این بخش مهمی از بازی کثیفی بود که علیه فوتبال ما شروع شد و دیروز با زمین زدن نماینده کشورمان به پایان رسید. اما بخش دیگر مربوط به دستان بسته پرسپولیس بود. سعی می‌کنیم در ادامه به ترتیب به همه مشکلاتی که همچون کوه برابر فوتبال ما قد علم کرد بپردازیم. اولسان هیوندای در طول 90 دقیقه آن غول بزرگی نبود که ما پیش از این از آنها ساخته بودیم. آنها بازی را بردند تنها به واسطه همان معضلاتی که از یک سو کنفدراسیون فوتبال آسیا پیش ‌روی‌مان گذاشت و از سوی دیگر وزارت ورزش به عنوان متولی اصلی نماینده ایران، عملا تیم را خالی از ستاره‌های تاثیرگذار چند ماه قبل کرد. هم آن جام مبارک کره‌ای‌ها و هم این ناکامی ارزانی وزارت ورزشی که قانون ممنوعیت جذب بازیکن خارجی را به جان فوتبال نحیفش تحمیل کرد. اگر به جای پرسپولیس یکی از بهترین تیم‌های باشگاهی جهان هم برابر این تیکی تاکای هماهنگ داخلی‌ها و خارجی‌ها قرار می‌گرفت، نهایت شاهکارش همان حضور در فینال بود و بس! 

 

* رؤیایی که از ما دور است

گویا قرار نیست یک رویا برای فوتبال ایران تعبیر شود؛ چند سالی است نه قهرمان جام ملت‌های آسیا شده‌ایم و نه تا به حال در لیگ قهرمانان آسیا(ACL)  دست‌مان به جام رسیده است. رویایی که روزبه‌روز به عمرش افزوده می‌شود و معلوم نیست پایانش دقیقا کی و کجاست؟ پرسپولیس برای دومین‌ بار در ۳ سال اخیر به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید و امید می‌رفت این بار دیگر طلسم قطور ناکامی در گام آخر شکسته شود. 

اما اشتباهات عجیب بازیکنان خودی و همچنین تصمیم کمک داور ویدئویی موجب شد پرسپولیس به سبک و سیاق بازی‌های مرحله قبل، فقط از روی نقطه پنالتی گل بخورد. 

سرخ‌ها در طول 90 دقیقه، بازی قابل قبول و در دقایقی بسیار برتر را انجام دادند، به گل نخست هم رسیدند اما امان از گاف‌های تاریخی بازیکنان خودی و امان از چشم‌های تیزبین کمک داور ویدئویی. پرسپولیس تنها یک دقیقه توانست از گلش شاد باشد، چرا که با اشتباه عجیب و باور نکردنی احمد نوراللهی حریف کره‌ای به کمک‌ وار به پنالتی رسید و با وجود آنکه حامد لک توپ نخست مهاجم برزیلی را مهار کرد اما در برگشت جونیور توپ را گل کرد. کلید قهرمانی پرسپولیس دقیقا پیشگیری از همین اشتباهات عجیب و بچگانه بود، چرا که در نیمه دوم نوبت به مهدی شیری رسید تا یک پنالتی مفت را تقدیم حریف کند. داور باز هم ندید اما کمک داور ویدئویی دید و بدرستی برای دومین بار نقطه پنالتی را نشان داد و این بار بازیکن برزیلی اولسان خلاف جهت حرکت لک توپ را وارد دروازه کرد و تمام. 

 

* اولسان را بی‌جهت بزرگ کردیم

به همین راحتی رویای بزرگ و چند دهه‌ای پرسپولیس و فوتبال ایران در گام آخر به حسرت بدل شد. پرسپولیس هم در نیمه اول بازی خوبی را ارائه داد و هم در اکثر دقایق

