سارا هوشمندی: این روزها اروپاییان قصد دارند «فاکتور» یا «صورتحساب» دیگری را به دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان ارسال کنند! صورت‌مساله این است که مطابق قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد، تحریم‌های تسلیحاتی و البته ظالمانه سازمان ملل متحد علیه ایران بامداد یکشنبه [27 مهر]‌ لغو شد. در چنین شرایطی جمهوری اسلامی ایران رسما مجاز خواهد بود خرید و فروش تسلیحات و ابزارهای تولید تسلیحات را انجام داده و از مزایای این تجارت نیز بهره‌مند شود. طی ماه‌های گذشته، نه‌تنها جمهوری‌خواهان ساکن کاخ سفید، بلکه سناتورهای دموکرات کنگره آمریکا نیز نهایت تلاش خود را جهت جلوگیری از لغو این تحریم‌ها به کار گرفتند اما پایداری و مقاومت نظام اسلامی-  برخلاف تلاش رئیس‌جمهور برای دستاوردتراشی دولت که هیچ نقشی جز تاخیر 5‌ساله نداشت!- منجر به شکست آمریکا شد.

واشنگتن ابتدا به صورت آشکار و رسمی خواستار «تمدید نامحدود تحریم‌های تسلیحاتی ایران» بود. با این حال، پس از ناکامی در این مسیر، واشنگتن به گزینه «تمدید محدود تحریم‌های تسلیحاتی ایران» بسنده کرد اما حتی به این نقطه نیز نرسید! قصد ندارم روی ریشه‌ها و ابعاد ناکامی آمریکا در تمدید تحریم تسلیحاتی کشورمان متمرکز شوم، زیرا طرح این موضوع و واکاوی همه ابعاد مربوط به آن مجال مفصلی را می‌طلبد اما در اینجا دغدغه دیگری وجود دارد که نمی‌توان بسادگی از کنار آن گذشت و آن «بازی خاص اروپاییان» در قبال کشورمان است! 

صورت‌مساله این است که در جلسه معروف شورای امنیت در ماه جولای/ تیرماه؛ که با هدف بررسی پیشنهاد آمریکا مبنی بر تمدید تحریم تسلیحاتی ایران برگزار شد، اصرار آمریکا مبنی بر تمدید تحریم تسلیحاتی ایران با استقبال دیگر اعضای دائم و غیردائم شورای امنیت سازمان ملل متحد مواجه نشد. ۳ کشور انگلیس، آلمان و فرانسه نیز در این نشست، با هر گونه پیش‌نویس دولت آمریکا مبنی بر «تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران» مخالفت کردند. اکنون طرف اروپایی قصد دارد به بهانه لغو تحریم‌های تسلیحاتی ایران، این «اقدام هدفمند» خود را به‌مثابه یک «فداکاری در حق برجام و ملت ایران»(!) به دستگاه دیپلماسی کشورمان تفهیم کرده و پس از «بدهکار کردن ایران»، فاکتور این بدهی را به نام «نظام و ملت ایران» صادر کند. نشانه‌های طلبکاری اروپاییان از «لغو پیش‌بینی‌شده تحریم تسلیحاتی ایران» از اکنون قابل مشاهده است! جایی که اروپاییان در بیانیه‌های خود وقیحانه مدعی می‌شوند برای حفظ برجام، بیشتر از حد تعهدات خود نیز تلاش کرده‌اند! 

در این میان واقعیتی وجود دارد که نمی‌توان منکر آن شد! به‌رغم مخالفت ظاهری اتحادیه اروپایی‌(بویژه تروئیکای اروپا) با تمدید نامحدود تحریم تسلیحاتی ایران از طریق رای‌گیری در شورای امنیت، آنها سعی داشتند با استناد به رایزنی‌های دیپلماتیک (در قالب دیپلماسی پنهان) کشورمان را درباره پذیرش داوطلبانه این موضوع (تمدید موقت تحریم‌های تسلیحاتی) مجاب کنند. حتی «هایکو ماس» وزیر خارجه آلمان در دیدار «گابی اشکنازی» وزیر خارجه رژیم اشغالگر قدس در برلین، صراحتا تاکید کرد کشورهای اروپایی در صدد تمدید تحریم تسلیحاتی ایران از طرق دیگر (اعمال فشارهای دیپلماتیک و اقتصادی بر ایران) هستند. به عبارت آشکارتر، مخالفت ظاهری اروپاییان با پیشنهاد تمدید تحریم تسلیحاتی ایران در شورای امنیت، به معنای «ایستادگی اروپا در برابر زیاده‌خواهی واشنگتن» نبود! حتی سران کشورهای اروپایی طرح‌های «تمدید ۳ساله»، «تمدید یکساله» و «تمدید ۶ ماهه» تحریم‌های تسلیحاتی جمهوری اسلامی ایران را در جلسات خود آماده کرده و نسخه‌هایی از آن را نیز به محافل آمریکایی- صهیونیستی ارسال کرده بودند. 

در چنین شرایطی مراقب باشیم «لغو تحریم‌های تسلیحاتی ایران» به عنوان سند «دفاع اروپاییان از حقوق حقه و حداقلی کشورمان» از سوی آنها مورد توجه و استناد قرار نگیرد. لغو تحریم‌های تسلیحاتی ایران، صرفا مترادف با شکست آمریکا در مواجهه با «استراتژی مقاومت فعال» و متعلقات این استراتژی پویا نیست، بلکه «اروپاییان» را نیز به عنوان طرف شکست‌خورده این معادله معرفی می‌کند. دوباره تاکید می‌شود هدف آمریکا و تروئیکای اروپا، هر ۲ یکسان و معطوف به «تمدید تحریم تسلیحاتی ایران» بود و تنها اختلاف آنها، مربوط به چگونگی این تمدید و نحوه وادارسازی ایران به عقب‌نشینی از حقوق خود بود. 

تعجب دارد که چرا وزارت امور خارجه کشورمان، ملت ایران را در جریان فشارهای پشت‌پرده اروپاییان به دیپلمات‌های کشورمان درباره «تمدید داوطلبانه تحریم‌های تسلیحاتی» قرار نمی‌دهد! عدم افشای این موارد و پرده‌پوشی از چهره واقعی دیپلمات‌های اروپایی، منجر به طرح ادعاهای وقیح و دروغین بعدی از سوی تروئیکای اروپا و اتحادیه اروپایی خواهد شد. در هر حال، دلسوزان واقعی کشور پذیرای این موضوع نخواهند بود تا اروپاییان بخواهند صورتحساب دروغین دیگری را به نام ملت ایران فاکتور کرده و جمهوری اسلامی را در این معادله بدهکار خود نشان دهند!

از سوی دیگر، تلاش دولت برای فاکتور دستاورد از لغو تحریم‌های تسلیحاتی به نام خود نیز به جایی نخواهد رسید، چون مردم بی‌ارزشی برجام را به چشم خود مشاهده کردند و دیگر می‌دانند از این توافق سوخته، آبی گرم نمی‌شود!