حجت‌الاسلام مجتبی ذوالنور*: شکست مفتضحانه آمریکا در تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران را از چند بعد و نگاه می‌توانیم تحلیل کنیم. یکی اینکه آمریکا ادعا کرد به عنوان یکی از اعضای برجام می‌خواهد بحث تمدید تحریم‌ها را پیگیری کند که به هیچ وجه مورد توافق مابقی اعضای برجام قرار نگرفت. حتی کشورهای اروپایی هم که معمولا در یک چارچوب همسو با آمریکا حرکت می‌کردند و در صحنه بین‌المللی دست به تصمیم‌گیری می‌زدند، در این موضوع با آمریکا همراهی نکردند که این شکستی سیاسی برای آمریکا بود. نکته دیگری که باید اشاره کرد شکست حقوقی آمریکاست. آمریکا ادعایی را مطرح کرده بود تا بتواند با سوءاستفاده از قطعنامه 2231، تحریم‌های تسلیحاتی ایران را تمدید کند و یک سری استدلال‌هایی هم برای خود تراشیده بود اما این ادله هیچ مبنایی نداشت و نتوانست اکثریت اعضای شورای امنیت را قانع کند. در واقع عدم رای به قطعنامه پیشنهادی آمریکا یک شکست حقوقی هم محسوب می‌شود. مساله سومی که حائز اهمیت است اینکه رای نیاوردن قطعنامه پیشنهادی آمریکا به جهان ثابت کرد این کشور هیمنه و نفوذ و اثرگذاری خود را از دست داده است. عدم همراهی اکثریت اعضای شورای امنیت با قطعنامه پیشنهادی آمریکا علیه ایران، آبروی نداشته آمریکا را برد. البته غیر از این مواردی که گفته شد یک اتفاق مثبت دیگر هم در جریان رای‌گیری از اعضای شورای امنیت رخ داد و آن هم اینکه یک کشوری به اسم دومینیکن که تاکنون روی نقشه جهان دیده نمی‌شد و زیر پونز نقشه بود و کسی از آن خبری نداشت، خودش را نشان داد و دنیا فهمید چنین کشوری هم وجود دارد(!) می‌دانید که ترکیب آرا این گونه بود: 11 رای ممتنع، 2 رای مخالف و 2 رای موافق که آن هم غیر از آمریکا مربوط به همین کشور زیرپونزی دومینیکن بود.