نیمه دوم تقریبا حاکم میدان بود و با توجه به عقب افتادن در 30 دقیقه انتهایی، موقعیت‌های بهتری را نسبت به حریف خلق کرد. نکته جالب و قابل توجه این شکست به این مربوط است که اولسان در طول 90 دقیقه تنها و تنها صاحب یک موقعیت خوب در اوایل بازی شد که توپ‌شان به تیر دروازه برخورد کرد. بر خلاف آنچه پیش‌تر تصور می‌کردیم که اولسان تیم برتر میدان خواهد بود و پرسپولیس روز بسیار سختی را پیش رو دارد اما چیز دیگری را در طول 90 دقیقه شاهد بودیم. نماینده کره‌جنوبی که غول صنایع سنگین هیوندای را به عنوان اسپانسر پشت سرش می‌بیند، با هزینه‌های بسیار زیاد و جذب بازیکنان خوب خارجی، طبیعتا دست بالاتری را نسبت به پرسپولیس داشت اما نباید از ضربه تاریخی‌ «ای‌اف‌سی» به قرمزها غافل شویم. آنها در حالی که می‌دانستند و برای‌شان ثابت شده بود شادی گل عیسی آل‌کثیر به چه دلیل است، روی حرف اولیه‌شان و انگ نژاد‌پرستانه باقی ماندند تا با محرومیت بهترین مهاجم قرمزها عملا دندان بران نماینده کشورمان را بکشند. پرسپولیس با دستان بسته و محرومیت ۳ بازیکن کلیدی‌اش پا به میدان گذاشت و اگر همان نگاه مهربانانه‌ای که کمک داور ویدئویی و ‌«ای‌اف‌سی» به نماینده شرق آسیا داشت، کمی هم متوجه پرسپولیس بود، شاید اتفاقات دیگری درون زمین رقم می‌خورد.  

این نامهربانی «ای‌اف‌سی» با فوتبال ایران در سناریوی روز قبل از بازی هم دیده شد. «ای‌اف‌سی» به بهانه تحریم آمریکا علیه ایران، حق پخش بازی را به صداوسیما نداد و گزارشگران تلویزیون را از گزارش بازی محروم کرد. 

اما همزمان از طریق یک تشکیلات رسانه‌ای، یک مجری ایرانی را دعوت کرد برای صفحه فارسی اینستاگرام «ای‌اف‌سی» بازی را گزارش کند. 

این بازی، قطعه‌ای از پازل «ای‌اف‌سی» علیه فوتبال ایران بود.

 

* یحیی مجبور به تغییرات اجباری شد

دیروز وزیر ورزش ایران در جایگاه ویژه ورزشگاه الجنوب شهر دوحه حضور داشت تا با چشمان خودش ببیند چگونه تیم تحت نظرش، با حجم وسیع از دست دادن ستاره و مشکلات متعدد به فینال رسیده اما خب! در فوتبال همه چیز تعصب و غیرت و دوندگی بی‌امان نیست. یک جاهایی همین استرس زیاد موجب خلق ۲ اشتباه بزرگ و تاریخی می‌شود؛ ۲ اشتباهی که احمد نوراللهی و مهدی شیری مرتکب شدند. شاید درباره پنالتی نوراللهی بشود یک اشتباه در تایمینگ را دلیل اصلی خطا عنوان کرد اما درباره دست باز مهدی شیری چه می‌شود گفت؟ گل‌محمدی در بازی‌های قبل که به صورت فشرده در همین دوحه برگزار شد به هیچ‌وجه از شیری استفاده نکرد و این سیامک نعمتی بود که به عنوان دفاع راست خوش درخشید اما درست در مهم‌ترین بازی تاریخ باشگاه پرسپولیس از آن جایی که تیم با کمبود جدی بازیکن مواجه بود، مجبور شد شیری را در دفاع راست بگذارد تا سیامک نعمتی به پست اصلی‌اش بازگردد. فاصله پرسپولیس و جام دقیقا همین جزئیات کوچک بود. در مرحله قبل نه سیامک نعمتی در دفاع راست پنالتی مفت به حریف داد و نه تیم دچار این اشتباهات شد از این رو آنها موفق شدند به فینال برسند اما در روز فینال همین کمبود شدید بازیکن، موجب سرخوردگی شدید میلیون‌ها ایرانی شد. 

 

