روحانی: یکی اون درو ببنده فکرمون رو دشمن نخونه. حالا بگید ببینم «پاسخ مناسب» چی باشه؟

عراقچی: من فعلا موندم. آخه چند روز پیش من جاسوس خانوم رو با روی خوش بدرقه کردم تا حساب کار دست‌شون بیاد ولی ظاهرا قضیه رو نگرفتن. 

ظریف: جون عباس؟

عراقچی (خم می‌شود در گوش ظریف): جون جواد راست میگم، خانومارو که می‌شناسی.

ظریف (سر در گوشی): درکت می‌کنم. نگا تو رو خدا ویلچرو گذاشتم دیوار، نوشتم دست دو در حد نو! مال یه وزارت خارجه‌ای بوده فقط یه بار رفته پای میز مذاکره و برگشته، داره سر قیمتش دبه می‌کنه. عجبا!

روحانی: جواد حواست اینجا باشه. 

ظریف (گوشی را خاموش می‌کند): فعلا که محکوم کردیم. قلق بایدن هم دستمه، خیلی اهل مذاکره است بنده خدا. شاید رفتیم پای میز کاری کردیم.

عراقچی: این دفعه خودکارو درست پرت می‌کنم. 

یک آشنا: این یه تله تنش‌زاست. اومدیم بایدن خواست برجام رو امضا کنه، با دست بسته چیکار کنه بدبخت! اول ریاست‌جمهوری بد پاگشاش نکنید تو رو خدا. 

جهانگیری: تو وضعیت کرونایی موز و کره گذاشتید روی میز؟ منم با موز و کره... نه همون مذاکره موافقم.

روحانی: پس «پاسخ مناسب» رو شنبه آینده مشخص می‌کنیم. علی برکت‌ا... .