آن سیاستمدار و وکیل ماهر، آن گرداننده امور خارجه قادر، آن مذاکره کننده چاپلوس قابل، استاد لافنا «جان فوربز کری» در رتق و فتق امور خارج، سرآمد و ضامن خاص و عام بود. 

از مریدان شرقی وی نقل است که تحریم برکند و کاغذ از پارگی برهاند و عهدنامه تضمین کند. 

آورده‌اند روزی دوان دوان راهی خدمت به ویتنام بود. در راه کسی به او برسید و بگفت: به کجا چنین شتابان؟ 

بگفت: همانا این شعر از بلاد کفر است و جوابش حرام. 

در راه مانده درنگی کرد و به دوربین خیره شد. 

استاد راه جنگ ویتنام در پیش گرفت و به سبب قلع و قمع و آبادانی‌های بسیار، مدال‌های بی‌شماری از آن خود کرد. 

مریدان شرقی از این همه افتخار انگشت در دهان مانده، خاک پایش را طوطیای چشم کرده و کورانه‌کورانه در بستن قرارداد با وی له‌له زدند و در جراید ظریف خود کلفت نوشتند: تضمین است. 

دیری نپایید که از کاخ برون بشد و تضمین جر بخورد. 

مریدی از مریدان وی گوید: شبی در خواب روباه مکار را دیدم، پوست چاک چاک کرده و بگفت: به راستی که در دنیا از یار محبوب و منتخبم، جان کری نیافتم. در باب برجام، اشکال به او وارد نیست و هر چه هست از بی‌کیفیتی کاغذ است.