* عوامل این ناکامی‌ها چیست؟

این برای چهارمین بار متوالی در دور جدید لیگ قهرمانان آسیا بود که نمایندگان ما در فینال باختند و باید اعتراف کرد ما هرگز قهرمان آسیا نمی‌شویم، مگر اینکه اولا دیپلماسی ورزشی‌مان در کنفدراسیون فوتبال آسیا بسیار بیشتر تقویت شود تا سناریوی کثیف و مشکوک محرومیت آل‌کثیر تکرار نشود و از سوی دیگر در فوتبال حرفه‌ای باید به اندازه حریفان پولدار غرب و شرق آسیا بازیکن خوب خارجی جذب کرد. پرسپولیس در ۲ فینال خود که در ۳ سال اخیر به آن رسیده بود 4 گل از ۲ حریف ژاپنی و کره‌جنوبی دریافت کرد و نکته قابل تامل اینکه هر 4 گل را 3 برزیلی به ثمر رساندند؛ ۲ گل فینال قبلی را ۲ بازیکن برزیلی کاشیمای ژاپن و ۲ گل بازی دیروز را جونیور برزیلی. این چه پیامی برای فوتبال ایران دارد؟ کاش یک مشاور فوتبالی و دلسوز روز گذشته کنار دست وزیر ورزش می‌نشست و با اشاره به این واقعیت به او می‌گفت ما قهرمان آسیا نمی‌شویم، چون شما قانون خنده‌دار ممنوعیت جذب بازیکن خارجی را برای تیم‌های ایرانی تصویب کردید. تنها خارجی خوب چند سال اخیر پرسپولیس همین بشار رسن عراقی بود که آن هم به واسطه مدیریت عجیب مدیرعامل سابق باشگاه پرسپولیس که دوست نزدیک وزیر ورزش بود، قراردادش را فسخ کرد و به تیم اف‌سی قطر پیوست. این خبری بود که دیروز رسن آن را رسانه‌ای کرد. آن وقت انتظار داریم قهرمان آسیا هم شویم؟ آن هم در مواجهه با غول‌های غرب و شرق آسیا که براحتی ستاره‌های چند میلیون یورویی خارجی جذب می‌کنند؟ زهی خیال باطل! 

 

* پروین و دفاع از مربی ایرانی

یکی از اتفاقات حاشیه‌ای و جالب بازی روز گذشته، مربوط به پخش رسانه‌ای این بازی توسط شبکه 3 سیما بود. برنامه فوتبال برتر موفق شد برای دومین بار در طول همه این سال‌ها علی پروین را برای یک بازی پخش مستقیم به استودیو دعوت کند. سلطان قرمزها اگرچه سعی کرد با صحبت‌هایش به بازیکنان و هواداران روحیه بدهد اما آنقدر فوتبال دیده و پخته بود که حقیقتا می‌دانست با این نوع از تیمداری نمی‌شود قهرمان آسیا شد. البته او در بخش مهمی از صحبت‌هایش به سواد فوتبالی یحیی گل‌محمدی اشاره کرد و گفت: «سال‌ها قبل فردوسی‌پور در همین شبکه ۳ با زدن مربیان داخلی قصد تبلیغ مربیان خارجی را داشت اما امروز می‌بینیم یک مربی ایرانی توانسته پرسپولیس را با درایت به فینال برساند».

 

* بدون VAR شاید پرسپولیس قهرمان آسیا می‌شد

کارشناس داوری فوتبال گفت: بدون VAR شاید قهرمان آسیا در 2020 عوض می‌شد. حسین عسکری درباره نحوه قضاوت جاسم عبدالرحمان در نیمه دوم بازی پرسپولیس و اولسان کره‌جنوبی اظهار داشت: اگر VAR نبود شاید سرنوشت قهرمانی آسیا 2020 تغییر می‌کرد و پرسپولیس قهرمان می‌شد اما این کمک داور ویدئویی بود که باعث شد صحنه‌ها بدرستی قضاوت شود. وی افزود: این داور قطری یکی از ۳ داور برتر فوتبال آسیاست و بعد از علیرضا فغانی او یکی از بهترین‌هاست. بازی‌های مهمی مثل فینال جام باشگاه‌های جهان و جوانان جهان را قضاوت کرده است ولی دیدید که بدون کمک‌داور ویدئویی این داور خوب 3-2 صحنه حساس را ندید. حیف شد نماینده ایران قهرمان نشد. ما ایرانی‌ها دوست داشتیم نماینده کشورمان قهرمان شود و اشتباه‌های داوری به سود ما تمام شود اما کمک داور ویدئویی قهرمان واقعی را مشخص کرد. داور فقط ۲ ضربه کرنر را در دقایق 64 و 73 به سود پرسپولیس اعلام نکرد. کارشناس داوری فوتبال درباره اینکه روی احمد نوراللهی خطای پنالتی رخ داد یا نه هم اظهار داشت: نوراللهی در آن صحنه پیراهن بازیکن حریف را کشید. اگر این کار را نمی‌کرد، داور می‌توانست پنالتی به سود پرسپولیس اعلام کند. 

***

برندگان و بازندگان فینال آسیا

قضاوت با آیندگان