مصطفی کارخانه در حالی از سرمربیگری تیم والیبال سایپای تهران استعفا کرد که طی 3-2 هفته اخیر، چهارمین مربی‌ای است که از نیمکت تیم خود جدا می‌شود. لیگ برتر ‌والیبال ایران در حالی پسوند حرفه‌ای را یدک می‌کشد که با کمی دقیق شدن به اتفاقات و رخدادهای آن، اینگونه به نظر می‌رسد فعلا حتی در پیش پا افتاده‌ترین مسائل مانند تعهد سرمربیان و بازیکنان به قراردادهای حرفه‌ای، صدور ITC قانونی و... نیز دچار مشکل است. چند هفته قبل بود که سیدمحمد موسوی در انتقالی پرحاشیه و پرسر‌و‌صدا از تیم والیبال سایپا جدا شد و به پیاچنزای ایتالیا پیوست؛ اتفاقی که سوالات زیادی را در پی داشت. پس از انتقال موسوی سایپایی‌ها به نحوه جدایی او اعتراض داشتند که هنوز هم ادامه دارد و برخی مسؤولان نارنجی‌پوشان معتقدند موسوی بدون گرفتن رضایتنامه باشگاه از این تیم جدا شده است که پرونده این موضوع همچنان در فدراسیون والیبال باز است؛ اتفاقی که حتی فدراسیون را نیز در این روزهای حساس قبل از المپیک درگیر کرده است! با این حال طولی نکشید که پس از حواشی جدایی موسوی و پیش از اتمام نیم‌فصل، سونامی جدیدی به نام جدایی سرمربیان از تیم‌های خود شکل گرفت که لیگ را بیش از پیش دچار حواشی کرد. طی ۲ هفته گذشته سرمربی ۴ تیم لیگ برتری از سمت‌های خود ‌کنار رفته‌اند،  این در حالی است که در لیگ‌های‌ معتبر خارجی به ندرت چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد؛ مساله‌ای که به نظر نیازمند توجه بیشتری است.  البته استعفای یک‌ مربی از سمت خود به هیچ عنوان کار غیرمعمولی‌ نیست و طبق قوانین باید به این اتفاق تن داد اما اینکه در یک لیگ و در کمتر از ۲ هفته ۴ تیم دچار تغییرات روی نیمکت خود شوند، امری طبیعی نیست. کما اینکه هر کدام از این جدایی‌ها هم حواشی خاص خود را داشته است.  پس از انتشار خبر برکناری محمد ترکاشوند از هدایت تیم والیبال پیکان تهران، در فاصله کمتر از ۲ هفته، شاهد استعفای فرهاد نفرزاده از تیم خاتم اردکان و ساسان خداپرست از تیم آذرباتری ارومیه بودیم و اکنون نیز مصطفی کارخانه از هدایت تیم مدعی سایپای تهران استعفا کرده است. این اخبار وقتی در کنار هم قرار می‌گیرد، بحث حرفه‌ای بودن لیگ والیبال ایران را تا حدودی زیر سوال می‌برد! البته این موضوع زمانی قابل تامل‌تر می‌شود که برخی از این سرمربیان مانند فرهاد نفرزاده، در کمتر از چند روز به تیم جدیدی (آذرباتری ارومیه) منتقل می‌شوند و کار خود را شروع می‌کنند. همچنین برخی از این برکناری‌ها هم به گونه‌ای است که مانند موضوع ترکاشوند و باشگاه‌ پیکان حواشی زیادی را در بحث پرداخت مطالبات طرفین به همراه دارد.  اینطور به نظر می‌رسد که بحث پایبند بودن به تعهدات و قراردادها در لیگ والیبال ایران چندان معنایی ندارد و نیاز است تغییر رویه‌ای در لیگ برتر والیبال شکل بگیرد.