محسن جندقی: شاید دولت دارد شوخی می‌کند و ما خبر نداریم اما اگر مزاحی در میان نیست محض رضای خدا یک مسؤول توضیح دهد چرا با وجود اینکه قرار است در محدودیت‌های جدید، بسیاری از مشاغل فعال باشند، واژه «تعطیلی» آن هم فراگیر به کلمه کلیدی مسؤولان تبدیل شده و از طرفی چگونه قرار است منع آمد‌و‌شد از ساعت 21 تا 4 صبح در شهرهای قرمز کرونایی اجرا شود و اگر دولتی‌ها واقعا همان برنامه محدودیت‌هایی که اعلام کرده‌اند را قرار است اجرا کنند باید در به کار بردن واژه تعطیلی ـ آن هم فراگیرـ تجدیدنظر کنند. 

دیشب بعد از جلسه فوق‌العاده ستاد ملی مقابله با کرونا که «جلسه بررسی نهایی دستورالعمل‌های طرح جامع اعمال محدودیت‌های پویا در مقابله با کرونا» نامیده شد، سخنگوی ستاد، مصداق محدودیت‌های شدید را اعلام کرد. مهم‌ترین موضوعی که مشخص شد این است که در واقعیت قرار نیست اصلا تعطیلی‌ای را شاهد باشیم. طبق اعلام سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا، مشاغل سطح یک که مشاغل ضروری هستند مانند نانوایی‌ها، کادر پزشکی، آتش‌نشانی‌ها و فروشگاه‌ها می‌توانند فعالیت کنند و در کنار آنها کارمندان هم باید بر سر کار حاضر شوند (در شهرهای قرمز یک‌سوم کارمندان). حتی بانک‌ها به فعالیت خود ادامه می‌دهند و بورس نیز فعال است. رستوران‌ها هم می‌توانند به صورت غذای بیرون‌بر خدمات بدهند و کارخانه‌ها نیز همچنان کار می‌کنند(!) آیا این بود تعطیلی؟! تعطیلی فراگیر این بود؟! واقعا دولت با ما شوخی می‌کند یا معنی تعطیلی را نمی‌داند؟ البته یک احتمال قریب به یقین هم وجود دارد و آن اینکه بعد از انتقادات و اعتراضات متخصصان و مسؤولان وزارت بهداشت درباره عدم تعطیلی و هشدار درباره تبعات بی‌توجهی به این موضوع دولتی‌ها تصمیم گرفته‌اند کلمه «تعطیلی» را لوث کنند. اگر این احتمال حقیقت داشته باشد باید به حال آن مشاوران آشنا و غیرآشنا تأسف خورد، چرا که وارونه جلوه‌ دادن تعطیلی و خلط مبحث با موضوع محدودیت‌های جدید می‌تواند بیش از پیش اعتماد مردم را از بین ببرد. وقتی روحانی بیانیه 8 ماده‌ای صادر می‌کند و بسیج همگانی برای مقابله با کرونا اعلام می‌کند و همه نهادها را برای مغلوب کردن موج سوم کرونا فرا‌می‌خواند و محدودیت‌های جدید را تعطیلی فراگیر می‌داند، طبیعی است همگان فکر کنند واقعا همه جا تعطیل است. وقتی تقریبا هیچ جا تعطیل نیست و کارمندان در حال کار کردن هستند و بانک‌ها فعالیت می‌کنند و محدودیت آنچنانی و خاصی قرار نیست اعمال شود. پس این همه شلوغ‌کاری و فریاد «تعطیلی فراگیر» سر دادن بهر چیست؟ کاش حداقل برای کاهش شدت شوخی در این روزهای کرونایی کلمه «فراگیر» را در کنار تعطیلی قرار نمی‌دادند. 

مساله دیگر موضوع حکومت ‌نظامی کرونایی است؛ قرار است از ساعت 21 هر شب تا 4 صبح رفت‌و‌آمد ممنوع شود و طبق اعلام سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا متخلفان بیشتر از طریق دوربین‌ها جریمه خواهند شد. در این میان چند سوال به وجود می‌آید: اول اینکه دوربین‌ها چگونه تشخیص می‌دهند که حضور صاحب خودرویی که در ساعات ممنوعه در شهر رفت‌وآمد می‌کند، موجه است یا غیرموجه. قطعا حضور پزشک، پرستار، خبرنگار و آتش‌نشان که در حال خدمت شبانه‌روزی هستند در خیابان موجه است اما چگونه این موجه بودن تشخیص داده می‌شود؟ 

اصلا شاید خیلی‌ها بیمار شوند و باید به سرعت به مراکز درمانی منتقل شوند، چگونه قرار است این موارد اضطراری و ضروری تشخیص داده شود؟ اصلا باید پاسخ داده شود که چرا از ساعت 21 به بعد باید منع رفت‌و‌آمد برقرار شود؟ آیا کرونا قبل از 21 سراغ شهروندان نمی‌آید؟ آیا کسی قبل از ساعت 21 به میهمانی نمی‌رود و امکان انتقال کرونا را ندارد؟ اصلا چه ارگانی قرار است در خیابان‌ها گشت بزند و مانع عبور و مرور مردم شود؟ به نظر می‌رسد دولت برای مقابله با کرونا دچار یک دوگانگی اساسی شده است؛ از یک طرف با نظر متخصصان و مسؤولان وزارت بهداشت برای تعطیلی ۲ هفته‌ای و واقعی مخالفت می‌کند و با شانتاژ رسانه‌ای می‌خواهد عبارت تعطیلی فراگیر را به جای محدودیت‌ها جا بزند و از طرفی به صورت غیرمنطقی شهر را فریز کرده و نفس شهر را بگیرد و لاک داون ساعتی را به جای لاک داون 24 ساعته اعمال ‌کند!

اگر این طرح‌ها مانند همان طرح «جریمه افراد بی‌ماسک» باشد باید گفت دولت باز هم کشور را درگیر طرحی می‌کند که شاید کمی از اعداد مرگ‌ومیر کرونایی بکاهد اما ما را از وضعیت بحرانی و فاجعه خارج نمی‌کند. از طرح جریمه افراد بی‌ماسک و اعلام شبای وزارت بهداشت برای جریمه مردمی که در خیابان ماسک نمی‌زنند چیزی جز جریمه خودروها و شوخی‌ مردم با طراحان این طرح نمانده است. راستی! اگر معنای تعطیلی فراگیر این است که دولت مدعی است، نام تعطیلی شبیه تعطیلی جمعه‌ها چیست؟ تعطیلی خیلی خیلی خیلی فراگیر؟