علی باستانی: حاشیه‌های این روزهای فوتبال ایران در بدترین حالت چند سال اخیر قرار گرفته است. 

رشد وسیع رسانه‌ها بویژه در فضای مجازی زمینه را فراهم کرده تا کوچک‌ترین خبرها در کسری از ثانیه به اطلاع مخاطبان و علاقه‌مندان برسد. 

اما این سکه روی دیگری نیز دارد. حاشیه‌ها، کل‌کل‌ها و حساسیت‌های بی‌مورد توسط افرادی در فضای مجازی به راه افتاده که نه کوچک‌ترین اطلاعی از کار خبر دارند و نه سواد املا و انشای ۴ کلمه صحیح. همه این دعواهای کانال‌های تلگرامی و اینستاگرامی برای به دست آوردن مخاطب بیشتر، تنها یک دلیل دارد و آن هم درآمدزایی است. 

 درآمدزایی‌ای که ثمره‌اش این شده که باشگاه‌های فوتبال نیز به جان هم بیفتند؛ خاصه باشگاه‌های پرهوادار. 

اینکه تحت فشار هوادار تیم A بازی آنها لغو شود، اینکه تحت فشار هواداران تیم B باشگاه مربوط درخواست کند پیش از رویارویی با تیم A باید بازی‌های عقب افتاده آنها برگزار شود... نشان از قدرت فضای مجازی دارد. اگر روزگاری سکوها در اختیار لیدر‌ها بود، امروز طیف وسیع هواداران که بعضا احساسی نیز هستند، در مدار کانال‌های تلگرامی و صفحات اینستاگرامی‌ای قرار گرفته‌اند که در ظاهر مشخص نیست اداره‌کنندگان آنها چه کسانی هستند. هر چند به گفته یکی از دست‌اندرکاران سرخابی‌های پایتخت ادمین دو کانال به ظاهر رقیب، یک نفر است اما سوال این است: چرا با این فرد یا افراد هیچ گونه برخوردی نمی‌شود؟ 

اوضاع آنقدر وخیم است که هواداران رقیب آرزوی مرگ بازیکنان تیم مقابل را می‌کنند؛ موضوعی که شاید در هیچ جای دنیا مشابهش را نبینیم. شاید در لیگ قهرمانان اروپا هنگامی که بارسلونا بازی دارد، هواداران رئال‌مادرید آرزوی باخت و حذف بارسا را بکنند اما یقینا آرزوی مرگ بازیکنان بارسا را نخواهند داشت. 

این فضای آشفته و رها شده ثمره خوبی در آینده نخواهد داشت؛ امروز تقاضای نابودی یکدیگر را دارند شاید سال بعد عملا وارد صحنه شوند!

اکنون می‌طلبد آنهایی که مسؤولیتی در این حوزه دارند وارد شوند و کاری کنند. 

هدف اصلی ورزش رقابت و در عین حال رفاقت، نزدیکی و صمیمیت انسان‌ها با همدیگر است نه آرزوی مرگ برای یکدیگر. 

شاید الان بیش از گذشته باید در فضای فوتبال‌مان به این مصرع لسان‌الغیب فکر کرد: «عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی».