر سیاست‌های استعمارگرانه و خود‌کامانه دولت‌های غربی تحت فشار، ظلم و خفقان قرار گرفته بودند، ناگهان سر بر آورده و شاهد بیداری این ملت‌های تحت ستم اعم از سیاه و سفید با هر نژادی بودیم. این درست است که در آغاز، این اعتراضات در واکنش به سیاست‌های تبعیض‌نژادی نسبت به سیاه‌پوستان شکل گرفت ولی دیری نپایید که انتظارات و توقعات بالا رفت و هدف این جنبش، برقراری عدالت شد و حمله بی‌امانی به همه نمادهای ظلم و بیدادگری از جمله برده‌داری اتفاق افتاد؛ نمادهایی که افتخار نظام‌های حاکم در کشور‌های غربی بود و نشان داد مردم تنها به دنبال اصلاح بعضی قوانین برای رفع تبعیض نیستند، بلکه به دنبال سرنگونی نظام‌های سرمایه‌داری و لیبرال ـ دموکراسی هستند؛ نظام‌هایی که در آن اقلیت یک درصدی همه قدرت و ثروت را در اختیار خود گرفته و 99 درصد جامعه، تحت سلطه و استعمار آن یک درصد است.  در فرهنگ علوم سیاسی این حرکت و جنبش یک شورش تلقی می‌شود که خودجوش و بدون رهبری بوده و اگر چه می‌دانند چه نمی‌خواهند ولی فی‌الواقع نمی‌دانند چه می‌خواهند و این نقصی است که در این نوع جنبش‌ها وجود دارد؛ همان‌طور که در بیداری اسلامی در کشورهای عربی و اسلامی شاهد این خلأ و مشکل بودیم. بنابراین اگر این جنبش‌ها بدرستی هدایت نشوند، می‌توانند موجبات خسته شدن آحاد جامعه و سرکوب آنها را فراهم آورند.

برای جلوگیری از چنین شرایطی و رشد فکری و برخاستن یک رهبری که بتواند توده‌های مظلوم و به پا خاسته را به سمت اهداف تعیین شده هدایت کند، تنها و تنها در بستر مقاومت و ایستادگی می‌توان شاهد چنین رخدادی بود، چرا که آنها الگوی موفق و بی‌نظیری را در مقابل خود دارند.  همان‌طور که انقلاب اسلامی ایران توانست با دست خالی از قیام 15 خرداد 42، پیروزی بهمن 57 را بسازد و توانست در طول 42 سال بعد از پیروزی انقلاب در مقابل همه توطئه‌های رنگارنگ دشمنان قدرتمند جهانی مقاومت و ایستادگی کند و آنها را شکست دهد، همان‌طور که به تبع این انقلاب جمعی از جوانان فداکار حزب‌الله در لبنان توانستند قدرت‌های بزرگ جهان (آمریکا، انگلیس، فرانسه و ایتالیا) را از کشور کوچک خودشان فراری بدهند و بر رژیم صهیونیستی در جنگ 33 روزه شکست مفتضحانه‌ای وارد آورند، همان‌طور که ملت‌های عراق و سوریه توانستند تروریست‌های خشن و وحشی داعش را که دست‌پرورده استکبار جهانی بودند با مقاومت و ایستادگی شکست دهند و همان‌طور که ملت مظلوم و پابرهنه یمن توانستند دشمن مجهز و کودک‌کش [عربستان سعودی و موتلفانش] را به شکست بکشانند، چرا مردم مظلوم و بیدار شده کشورهای استعمارگر و ظالم غربی بویژه ایالات متحده آمریکا نتوانند موجبات سرنگونی این نظام‌های فرسوده را فراهم کنند؟ همان‌ طور که بنا بر فرمایش امام(ره) نیروهای مسلح ایران نیز جزئی از امت بوده‌اند و امام اجازه ندادند روی آنها اسلحه کشیده شود، طبیعتا سربازان و ماموران انتظامی در آمریکا و اروپا نیز خود تحت ظلم و استثمار صاحبان قدرت و ثروت هستند، از این رو این مردم به پا خاسته به ‌رغم فشاری که از ناحیه نیروهای مسلح بر آنها وارد می‌شود، باید آنقدر ایستادگی کنند و از برخورد مسلحانه با آنها اجتناب کنند تا آنها هم به بقیه مردم ملحق شوند. در این شرایط است که نظام حاکم به خودی خود فرو خواهد پاشید و زمینه برای ایجاد نظام‌های مردم‌سالار به معنای واقعی دموکراتیک فراهم خواهد شد و این چیزی است که خدای متعال وعده پیروزی آن را به همه مستضعفان جهان داده است، البته این وعده تخلف‌ناپذیر الهی تنها با قیام ملت‌های مستضعف و ایستادگی و مقاومت و فداکاری تحقق پیدا خواهد کرد.