گزارشگر: بین صفی از مردم مشتاق برای پیوستن به برجام اومدیم تا ببینیم جا برای همه هست یا نه. 

مردی که از درد به خود می‌پیچد: ‌ای بابا! کجا جا هست، این آقا از بس آرنج‌شو فرو کرد تو من، گودال عمیق اقیانوسی تو پهلوم تشکیل شده. هول نده عزیز من. میگن برا همه هست!

آقای بغل دستی: تقصیر من چیه؟ زنبیل گذاشتن اینجا، جای منو تنگ کردن. 

خانمی بدو بدو به صف می‌پیوندد و جای زنبیل می‌ایستد. 

خانم: آقا نوبتم نشد؟

آقای بغل‌دستی: نترسین میگن واسه همه هست. 

خانم: آره جون خودشون، خوباشو واسه فامیلاشون برمی‌دارن، بعدشم میگن تموم شد. 

آقای بغل‌دستی آرنجش را بیشتر در پهلوی مرد جلویی فرو می‌کند. 

گزارشگر: خانم! سخنگوی وزیر گفته جا واسه همه هست. 

خانم: معلومه که هست، ایناها تا ته خیابون جا هست. ولی به همه که نمی‌رسه. 

گزارشگر: چی نمی‌رسه؟ مگه اینجا صف پیوستن به برجام نیست؟

خانم: من که نمی‌دونم چی میگی شما. از صبح تا حالا دم 10 تا فروشگاه زنبیل گذاشتم تو صف که یه روغن بگیرم، اونم با کارت ملی و کد رهگیری و فلان. آقا نوبت من نشد؟

مرد بغل دستی پهلوی مرد جلویی را سوراخ می‌کند. 

خانم: حالا این برجامی که میگی مخصوص سرخ کردنه یا پلو؟