علی باستانی: بعد از پایان فصل ۹۹-۹۸ مدیرعامل وقت استقلال قرارداد اکثر ستاره‌های استقلال را تمدید کرد؛ تمدید‌هایی که آنچنان بار مالی فراوانی ایجاد کرد که پای نهادهای نظارتی را به میان کشید، هرچند نتیجه‌ای در بر نداشت چون تا بازیکن رضایت ندهد، هیچ قراردادی کاهش پیدا نخواهد کرد. بهانه مدیرعامل حفظ شاکله اصلی تیم بود تا این بار بهانه‌ای برای عدم نتیجه‌گیری نباشد. این مسأله (حفظ اسکلت تیم) شاید شرط لازم این قضیه باشد اما شرط کافی برای موفقیت نیست. 

بازیکن وقتی جو هواداری را علیه مربی و مدیریت ببیند به خودش اجازه می‌دهد از این فضا سوءاستفاده رفتاری کند مشابه آنچه اسماعیلی از خود نشان می‌دهد. مشابه آنچه علی کریمی و چشمی انجام می‌دادند تا باشگاه را مقابل هوادار قرار دهند اما در این چند سال بازیکن چه گلی به سر هوادار و باشگاه زده؟! بازیکنی که حساس‌ترین پنالتی عمرش را در داربی ‌زده و با ضربه چیپ خیلی چیپش توپ را به آسمان فرستاده، حال در تمرین و در حضور سایر بازیکنان، مدیر باشگاه را به چالش کشیده و بر سر قراردادش با مدیر باشگاه به بحث می‌پردازد و عجبا که طلبکارانه تمرین را هم ترک می‌کند!

رکن اصلی فوتبال، باشگاه است و باشگاهی که در آن از مدیر و مربی حمایت نشود، این اتفاق‌ها (دور برداشتن بازیکن) دور از ذهن نیست. همین اتفاق‌ها در زمان رویانیان و مربیگری ژوزه هم افتاد و یکی از پرمهره‌ترین‌های پرسپولیس براحتی زمین خورد. همین روند باعث می‌شود بازیکن به خودش اجازه بدهد هوادار را در فرودگاه به باد کتک بگیرد؛ هواداری که به زعم خودشان ولی‌نعمت آنها هستند. قضیه آنقدر از روال عادی خود خارج شده است که صدای ۲ تن از پیشکسوتان استقلال هم درآمده است؛ پاشازاده می‌گوید: شاید وزیر بیشتر به استقلال کمک کرده ولی به چشم نمی‌آید! و شاهرخ بیانی گفته: بازیکن استقلال چه جامی آورده که توقع پول دارد؟ 

این فصل هم اسکلت تیمی حفظ شد و هم نقاط ضعف پوشش داده شد. یک بار هواداران پشتیبان باشگاه (مدیریت و کادر فنی) باشند، نه بازیکن تا ثمره‌اش را ببینند. یک بار در زمان استرا این اتفاق را حداقل برای یک هفته تجربه کردید... تکرار کنید.