فینیان کانینگام*: صدور حکم جلب دونالد ترامپ از سوی ایران به اینترپل به جرم ترور فرمانده نیروی قدس، آیا ممکن است با استقبال نامعمول برخی طرف‌ها مواجه شود؟ مثلا... دموکرات‌های آمریکا.  سیاست‌های آمریکایی چنان مسموم شده و نظام آن را جناحی کرده که دیگر این مسأله‌ای فرا‌واقعی نیست اگر رقبا عزم‌شان را جزم کنند تا در صورت ورود جناب پرزیدنت به قلمرو قانونی‌شان، او را بازداشت کنند. در هر حال دموکرات‌ها و رسانه‌های حمایتگرشان پیش‌تر هم ترامپ را در حد یک جاسوس روس تنزل داده بودند. این هفته هم به اتهام خیانت به او حمله‌ور شده‌اند که چرا گزارش‌های اطلاعاتی در رابطه با عملیات روسی پرداخت پول به شبه‌نظامیان افغان برای ترور نظامیان آمریکایی را نادیده گرفته است؟

مگر اعتبار ترامپ پیش دشمنان دموکراتش چقدر می‌تواند خراب شده باشد؟ اصلا اگر او به واسطه ارتکاب جرائم و تخلفات مزبور مجرم باشد، پس چرا دموکرات‌ها از مزیت اخطاریه قرمز اینترپل برای بازداشت او حین پرواز با ایرفورس وان (هواپیمای ویژه ریاست جمهوری ایالات متحده) بر فراز ایالت‌های آبی (تحت فرمان حزب دموکرات) بهره‌برداری نمی‌کنند؟

اما به شکلی حتی باورنکردنی‌تر از این، صدور حکم جلب دونالد ترامپ توسط ایران به خاطر ترور ژنرال قاسم سلیمانی در ماه ژانویه نشان از آن دارد که دفتر ریاست جمهوری ایالات متحده چقدر بی‌اعتبار شده است. ترامپ آشکارا درباره سوء قصد وحشیانه علیه فرمانده محبوب ایرانی لاف‌زنی کرده است. دورانی بود که روسای‌جمهوری آمریکایی حداقل مختار به نابودی دشمنان خارجی بودند اما ترامپ نه. در عوض او به جنایت کردن فخر فروخت به طوری که حتی بیشتر مدافعان لیبرال «بنگاه جنایت آمریکا» نیز از این پهلوان‌پنبه‌بازی‌های ترامپ حال‌شان به هم خورد، چون ترامپ حاضر نشد حقیقت خونین بی‌قانونی واشنگتن را جور دیگری وانمود کند. بعید است که صدور حکم بازداشت ترامپ از سوی ایرانی‌ها از اقدامی ‌نمادین فراتر برود. در حالی که دم و دستگاه ترامپ آن را خودنمایی تبلیغاتی دانسته‌اند، اینترپل مستقر در فرانسه که کارش به هم مرتبط کردن نیروهای پلیس ملی به عنوان سازمانی بین‌المللی است، این حکم را جدی گرفته، اگر چه به خبرگزاری ریانووستی اطلاع داده که قوانین داخلی خودش اجازه نمی‌دهد که اگر حکم جلب ترامپ را هم [از طرف ایرانی‌ها] دریافت کرد آن را به اجرا گذارد. اما این استدلال که اقدام ایرانی‌ها به خاطر انگیزه‌های سیاسی، غیرقانونی است، ادعایی باطل است. ترامپ به واقع در ارتکاب جنایت علیه ژنرال سلیمانی که خودرویش در حال خروج از فرودگاه بین‌المللی بغداد هدف یک پهپاد آمریکایی قرار گرفت مقصر قلمداد می‌شود. در نتیجه مقامات ایرانی حق هرگونه پیگیری در رابطه با پیگرد قانونی ترامپ و یک دوجین از مقامات رسمی ‌دست داشته در ترور ژنرال سلیمانی را دارند. همه می‌دانیم که اگر عکس این اتفاق می‌افتاد، الان آمریکایی‌ها خودشان را با اخطاریه‌های قرمز اینترپل خفه کرده بودند. بشدت دور از انتظار است که ترامپ به کشوری سفر کند که ممکن است دستگیری او به نفع ایران در آن قابل تصور باشد. با این وصف، این حکم جلب به منزله فشردن کلید توقف ترامپ است، چرا که مقامات ایرانی قول داده‌اند حتی پس از پایان کارش در کاخ سفید و بازگشتش به وضعیت یک شهروند عادی، او را تحت تعقیب قرار دهند. برای همین ترامپ اگر بخواهد زمین‌های گلف جدیدی در خاورمیانه باز کند باید از قبل به فکر ریسک این کار باشد. 

دست آخر، غایت نمادگرایی این حکم جلب آن است که یک رئیس‌جمهور آمریکایی، توسط کشوری که تحریمش کرده تحت تعقیب قرار گرفته است. صرف اینکه اینترپل، تقاضای ایران مبنی بر حکم جلب بین‌المللی ترامپ را بررسی کند، به معنای بدنامی‌ رئیس‌جمهور آمریکاست. 

ترامپ که حالا توئیتر انگ احتمال سخنان نفرت‌پراکنانه به او زده هم توسط متحدان اروپایی‌اش به خاطر ضعف رهبری مورد تقبیح قرار گرفته و هم نامش در پایگاه داده‌های جنایتکاران بین‌المللی به چشم می‌خورد، با خودش بی‌اعتباری را به دفتری آورده که زمانی قدرتمند‌ترین نهاد جهان تصور می‌شد. 

شگفت نیست اگر برخی رقبای رئیس جمهور آمریکا بی‌آنکه به زبان آورند دوست داشته باشند ترامپ را دستبند به دست ببینند. 

*روزنامه‌نگار بدون مرز ایرلندی و دبیر سابق آیریش ایندیپندنت